"Η ζωή είναι σαν να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι.
Αλλιώς αισθάνεσαι όταν ξεκινάς, αλλιώς όταν πλησιάζεις προς το τέλος.
Κι εγώ έχω την εντύπωση ότι φθάνω λιγάκι προς το τέλος του ταξιδιού.
Ετοιμάζομαι να κατέβω.
'Η Ιθάκη σου έδωσε το ωραίο ταξίδι, η Ιθάκη δε σε γέλασε'.
Ωραίο ταξίδι, ναι!Με ποκιλία, με αρώματα, μπαχαρικά και λογής λογής πράγματα,
με πίκρες, πόνους, θανάτους, έρωτες, με απογοητεύσεις, με τον αφανισμό
ανθρώπων γύρω μου.
Τα χρόνια που πέρασαν;Δεν μου έμαθαν τίποτα.
Οτι η ζωή είναι ένα τίποτα. Αυτό μονάχα...Ούτε με δίδαξαν τίποτα.
Οσα σφάλματα έκανα μικρός, τα ίδια έκανα και μεγαλύτερος,
τα ίδια κάνω και τώρα.
Είμαι μόνος και νιώθω μόνος.
Οσο για την επιτυχία...ποτέ μα ποτέ, δεν αισθάνθηκα καμία ασφάλεια.
Θα υπάρχω ως μακρινή ανάμνηση-ως μια γνωριμία που πρόσφερε
κάποιες ευκαιρίες για κρίσεις, για συγκρίσεις, για παραδείγματα προς αποφυγήν.
Ενας συμπαθής εφιάλτης!
Ο Χόρν -θα λες- Θεός σχωρέσ'τον, ήταν υποφερτός, ανυπόφορος!... "
Δημήτρης Χορν
Aπό το λεύκωμα Δημήτρης Χόρν του Ιδρύματος Γουλανδρή....
Το 1998 μας άφησε......
Πόσο μεγάλος καλλιτέχνης αλλά και άνθρωπος
ήταν το γνωρίζουν οι περισσότεροι.
Δεν δίσταζε να αυτοσαρκάζεται......
Είναι σίγουρο ότι δεν είναι παράδειγμα προς αποφυγήν όπως έλεγε.
Εκτός από τα καλλιτεχνικά του δρώμενα υπάρχουν και άλλα
που οι πολλοί δεν γνωρίζουν γιατί ο ίδιος δεν ήθελε.
Βοήθησε πολλούς ανθρώπους που είχαν ανάγκη.