Κιόσκια διαφορετικά από τα άλλα στο κέντρο της Αθήνας.
Σούπερ μάρκετ
Χαμηλά στην Πανεπιστημίου, κοντά στο ξενοδοχείο Τitania, το περίπτερο αυτό δεν θα σου περάσει απαρατήρητο, αφού με μια ματιά θα χαθείς στο άπειρα πράγματα του που απλώνονται σε ακτίνα τριών περίπου μέτρων. Από μπαντάνες και σκουφιά μέχρι σχολικές τσάντες και βαλίτσες, ο Φίλιππος πιστεύει πως όσο μεγαλύτερη ποικιλία έχει, τόσο καλύτερος θα είναι και ο τζίρος του. Έχοντας σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων και αδυνατώντας να βρει κάποια θέση στον τομέα του, αποφάσισε να εγκατασταθεί στην περιοχή της Ομόνοιας γιατί την έβρισκε πάντα ιδανική και ιδιαιτέρως ήσυχη και δεν είναι σίγουρος ότι η μελλοντική πεζοδρόμηση της κεντρικής αυτής οδού θα τονώσει το μεροκάματο του. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα πέσουν στοιχήματα για το αν θα αρχίζει να βγάζει εμπόρευμα και στον πεζόδρομο ή όχι.
Σταθμός εφοδιασμού πελατών
Κοντά στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, επί της Δραγατσανίου, ο μερακλής Γιώργης έχει στήσει τον ομώνυμο σταθμό εφοδιασμού πελατών, όπως αναγράφει ένα χαρτί στην πόρτα του. Ο πατέρας του ισχυρίζεται πως ο γιος του, πέρα από ότι περιμένεις να βρεις σε ένα συνηθισμένο περίπτερο, πουλάει και τρέλα, αφού είναι πλακατζής και θέλει για την επιχείρηση του να έχει τον καλύτερο κράχτη. Παντού θα δεις χάρτινες ταμπελίτσες με ατάκες όπως ”Τσατσάρα χρήσιμη για κάθε στιγμή”, ”Νυχοκόπτης, για ατομική καθαριότητα και υγιεινή”, ”Κορδόνι, για να μην χάνετε ποτέ τα γυαλιά σας”. Η αποθέωση του marketing ολοκληρώνεται στο λαχανί τασάκι με την κίτρινη χαμογελαστή φάτσα που χρησιμοποιεί για να σου αφήνει τα ρέστα και έχει τυπώσει πάνω του ” Καλωσήρθατε στο περίπτερο του Γιώργη”.
Μπαρ “Ο Τάσος”
Στο ύψος της Αμερικάνικης πρεσβείας θα δεις στο απέναντι πεζοδρόμιο καθημερινά (εκτός Κυριακής) κόσμο να κάθεται στο μαρμάρινο πεζούλι της πολυκατοικίας που είναι μπροστά από το συγκεκριμένο περίπτερο, πίνοντας και συζητώντας. Ο Τάσος βρίσκεται στο επάγγελμα δεκαπέντε χρόνια, αλλά μόλις τρία στην περιοχή του μεγάρου την οποία θεωρεί και ως ιδανική για να ζει κανείς στο κέντρο. Ξεκίνησε κάνοντας τα ρεπό κάποιου άλλου και αποφάσισε πως του αρέσει αυτού του είδους το εμπόριο και η επικοινωνία που έχει με τους πελάτες μέσω αυτού. Επειδή όμως βρίσκει κουραστικά τα τέσσερα τετραγωνικά που τον περιβάλλουν, καθιέρωσε αυτό το νυχτερινό μάζεμα με μπύρες, ποτά, σνακ και κουβεντολόι. ”Αν καθίσεις εδώ, θα μάθεις περισσότερα από όσα θα ακούσεις στις ειδήσεις”, λέει ένας σταθερός πελάτης του που τιμά συχνά αυτού του είδους την συνάθροιση που επιτελείται στο σημείο.
Το μουσικό περίπτερο
Κατεβαίνοντας την Ερμού, κοντά στο νούμερο 94, θα ακούσεις οποιαδήποτε ώρα της ημέρας δυνατή μουσική από τα ηχεία ενός περιπτέρου. Το γνωστό και ως music kiosk είναι οικογενειακή επιχείρηση και κάθε μέρος της φαμίλιας παίζει διαφορετική μουσική όταν βρίσκεται στο πόστο του. Ο Στέλιος, που εργάζεται και ως dj, διαχειρίζεται την σελίδα τους στο facebook στην οποία θα ενημερωθείς για events, party και στέκια της Αθήνας και αν τον πετύχεις εκεί θα ψωνίσεις υπό τους ήχους της reggae,της dub-reggae, και της dance hall. Αν πάλι πέσεις πάνω στη μητέρα του ή στον πατέρα του θα ακούσεις έντεχνη ελληνική μουσική και ελληνική και ξένη ροκ, αντίστοιχα. Δυστυχώς δεν έχουν ορίσει μεταξύ τους στάνταρ βάρδιες προκειμένου να κανονίζεις τι ώρα θα πάρεις τσιγάρα ανάλογα με τα μουσικά σου γούστα.
Κοσμηματοπωλείο
Με το που βγεις από την έξοδο του μετρό για την οδό Πανεπιστημίου, ένας πάγκος γεμάτος φο μπιζού σε περιμένει να αγοράσεις κατιτίς που θα σου κοστίσει από 1 έως 3 ευρώ. Αν δεν βιάζεσαι να φύγεις, μην ξεχάσεις να φλυαρήσεις με τον λαλίστατο πρώην ναυτικό, Πέτρο, που έχει πολλές ιστορίες να σου πει για την γύρω περιοχή. Θα τον βρεις εκεί από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 2 το βράδυ, αφού δεν αντέχει το πρωινό ξύπνημα και τιμά μόνο τη βραδινή βάρδια. ”Ο πατέρας μου είναι Μανιάτης και η μάνα μου Κρητικιά, γι’ αυτό έχω μάθει να τα λέω έξω από τα δόντια. Δεν ήταν έτσι η Ομόνοια. Εγώ την θυμάμαι στα νιάτα μου, ξεκινούσα από το Περιστέρι και ερχόμουν να κάνω τη βόλτα μου , να φάω με τους φίλους μου, να πιω καφέ στο Μινιόν και να κάνω το καμάκι μου. Ωραία πράγματα. Τώρα με το που κλείνουν τα μαγαζιά, δείγμα γυναίκας δεν περνάει για να δεις”. Μήπως τελικά η πληθώρα κοσμημάτων είναι κόλπο για να τραβήξει το τόσο αγαπημένο του γυναικείο φύλο προς τη μεριά του;
Η πηγή του fanzine
Στο ένα από τα τρία περίπτερα της πλατείας Εξαρχείων, αυτό που βρίσκεται στη συμβολή της Στουρνάρη με την Σ. Τρικούπη, θα βρεις κάμποσα fanzines, κυρίως πολιτικού προβληματισμού (μέχρι τις αρχές των 00s, που οι “παραδοσιακοί” φανζινάδες μεγάλωσαν και άρχισαν να εγκαταλείπουν το σπορ, το περίπτερο λειτουργούσε σαν άτυπο κέντρο ανεξάρτητου Τύπου, με δεκάδες fanzines, πολλά εκ των οποίων ήταν μουσικά). Αν σε ενδιαφέρει να μάθεις σχετικά με την ελληνοσερβική φιλία, τις επιτροπές κατοίκων ή ακόμα και για την ιταλική αντεπανάσταση, ρίξε μια ματιά όταν πας να πάρεις τσίχλες στο σταντ στα δεξιά σου και στα κάτω ράφια που συνήθως ψάχνεις για να βρεις κρουασάν και πατατάκια και σίγουρα όχι περιοδικό από τις εκδόσεις antifascripta. Κοστίζουν από 1.50 έως και 10 ευρώ, ενώ η Κωνσταντίνα που δουλεύει εκεί λέει πως τα έντυπα αυτά ανανεώνονται συχνά και έχουν ζήτηση κυρίως από νέο κόσμο.
H antistress πατέντα
Στο περίπτερο που συναντάς κατεβαίνοντας τη Χ. Τρικούπη και φτάνοντας στην Πανεπιστημίου, ακριβώς απέναντι από την στοά του βιβλίου, θα βρεις τον Γρηγόρη και την απίστευτη πατέντα του που έχει ονομάσει ”antistress system”. Εργάζεται εκεί εδώ και τριάντα χρόνια αλλά μόνο τα τέσσερα τελευταία έχει τοποθετήσει αυτό τον χάρτινο σωλήνα, στον οποίο πετάει τα ρέστα που σου οφείλει και φτάνουν σε σένα μέσα σε ένα γυάλινο μπολάκι. ”Μου αρέσει να στύβω το μυαλό μου για να κάνω τη ζωή μου πιο εύκολη και αυτό που βλέπεις είναι αποτέλεσμα αυτής της αγάπης μου για τις πατέντες. Η συγκεκριμένη είναι διασκεδαστική τόσο για μένα, όσο και για τους πελάτες μου. Νομίζω ότι τους αρέσει ο ήχος που κάνουν τα κέρματα όταν χτυπούν στο γυαλί. Κάνει εντύπωση σε όποιον σταματάει για να ψωνίσει και ειδικά στους τουρίστες που το φωτογραφίζουν και μετά φέρνουν και άλλους για να το δουν. Θέλω όποιος έρχεται εδώ να γελάει και να είναι ευγενικός, δεν μου αρέσουν οι μουρτζούφληδες, έρχονται μια, δυο, τρεις και μετά προσπαθώ να τους διώξω. Βάζω πρώτα την ηρεμία μου και μετά το κέρδος, άσε που δουλεύω όλη μέρα όποτε δεν έχω χρόνο να διασκεδάσω, γι αυτό και προσπαθώ να περνάω καλά στο περίπτερο”. Εργασία και χαρά λοιπόν.
Γόβα στιλέτο
Μπορεί να μην το λες ακριβώς περίπτερο, αλλά ένα τυπικό κιόσκι με εγχώριο τύπο που συναντάς ανά τετράγωνο στο κέντρο της πόλης. Βέβαια, το συγκεκριμένο είναι γνωστό για τα περιοδικά και τις εφημερίδες ερωτικού περιεχόμενο που προσφέρει και σε μεγάλη ποικιλία μάλιστα. Ναι, σίγουρα έχεις δει και αλλού. Μάλλον όμως δεν έχει συναντήσει τέτοιου είδους έντυπα, των οποίων η έκδοση μοιάζει με εφημερίδα δημοτικής παράταξης, παρά με πονηρή φυλλάδα. Γι’ αυτό, αν τύχει να σε βγάλει ο δρόμος ακριβώς δίπλα από το δημαρχείο Αθηνών, τσέκαρε απλά τους ευφάνταστους τίτλους τους, όπως είναι ”Το καρότο”, ”Πασαρέλα”, ”Γόβα στιλέτο” και ”Το ροδάκινο”. Το σεξ και το εξώφυλλο θέλουν φαντασία.
Το μπλε περίπτερο
Στην οδό Περικλέους υπάρχει ένα περίπτερο χάρμα οφθαλμών. Είναι βαμμένο σε ένα έντονο μπλέ χρώμα και την τέντα του στολίζουν πολύχρωμα αστεράκια, αντί για μια απλή διαφήμιση προϊόντος. Απ’ έξω έχει έναν πίνακα που υποδεικνύει στους περαστικούς πως να ρωτούν ευγενικά ό,τι θέλουν, προκειμένου να φτάσουν στον προορισμό τους, διαφορετικά το κόβουμε λίγο χλωμό αν ρωτήσουν χωρίς τακτ την Μιρέλα. Κατά την ίδια το μυστικό της επιτυχίας σε αυτή τη δουλειά είναι το τρίπτυχο ευγένεια- καθαριότητα- γεμάτα ράφια. ”Εργαζόμουν στο κοσμηματοπωλείο απέναντι και κοίταζα δεκαέξι χρόνια αυτό το περίπτερο. Παρότι μου έλεγαν ότι δεν πάει καλά, εγώ το ήθελα. Το πήραμε πριν ενάμιση χρόνο και από τότε το βάψαμε και του βάλαμε τριγύρω γλάστρες με λουλούδια. Προσπαθώ να το διατηρώ συνεχώς όμορφο και καθαρό. Σταματάει πολύς κόσμος και με ρωτάει ενθουσιασμένος πως γίνεται να είναι μπλε”. Ποιος είπε ότι τα περίπτερα δεν επιδέχονται εικαστικής παρέμβασης;
Μακριά σώβρακα για βαρβάτους άντρες
Δίπλα στη Βαρβάκειο αγορά βρίσκεται το ιδανικό περίπτερο για όσους κρυώνουν λίγο παραπάνω αυτές τις μέρες και πέταξαν -απερίσκεπτα- τα ρούχα του στρατού. Εκεί λοιπόν πωλούνται ωραιότατες μάλλινες σκελέες στην τιμή των 10 ευρώ. Ο Γιώργος υποστηρίζει ότι το κάθε περίπτερο, ανάλογα με την περιοχή που βρίσκεται, παρέχει τα πράγματα που έχουν ανάγκη οι κάτοικοι, οι συχνοί επισκέπτες και οι εργαζόμενοι της. ”Στην Ακρόπολη θα βρεις σουβενίρ, κοντά σε ένα νεκροταφείο θα βρεις καντήλια, εδώ είναι η αγορά και θα βρεις σε μένα μακριά σώβρακα για βαρβάτους άντρες που δουλεύουν όλη μέρα δίπλα στα ψυγεία και πρέπει κάπως να ζεστάνουν το κοκαλάκι τους. Στις νέες γενιές φαίνεται περίεργο, αλλά μάλλον κάτι ήξεραν οι γυναίκες, παλιά στα χωριά, που τα έγνεθαν από μαλλί προβάτου για να μην αρρωσταίνουν οι άντρες και τα παιδιά τους”. Για το συγκεκριμένο εσώρουχο πάντως πωλείται και το ασορτί μάλλινο μπλουζάκι του στα 8 ευρώ για όσους επιθυμούν να τα ταιριάζουν.