Έκαναν όνειρα εκείνα τα χρόνια τα παιδιά Παραμονές των Γιορτών....
Τι δώρα θα ήθελαν .....καλός ο Αη Βασίλης αλλά ήξεραν πολύ καλά ότι αυτός
στην ουσία ήταν ο οικογενειακός προϋπολογισμός...το ταμείο δηλαδή το τσίγκινο κουτί από την ΦΥΤΙΝΗ.
Βέβαια ήταν και τα κάλαντα που υπολογίζανε αλλά και αυτά στην ΦΥΤΙΝΗ θα πήγαιναν.
Οι ανάγκες πολλές....ρούχα...παπούτσια κ.λ.π.
Και πώς όλα αυτά;
Πήγαινες βόλτα το απόγευμα με την μάνα και χάζευες τις βιτρίνες στα μαγαζιά
στολισμένες.....έβλεπες τα παιχνίδια ...απλά έβλεπες δεν ζητούσες ήξερες την κατάσταση και σε μικρή ηλικία....μεγάλωνες απότομα ήθελες και δεν ήθελες.
Στις βιτρίνες του ΜΙΝΙΟΝ του Λαμπρόπουλου όλη η μαγεία των ημερών....
Φάτνες...στολίδια...παιχνίδια....τι να πρωτοδείς....
Είχε όμως πίσω από την Ομόνοια και μαγαζιά με παιχνίδια για όλα τα βαλάντια... όχι τόσο φανταχτερά αλλά και με αυτά είχες μάθει να είσαι ευχαριστημένος.
Δεν πέταγες τα παλιά που ήταν και ελάχιστα...τα έδινες σε μικρότερους όπως
και οι μεγαλύτεροι έδιναν σε εσένα.
Το στόλισμα του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου ήταν μέρα γιορτής....έβγαιναν
τα στολίδια από το χαρτόκουτο όπου ήταν προσεχτικά διπλωμένα....τα ίδια
όπως και τα προηγούμενα χρόνια....τα αγαπούσες όμως....τα ήξερες πολύ καλά....
μόνο που τα ξαναέβλεπες μετά από ένα χρόνο άλλαζες διάθεση.
Την χάρτινη φάτνη αγόραζες καινούργια από τον ψιλικατζή απέναντι ...για να την φιάξεις και να την κολλήσεις με κόλλα (γόμα του Μενούνου) και να καυχιέσε
για το έργο σου.
Πίσω στα παλιά
