Οι απόκριες στην Αθήνα κάποια χρόνια πίσω στις γειτονιές
ήταν απλές.
Στολές αγοραστές δεν θυμάμαι αλλά και να υπήρχαν δεν τις
ξέραμε.
Αυτοσχεδίαζαν οι μεγάλοι για τους μικρότερους με ότι υπήρχε
στο σπίτι.
Οι μεγάλοι την τσικνοπέμπτη αλλά και κάποιο Σάββατο
μαζευόντουσαν στα σπίτια με κομφετί χάρτινα καπέλα
μάσκες φαϊ ρετσίνα και πολύ κέφι.
Τραγούδια της εποχής επιτραπέζια όπως έλεγαν για να τρώνε
συγχρόνως και μετά χορός.
Προς το τέλος για τα τελευταία ποτήρια ειδικός μεζές
χαλβάς του μπακάλη με λεμόνι και κανέλα..
"Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα
και την κοινωνία τώρα
τηνε παίζω ένα παρά
βίβα, τα φαρμάκια που 'ταν στίβα
ποτηράκι ποτηράκι
λες και κάνανε φτερά
βάνε, όσα έρθουν κι όσα πάνε
που θα βρούμε τέτοιο βράδυ
στη ζωή μας τη ρηχή
δώσε, το τραπέζι ξαναστρώσε
φέρε καθαρά ποτήρια
κι άντε φτου κι απ'την αρχή..."
Στίχοι Σακελλάριος-Γιαννακόπουλος
Μουσική Σουγιούλ