Στην Αγορά του Κέντρου στους παλιούς δρόμους Ευριπίδου...Σοφοκλέους κ.λ.π.
υπάρχουν ακόμα μαγαζιά με πολυετή παρουσία....
Οι συγγενείς μακρινοί ή κοντινοί πήραν την σκυτάλη από τους παλιούς
και συνεχίζουν....αρκετοί δεν τα καταφέρανε όμως και έβαλαν λουκέτο.
Σε μερικά θα δείς ηλικιωμένους να κάθονται σε μια γωνιά ...
δεν μπορούν να αποχωριστούν το μαγαζί τους που με αυτό έζησαν
την οικογένειά τους και σε αυτό πέρασαν τον περισσότερο χρόνο τους.
Θα σταθώ σε ένα ....παιδί ακόμα πρωτομπήκα σε αυτό μεταφέροντας ένα
χαρτοκιβώτιο με εμπόρευμα από την εταιρεία που εργαζόμουνα στο Κέντρο.
Με το γνωστό καρότσι με τις δύο ρόδες μοίραζες τις παραγγελίες....
Ο ιδιοκτήτης του ....αυστηρός....πολύ κίνηση στο μαγαζί δυσανάλογη
με τα λίγα τετραγωνικά του....
Όλη του η ζωή εκεί μέσα....δεν έκανε παιδιά....είχε μανία με τα ακίνητα....
αγόρασε αρκετά γραφεία γύρω από το Σύνταγμα και τα νοίκιαζε....
Τα χρόνια πέρασαν και έβαλε υπεύθυνο τον ανηψιό του....καθημερινά όμως
εκεί και ο ίδιος...το μεσημέρι ξεκουραζότανε στο πατάρι.....
Έτσι ήθελε...και στο σπίτι στα Βόρεια Προάστεια τι να έκανε....
Τα τελευταία χρόνια υπέργηρος πλέον εξακολουθεί να πηγαίνει
στο μαγαζί του υποβασταζόμενος από την κυρία που τον φροντίζει...
Κάθεται πάντα στην ίδια θέση που βλέπει στον πολυσύχναστο δρόμο....
Το μυαλό αντέχει ακόμα....συγκινείται όταν τον γυρίζεις πίσω στα παλιά....
δεν σου απαντά....
Το μόνο που άλλαξε στο σημείο που κάθεται είναι η καρέκλα του...
έγινε ειδική πολυθρόνα που θυμίζει κρεβάτι....
Περνάω πάντα απ΄έξω στις βόλτες μου....κοιτάω από τον τζάμι να τον δω
και συνεχίζω...
Πίσω στα παλιά