Εσωτερικό Πλακιώτικου σπιτιού κάποια χρόνια πρίν....αρκετά θα έλεγα.
Δεν ξεχνάω την μυρουδιά του ξύλου από τις εσωτερικές σκάλες
το γυάλισμα ....
Το σπιτικό γλυκό του κουταλιού και κυρίως το σερβίρισμα
στον ασημένιο δίσκο.
Τα κουταλάκια στο άδειο ποτήρι έπαιρνες ένα και στη συνέχεια από το κρυστάλινο μπώλ το νερατζάκι ....το χρησιμοποιημένο κουταλάκι το έβαζες
στο μισογεμάτο νεροπότηρο.
Ο επόμενος έπαιρνε καθαρό κ.ο.κ.
Οδηγίες στο παιδί όταν πήγαινε επίσκεψη η οικογένεια...
Πώς θα καθίσεις....να μην είσαι λαίμαργος...να λές ευχαριστώ πολύ...
να μην αγγίζεις τίποτα.
Κοιτούσες τα κάδρα....τις ανθοστήλες με τα ασημένια βάζα....τα έπιπλα.
Η μπαλκονόπορτα με θέα την Ακρόπολη έμοιαζε με πίνακας ζωγραφικής
και χάζευες.
Είχε πολλά δωμάτια και σκεφτόσουνα και θυμόσουνα την κάμαρα
της αυλής που όλοι οι καλοί χωρούσαν και το ράντζο που το έστηνε
η μάνα για να κοιμηθείς και το ξέστηνε το πρωϊ για να φτουρίσει
ο χώρος.
Και φεύγαμε....και έλεγε η συγχωρεμένη στον δρόμο....
"Δεν βαριέσε μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες..."
Και της έδινες το χαρτζιλίκι που σου είχε βάλει στην τσέπη η καλή κυρία
από το όμορφο Πλακιώτικο σπίτι για να αυγατίσει το οικογενειακό εισόδημα.
Πίσω στα παλιά