"Σε μια γειτονιά φτωχική
ο νους μου συχνά με γυρίζει
και κάποιες χαρές που περάσανε μου θυμίζει...."
Μια γειτονιά της Αθήνας του ΄50 βλέπουμε στην φωτογραφία....
Χαρούμενα πρόσωπα ανάμεσα στις παράγκες...οι πέτρες προσπαθούν να συγκρατήσουν
τις πρόχειρες σκεπές....βοηθούν και οι γλάστρες σε αυτό.
Η μαντζουράνα δεν έλειπε....
Το καροτσάκι του πλανόδιου μικροπωλητή είναι αραγμένο έξω από την πόρτα του
μπροστά από την σκάφη.
Τα ρούχα απλωμένα...όταν άρχιζε η βροχή τα μάζευε και η γειτόνισα σε περίπτωση
που έλειπε η νοικοκυρά που τα άπλωσε....
Όχι οι πόρτες δεν είχαν λουκέτα και κλειδαριές....όλη η γειτονιά μια οικογένεια.
Τα μεγαλύτερα παιδιά νταντεύουν τα μικρότερα....οι μανάδες έπρεπε να δουλέψουν
σε κάποια αρχοντόσπιτα σαν πλύστρες....σε ταβέρνες σαν λαντζέρες....
Στο βάθος προχωράει ο κύριος με το κοστούμι....πρέπει να κόβει δρόμο...
φαίνεται παράτερος για την γειτονιά αυτή.
Τα καλώδια της ηλεκτρικής χαμηλά για να φωτίσουν τις παράγκες....όλοι κάνανε
τα στραβά μάτια....και αρμόδιοι και υπεύθυνοι.....
Άραγε να ζούν οι περισσότεροι της φωτογραφίας σήμερα;
Μελαγχόλησα όμως ....
Πίσω στα παλιά