ANTIΟ ΣTΟN ΓPHΓΟPH MΠIΘIKΩTΣH
Οι κοσμοπολίτικες αναμνήσεις ενός Έλληνα σερ
Ύστατο «χαίρε» σήμερα, από τις 15.00 στο A' Nεκροταφείο, για τον Γρηγόρη Mπιθικώτση, που το Σαββατοκύριακο χαιρέτησαν χιλιάδες κόσμου στη Mητρόπολη.
Mε μια αγκαλιά - μουσικές, αλλά και πολιτικές - αναμνήσεις...
ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 11/04/2005 | ΤΑ ΝΕΑ
| Μάιος του 1962. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με τον Άντονι Πέρκινς, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα μετά τα γυρίσματα της γαλλικής ταινίας «Τρίτη διάσταση», με τη Σοφία Λόρεν και μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Δεξιά, ουρές έξω από το παρεκκλήσι της Μητρόπολης |
Θυμόταν, πάντα, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης αξέχαστες νύχτες και γλέντια με διάσημους ξένους όπως οι Λόρεν, Τέιλορ, Μπράντο, Ντελόν. Αλλά και την άρνησή του να γίνει βουλευτής. Οι αναμνήσεις του από τη «Σπηλιά του Παρασκευά» στην Καστέλλα είναι χαρακτηριστικές:«Την άνοιξη του 1963, μετά την επιτυχία στην "Τριάνα"του Χειλά, μου έγινε πρόταση για τη "Σπηλιά". Στο συγκρότημα, Παπαδόπουλος, Καρνέζης, Διδίλης και Μάγια Μελάγια. Το μενού φρέσκο ψάρι. Το κέντρο, χτισμένο πάνω στα βοτσαλάκια, ήταν γεμάτο κάθε βράδυ. Πολύς κόσμος πέρασε από εκεί. Περνούσαν και μας άκουγαν και πολλοί διάσημοι ξένοι. Ανάμεσά τους, θυμάμαι, Σοφία Λόρεν, Λιζ Τέιλορ, Αλέν Ντελόν, Ρόμι Σνάιντερ, Σιμόν Σινιορέ, Μάρλον Μπράντο και άλλοι γνωστοί αστέρες. Δεν θα ξεχάσω που μερικοί από αυτούς που διασκέδαζαν και έρχονταν στο κέφι πετούσαν τα μπουκάλια και τα πιάτα στη θάλασσα!
Μια νύχτα, κάπου 50-60 βουλευτές από την EPE, το Κέντρο και την ΕΔΑ είχαν έρθει στο μαγαζί, ενώ προηγουμένως καβγάδιζαν στην αίθουσα της Βουλής. Εκείνη την εποχή, ο Μίκης Θεοδωράκης μού είχε προτείνει να βάλω υποψηφιότητα για βουλευτής, αλλά αρνήθηκα. Του είπα, τότε, ότι εμείς οι καλλιτέχνες πρέπει να τραγουδάμε τους καημούς των απλών ανθρώπων, γιατί έχουν περάσει πολλά στην Κατοχή από Ιταλούς και Γερμανούς. Δεν με άκουσε όμως. Και λογοφέραμε. Κάναμε να μιλήσουμε έξι μήνες. Αυτό το γεγονός το έχω συνδέσει με το γύρισμα ενός τραγουδιού σε δίσκο. Το "Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός"του Σταύρου Ξαρχάκου. Το τραγούδησα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ωστόσο, ο Μίκης Θεοδωράκης με ξαναπήρε τηλέφωνο και μου είπε: "Γρηγόρη, έχω γράψει κάποια τραγούδια. Δεν είναι μόνο η μουσική δική μου, είναι και οι στίχοι. Είναι ένα έργο που σου πάει. ''Το τραγούδι του Νεκρού Αδελφού''".
Κάτι μου έλεγαν αυτά τα λόγια. Κάναμε λοιπόν πρόβες, μπήκαμε στο στούντιο και το γράψαμε. Μόλις κυκλοφόρησε, ο Μίκης έκλεισε το Θέατρο Καλουτά στην οδό Πατησίων. Αρχίσαμε νέες πρόβες για ν'ανεβάσουμε το έργο στο θέατρο - δοκιμές πρωί απόγευμα. Ανέβηκε υπό μορφήν όπερας. Και σημείωσε τότε μεγάλη επιτυχία. Τα τραγούδια ήταν ένα κι ένα. Όλα επιτυχίες»...
«Έδινε το μεροκάματό του στα γκαρσόνια!»
 |
 |
«Σεμνός και εργατικός»
Στέλλα Πιτσώνη: «Μάς έδινε ζωντάνια. Έμαθα και τα παιδιά μου να τον ακούνε. H φωνή και τα τραγούδια του είναι συνδεδεμένα με τους αγώνες μας».
Μανώλης Τσουκαλάς, 61 ετών: «Ήμουν τυχερός που μεγάλωσα με τα τραγούδια του. Ήμουν στην πρώτη συναυλία του το '61 και στο "Άξιον εστί"το '64».
Θανάσης Ζάππας, 35 ετών: «Έκλαψα όταν έμαθα για τον θάνατό του».
Παναγιώτης Γιαλαμάς, 36 ετών: «Αποτελούσε παράδειγμα. Άνθρωπος σεμνός, εργατικός».