Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του 1929 έμεινε αξέχαστη στο Σικάγο, πέρασε στην ιστορία, ενέπνευσε σκηνές ή σενάριο σε πάρα πολλές γκαγκστερικές ταινίες και χάρισε την αύρα του τρομερού ηγέτη και μονοκράτορα του υποκόσμου στο "Σημαδεμένο", τον Αλ Καπόνε.

Ήταν η εποχή της ποτοαπαγόρευσης και η μαύρη αγορά του αλκοόλ στο Σικάγο μοιράζονταν στα δυό: από τη μία, ο Αλ Καπόνε από την άλλη, ο Μπαγκς Μοράν. Οι δύο άνδρες είχαν σχεδόν την ίδια δύναμη και επιρροή και το μίσος μεταξύ τους ήταν αβυσσαλέο, αν και καθαρά επαγγελματικό. Οι μεταξύ τους συγκρούσεις ήταν τόσο άγριες που έφτασαν μέχρι και στην μακρινή Ελλάδα να περάσουν στην καθομιλουμένη, με την περίφημη φράση "Σικάγο γίναμε!".

Ο Μοράν έχασε τα πρωτεία του και τα πέντε πρωτοπαλήκαρά του την 14η Φεβρουαρίου 1929. Οι πέντε γκάγκστερς, ένας φίλος τους γιατρός και ο άτυχος και άσχετος μηχανικός αυτοκινήτων που είχε βάρδια, βρέθηκαν δολοφονημένοι σε ένα γκαράζ στο βόρειο Σικάγο, στο νούμερο 2122 της οδού Κλαρκ. Είχαν όλοι δεχθεί τις σφαίρες από πίσω. Τα όπλα των δολοφόνων ήταν τα κλασικά γκαγκστερικά οπλοπολυβόλα Τόμσον.

Με τις πρώτες καταθέσεις, όλα άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους. Οπως είπαν οι μάρτυρες, δύο άνδρες, ντυμένοι ως αστυνομικοί, είχαν οδηγήσει μέσα δύο κρατούμενους. Μπαίνοντας μέσα και παριστάνοντας ότι είναι αστυνομικοί που έχουν κάνει συλλήψεις, ζήτησαν από τους άνδρες του Μοράν να παραδώσουν τα όπλα τους και να γυρίσουν με την πλάτη προς τον τοίχο. Όταν αυτό έγινε, οι δύο δήθεν κρατούμενοι και οι δύο δήθεν αστυνομικοί εκτέλεσαν εν ψυχρώ και τους επτά συμμορίτες.

Η μεταμφίεση και το κόλπο με τους κρατούμενους είχαν αποδειχθεί μεγαλοφυή, και κάναν έμπειρους γκάγκστερς να γυρίσουν τα νώτα τους στον εχθρό - έναν εχθρό διαφορετικό από αυτόν που νόμιζαν. Το κόλπο διασφάλιζε και την εύκολη διαφυγή την τεσσάρων, παρά τους τόσους πυροβολισμούς: όσοι γείτονες βγήκαν να δουν τι συμβαίνει είδαν παρόντες δύο αστυνομικούς, οπότε δεν κάλεσαν την αστυνομία - τουλάχιστον μέχρι να εντοπίσουν τα πτώματα. Ο χρόνος ήταν αρκετός ώστε οι δράστες να απομακρυνθούν με την ησυχία τους.

Το έγκλημα δεν εξιχνιάστηκε ποτέ. Όμως, οι αρχές πίστευαν πως όλα έδειχναν έναν και μόνο εγκληματικό εγκέφαλο πίσω από την σφαγή. Ο αποδεκατισμός και η αποδυνάμωση της συμμορίας του Μοράν ωφελούσε μόνον ένα πρόσωπο: τον Αλ Καπόνε.

Ο Αλφόνσο είχε φροντίσει να βρίσκεται εκτός Σικάγο την συγκεκριμένη ημέρα. Είχε πάει όσο πιο μακρυά μπορούσε. Πήρε την εκδίκησή του για τις απόπειρες εναντίον του που είχε σχεδιάσει και εκτελέσει ο ίδιος ο Μοράν, χωρίς να λερώσει τα χέρια του. Έκανε διακοπές στη Φλώριδα. Είχε γλιτώσει την εμπλοκή και σύλληψη. Όπως και ο Μοράν είχε γλιτώσει γιατί είδε από μακρυά τους "αστυνομικούς" και προτίμησε να μην πάει κοντύτερα μέχρι να φύγους. Σώθηκε γιατί κατέφυγε σε ένα κοντινό μπαρ, περιμένοντας να φύγει η αστυνομία από το γκαράζ. Σώθηκε αλλά δεν μπόρεσε να ορθοποδήσει ποτέ ξανά. Συνελήφθη λίγα χρόνια αργότερα στο Οχάιο, ξεπεσμένος και έφυγε από τη ζωή όντας στη φυλακή, τη δεκαετία του '50.