Πώς να μη θυμηθείς τέτοιες μέρες και τον τζόγο εκείνων των χρόνων....
Τα περισσότερα καφενεία είχαν και τα κρυφά τους....τις καβάτζες τους...
Κάποιο υπόγειο...πατάρι...πίσω χώρο ....πλυσταριό στην ταράτσα....
Έπαιζαν πόκα κυρίως αλλά και ζάρια κ.λ.π.
Ο καφετζής έβγαζε βιδάνιο....ήταν ο μόνος κερδισμένος...έπαιρνε το ποσοστό του από το λοφάκι με τα χαρτονομίσματα ή τις μάρκες προκαταβολικά.
Έκανε ντού τότε η Ηθών και Λεσχών ή το τοπικό Παρ/μα Ασφαλείας αλλά συνήθως μετά από καταγγελίες.
"Καρφιά" ήταν συνήθως οι άμοιρες σύζυγοι.
Ακουμπούσαν το βδομαδιάτικο οι άντρες τους στην πράσινη τσόχα.
Ούτε για να βάλουν κάτι στην κατσαρόλα δεν τους έδιναν.
Στην γειτονιά είχαμε ένα καφενείο γνωστό στέκι τζογαδόρων.
Από το πεζοδρόμιο ανέβαινες μερικά σκαλιά για να μπείς....ήταν ένα παλιό σπίτι
....έμενε ο ιδιοκτήτης στα υπόλοιπα δωμάτια.
Κάτω είχε υπόγειο με σιδερένια σκάλα και είχε μετατραπεί σε ...λέσχη
ας την πούμε και έτσι....υπήρχε ένα τραπέζι μεγάλο με καρέκλες και δίπλα
ένα μικρό κρεβατάκι παιδικό στρωμένο κανονικά.
Οι παίχτες περνούσαν πρώτα από το καφενείο έπιναν το καφεδάκι τους
και μόλις συμπληρωνότανε το καρέ κατέβαιναν ...στον "κρυφό σχολειό".
Μαζί και ο καφετζής για να τους εξυπηρετεί και να επιβλέπει το ποσοστό του...
Επάνω έμενε η γυναίκα του που όταν έβλεπε κάτι περίεργο πατούσε ένα διακόπτη και άναβε στο υπόγειο ένα φώς....σήμα κινδύνου.
Υπήρχε οργάνωση....
Η καρφωτή έπεσε ένα βράδυ και κάνει ντου η Λεσχών....η καφετζού ανάβει το σήμα κινδύνου και ο καφετζής μαζεύει στα τέσσερα την τσόχα με τα χαρτιά και τις μάρκες και τα βάζει στην καβάτζα ...κάτω από το στρώμα του παιδικού κρεβατιού.
Οι παίχτες προσπαθούσαν να φαίνονται ήρεμοι....τα έπιναν δήθεν σαν φίλοι
σε επίσκεψη.
Δεν έπεισαν όμως ούτε τους Αστυνομικούς ούτε το Αυτόφωρο την επομένη
το πρωϊ.
Τα αποδεικτικά στοιχεία δεν ήταν δύσκολο να βρεθούν.
Η γειτονιά σχολίαζε για αρκετές ημέρες.
Πίσω στα παλιά
