Τους χαρταετούς στην γειτονιά τους είχαμε έτοιμους από την παραμονή....
Φιαγμένοι από τους μεγαλύτερους με αλευρόκολλα και όλα τα συναφή.
Το συμβούλιο των γυναικών είχε κανονίσει τα φαγώσιμα και έτσι από το πρωϊ
συγκέντρωση στον χωματόδρομο μικροί μεγάλοι και γραμμή την ανηφοριά
για το εξοχικό Γαλάτσι....χωριό τότε ....
Οι στρατιωτικές κουβέρτες στρωνόντουσαν η μια δίπλα στην άλλη
και η νταμιτζάνα
με το κρασί σε ασφαλές σημείο προκειμένου να σωθεί από τα ποδοβολητά
των παιδιών που θα προσπαθούσαν να σηκώσουν τον χαρταετό.
Το κρασί.....ιεροτελεστία....από την ταβέρνα του Σπανού (παρατσούκλι)....
"...νέκταρ....κοίτα χρώμα..." κόμπαζε ο υπεύθυνος οινοχόος που είχε κανονίσει
ρεφενέ να γεμίσει την νταμιτζάνα....
Άρχισαν να σηκώνονται οι αετοί....μερικοί γέρνανε....
"...λάθος ζύγια...κατέβασέ τον θα μας ρίξεις...."
"...αμόλα καλούμπα..."
"...θέλει ουρά...βάλε εφημερίδα..."
"....μην πλησιάζεις τον κίτρινο έχει ξυράφι...."
Αγώνας....χαρά....γέλια....
Η ώρα του φαγητού ερχότανε....αλήθεια και τι δεν είχαν επάνω τους αυτές
οι κουβέρτες από νηστίσιμα αλλά και από ότι είχε μείνει από το Κυριακάτικο
τραπέζι....από το καθιερωμένο ψητό αρνάκι αγνώστου ημερομηνίας σφαγής και
καταψύξεως....αυτό το προτιμούσαν τα παιδιά που διαθέτανε και γερά δόντια.
Το τραγούδι άρχιζε...τα πειράγματα....τα εβίβα έδιναν και έπαιρναν....
Το σούρουπο η παρέα έπαιρνε τον δρόμο της επιστροφής....όσοι χαρταετοί είχαν σωθεί θα έμπαιναν στην αποθήκη....στο πλυσταριό της αυλής.
Πίσω στα παλιά