Quantcast
Channel: Πίσω στα παλιά
Viewing all articles
Browse latest Browse all 12885

Κώστας Χατζηχρήστος: ένας επαρχιώτης στην Αθήνα

$
0
0



Κώστας ΧατζηχρήστοςO Θύμιος της οθόνης και της σκηνής έσβησε σε ηλικία 80 χρονών, ταλαιπωρημένος από το αναπνευστικό του. Μας άφησε παρακαταθήκη τις 75 ταινίες που γύρισε σε 30 χρόνια, 54 μάλιστα μεταξύ 1955-1966. Ποτέ του δεν λογάριασε το χρήμα. Όσα έρθουν κι όσα πάνε. Βοήθησε πολλούς, έφαγε όμως κι ο ίδιος πολλά. Λίγα χρόνια πριν, έχασε και το θέατρό του που το πνίξανε τα χρέη. Μάταια προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια μέσα απ' τα κανάλια, όντας αξιολύπητος και ηττημένος απ' τις σπατάλες της νιότης του. Το 'σπίτι του ηθοποιού' ήταν απλά μια ελεημοσύνη. Πικράθηκε πολύ όταν το θέατρο που έκανε με τόσο κόπο, άλλαξε όνομα. Κι έφυγε απογοητευμένος και πάμπτωχος.
Ας τα πάρουμε όμως απ' την αρχή. Γεννήθηκε στην φτωχομάνα Θεσσαλονίκη το 1921. Το επώνυμο Χατζηχρήστος φανερώνει πως κάποιος πρόγονός του, προσκύνησε κάποτε στα Ιεροσόλυμα. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1944. Τον κυνηγούσαν οι γερμανοί και για να ξεφύγει μπήκε σ' ένα θέατρο, ανέβηκε στη σκηνή και παράστησε τον ηθοποιό, αφήνοντας άπαντες εμβρόντητους. Όταν πέρασε η μπόρα κι έφυγαν οι διώκτες του, οι 'συνάδελφοι' επί σκηνής αποφάσισαν να τον κρατήσουν γιατί είδαν πως είχε ταλέντο. Στο σινεμά ντεμπουτάρισε το 1952, στον "Πύργο των ιπποτών" των Ν.Τσιφόρου - Γ.Ασημακόπουλου. Γρήγορα (1954-55) καθιερώθηκε ως ένας απ' τους δημοφιλέστερους κωμικούς του κινηματογράφου. Την περσόνα του επαρχιώτη Θύμιου, που έρχεται στην πρωτεύουσα και βρίσκει τον μπελά του, την πρωτολανσάρισε στο φιλμ "Πιάσαμε την καλή" (1955), παρά το πλευρό της ωραίας των Αθηνών, Γεωργίας Βασιλειάδου.

O τυχεράκιαςΜετά ακολούθησε τη μοίρα "Κυνηγώντας τον έρωτα" (1956). Το 1959 έκανε "Διακοπές στην Κολοπετινίτσα" του Βασίλη Γεωργιάδη κι έδωσε δεύτερο ρεσιτάλ ως "Ο Θύμιος τά 'κανε θάλασσα" του μεγάλου μάστορα Αλέκου Σακελλάριου, που τον έβαλε ν' αναμετρηθεί με τον ογκόλιθο Ορέστη Μακρή. Την επόμενη χρονιά "Ο Θύμιος τά 'χει 400", έρχεται στην Θεσσαλονίκη και παίζει διπλό ρόλο: και ηθοποιός και βλάχος. Το 1963 εξαργυρώνει την δημοτικότητά του στο θέατρο με τον "Θύμιο στη χώρα του στριπτήζ" (1963), όπου υπογράφει το σενάριο και την σκηνοθεσία. Ακολουθούν το "Σήκω χόρεψε συρτάκι" (1967) και "Ο Τυχεράκιας" (1968) απ' το Λιανοκλάδι (ή αλλιώς "Θύμιος, σουβλάκι και προπό"). Κάνει άλλη μια διπλή προσωπικότητα στην κωμικοτραγική επανάληψη "Κακός, ψυχρός κι ανάποδος" (1969) και κλείνει με το παρεξηγηματικό "Θύμιος εναντίον Τσίτσιου" (1971) ή ίσως και με το παρακμιακό "Άγριες κότες" (1981), που είναι και η τελευταία του εμφάνιση στο πανί.
Εκτός του Θύμιου βέβαια, έχει κάνει κι άλλους επαρχιώτες. Στο "Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν" (1957), σε δικό του σενάριο, κρατάει τρεις ρόλους: βλάχο, τύπο του υποκόσμου και ηθοποιό (το αγαπημένο του 'άλλο του' εγώ). Στον "Κόμη Χατζηχρήστο" (1958), στον "Καζανόβα" (1963), στον "Τετραπέρατο" (1966) και στις "Γυναίκες στα όπλα" (1979), γίνεται από καφετζής μέχρι πρόεδρος του χωριού. "Ο τετραπέρατος" είναι ο Δήμος ο καφετζής, τσαχπίνης και παμπόνηρος. Στον "Δήμος απ' τα Τρίκαλα" (1962), αν και Παρασκευάς, τσιλημπουρδάει ως Δήμος, παραπέμποντας στον ανύπαρκτο "Φίλο μου τον Λευτεράκη". Κακομοίρης Μανόλης (επονώματι Μαραμένος) απ' την Αμαλιάδα, απέναντι στον πλούσιο Μανόλη - Νίκο Ρίζο - από την Αμέρικα, στην κωμωδία παρεξηγήσεων "Ο ανιψιός μου ο Μανόλης" (1963). Μανόλης - θύμα και στο "Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις" (1966). Παπαδόπουλος απ' το χωριό στο "Ένα καράβι Παπαδόπουλοι" (1966), όλο μπέσα κι ανθρωπιά να φωνάζει 'έξω φτώχια και καλή καρδιά'.

O Δήμος απ τα ΤρίκαλαΝα μην ξεχνάμε επίσης και τα λεγόμενα βουκολικά δράματα ή ακόμα και τα γουέστερν 'φασόλι' (κατά το σπαγγέτι), όπου χρησιμοποιείται κυρίως ως μια εύθυμη νότα σε μια τραγική ιστορία. Παρόλ' αυτά, το παλεύει έξοχα και ξεχωρίζει ανάμεσα στα μπαρούτια και τα δάκρυα. "Γκόλφω" και "Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας" το 1955, "Μαρία η Πενταγιώτισσα το 1957, "Γερακίνα" το 1958 και "Σαρακατσάνισσα" το 1959. Κατά τρόπο ανάλογο λειτούργησε και στα αστικά μελοδράματα. "Κάλιο αργά παρά ποτέ" (1955), "Μανούλα θέλω να ζήσεις" (1957), "Αντίο ζωή" (1960) και "Πεζοδρόμιο" (1962) είναι τίτλοι για γέλια και για κλάματα.
Την μεγάλη του αγάπη για παντός είδους στολές δεν την έκρυψε ποτέ. Κάποτε ταπεινό φανταράκι, στα "Τρία κωθώνια του συντάγματος" (1956), στο "Μιχαλιό του 14ου συντάγματος" (1962, σε δική του συν-σκηνοθεσία) ή γιατί όχι κι "Ένας ζόρικος δεκανέας" (1964). Άλλοτε πάλι ναυτάκι, συν-σκηνοθετεί τον εαυτό του ως δόκιμο Παπαφίγκο στον "Καπετάνιο για κλάματα (1961) ή στο "Θαλασσόλυκο" (1964). Δίνει τα ρέστα του ως ψευτο-αστυνόμος στον "Ηλία του 16ου" (1959) του Σακελλάριου. Αστράφτει χαστούκια στον λωποδύτη της αρβύλας, τον κακομοίρη Βέγγο, και τον απαλλάσσει εντέλει λόγω απενταρίας, αφού πρώτα τον ανακρίνει. "Πεινάνε τα παιδάκια σου, ρε; Είναι άρρωστη κι μανούλα σου; Γιατί δεν το μολογάς; Μίλα!"

O Ηλίας του 16ουΑστυφύλαξ επιδίδων κλήτευση σε δίκη, στην "Σοφερίνα" Αλίκη Βουγιουκλάκη (1964), και πάλι του 'σοσιαλιστή' Σακελλάριου. Αστυφύλαξ και στον σπονδυλωτό "Μελέτη στην άμεσο δράση" (1966) που αναλώνεται γυροφέρνοντας την Αθήνα. Εκεί όμως που παίρνει αμπάριζα είναι όταν προβιβάζεται από πορτιέρης ξενοδοχείου, ονόματι Κανέλλος, σε "Κύριο πτέραρχο" (1963) υπό την καθοδήγηση του Ντίνου Κατσουρίδη. Δεν φοβάται ούτε τον αληθινό 'συνάδελφό' του, τον επιβλητικό Λάμπρο Κωνσταντάρα. Η μικρή κοινωνία του χωριού δεν ξέρει πως ο πτέραρχος είναι μοναδικός εν Ελλάδι, δεν ξέρει καν ούτε πως δείχνει στην όψη και στο παράστημα. Ακόμα ένα ρεσιτάλ αυτοσχεδιασμών δίνει στην κωμωδία του Σωκράτη Καψάσκη "Ο ταυρομάχος προχωρεί" (1963), όπου από σοφέρ γίνεται ξεναγός και διασκεδαστής θλίψεων στο Παρίσι.
Ένας άλλος λαϊκός ήρως του Χατζηχρήστου είναι ο μπακαλόγατος. Μπακάλης πρωτόγινε στην κωμωδία "Λαός και Κολωνάκι" (1959) του Γιάννη Δαλιανίδη. Οι αυτοσχεδιασμοί του είναι όμως αξεπέραστοι στην κοινωνική σάτιρα του Ντίνου Κατσουρίδη, "Της κακομοίρας" (1963). Οι αδερφοί Μαρξ σε συσκευασία ενός Ζήκου. Οι ατάκες πέφτουν κατά ριπάς πολυβόλου. Οι εμφανείς σεναριακές άπλες του δίνουν χώρο να κινηθεί και να σαρώσει το σύμπαν. Δεν αφήνει τίποτε όρθιο και τίποτε ασχολίαστο. "Πρόσεχε Ζήκο γιατί θα προβώ σε ωμότητες" του λέει ο θέσει αφεντικός του Κώστας Δούκας. "Αμ εγώ σε τι θα προβώ, σε ψημενότητες;" του αντιγυρίζει ο ετοιμόλογος γάτος του παντοπωλείου.

Μακρυκωσταίοι και ΚοντογιώργηδεςΥπήρξε πάντοτε καλός καγαθός. Θύμα της βεντέτας, σε απολαυστικό ντουέτο με τον Ηλιόπουλο, στους "Μακρυκωσταίους και Κοντογιώργηδες" (1960) του Σακελλάριου. Μακρυκώστας ο ζουμπάς Κώστας Χατζηχρήστος, Κοντογιώργης ο 'ψιλός' Ντίνος Ηλιόπουλος. Μπούφος και θύμα στο "Έξυπνο πουλί" (1961) του Ορέστη Λάσκου με Φανίτσα την Άννα Φόνσου, που του φανερώνει τους 'φίλους' του. Ιδιοκτήτης κι άφραγκος, θύμα του ενοικιοστασίου και δράκος της συμφοράς, ως Ηρακλής Λεοντόπουλος που φοβάται τον ίσκιο του, στον "Σκληρό άντρα" (1961) του Δαλιανίδη. "Ταξιτζής" (1962) και τυχερός ο φουκαράς Θανάσης Περιμένης, μια πολύ ωραία σκηνοθεσία του εαυτού του. Φουκαράς που τού 'ρχεται η τύχη ανάποδα και στο φιλμ του Κώστα Καραγιάννη "Ο παράς κι ο φουκαράς" (1964), ένα εύκολο ρημέηκ της "Σάντα Τσικίτα" του Λογοθετίδη.
Κι άλλοτε φτωχοδιάβολος και καταφερτζής, ερωτιάρης και νικητής της ζωής. "Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα" (1959), με την νταρντάνα Μπεάτα Ασημακοπούλου, και "Ο απίθανος" Μάκης Χαρίσης (1970), πλάι στην Άννα Φόνσου, αμφότερα του Ορέστη Λάσκου. Κοινωνία και όνειρα στα "Έρωτας με δόσεις" (1959) και "Τα ντερβισόπαιδα" (1960) του Στέλιου Τατασόπουλου. Κι "Ένα μπουζούκι αλλιώτικο από τ' άλλα" (1970) να φτάνει πάλι στην Αθήνα απ' την επαρχία και σκηνοθετεί για τελευταία φορά τον εαυτό του.
Κατά την περίοδο της μεγάλης του ακμής επεκτάθηκε στο σενάριο και στη σκηνοθεσία, όπως θα διαπιστώσατε και παραπάνω. Πρώτη του απόπειρα ήταν το φιλμ "Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο" (1956). Βοήθησε επίσης στα πρώτα του βήματα και τον Απόστολο Τεγόπουλο (Καπετάνιος για κλάματα, Το παιδί της πιάτσας, του 1961, Ο Μιχαλιός του 14ου συντάγματος, Ο ανιψιός μου ο Μανόλης), ενώ πάντα κρατούσε τον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο. Η παράλληλη πορεία του στο θέατρο ήταν εξίσου λαμπρή. Τότε που ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Καίτη Ντιριντάουα. Τότε που είχε και σπορ αυτοκίνητο.

Oι κληρονόμοιΤελευταίους άφησα τους "Κληρονόμους" (1964) του Δαλιανίδη, δεν ξέρω γιατί. Ίσως για το τρελό τρίο που κάνει με τον Ηλιόπουλο και τον Βουτσά, που μετασχηματίζεται ενίοτε σε τρία ντουέτα φραστικών μονομάχων. Ίσως γιατί θέλει την υπόγα του οίκου μόδας για ν' ανοίξει μπαρμπέρικο. Ίσως γιατί πάντα θα φτάνει στην Αθήνα από κάποια αθώα κι απονήρευτη επαρχία. Μάλλον γιατί θέλω να τελειώσει γλυκά αυτό το σχόλιο. Μάλλον γιατί δεν ξέρω πως να κλείσω το κείμενο. Ποιος 'κληρονομεί' άραγε αυτούς τους μεγάλους κωμικούς που φύγανε ή θα φύγουνε κάποια στιγμή στο μέλλον;
Θυμιο-γραφία
Ο πύργος των ιπποτών (1952) ηθοποιός
Νύχτες της Αθήνας (1954) ηθοποιός
Τρεις δραπέται του φρενοκομείου (1954) ηθοποιός
Τα τρία μωρά (1955) ηθοποιός
Πιάσαμε την καλή (1955) σενάριο, ηθοποιός 
Κάλιο αργά παρά ποτέ (1955) ηθοποιός 
Γκόλφω (1955) ηθοποιός
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) ηθοποιός 
Οι τρακαδόροι της Αθήνας (1956) ηθοποιός 
Τα τρία κωθώνια του συντάγματοςΤρία κωθώνια του Συντάγματος (1956) ηθοποιός 
Δολάρια και όνειρα (1956) ηθοποιός 
Κυνηγώντας τον έρωτα (1956) ηθοποιός
Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο (1956) σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιός
Μαρία η Πενταγιώτισσα (1957) ηθοποιός
Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν (1957) σενάριο, ηθοποιός
Τρία παιδιά βολιώτικα (1957) ηθοποιός
Τζιπ, περίπτερο κι αγάπη (1957) ηθοποιός
Ο θείος της Βιολέτας (1957) ηθοποιός
Μανούλα θέλω να ζήσεις (1957) ηθοποιός 
Τρεις ντέτεκτιβς (1957) ηθοποιός 
Γερακίνα (1958) ηθοποιός
Ο κόμης Χατζηχρήστος (1958) ηθοποιός
Διακοπές στην Κολοπετινίτσα (1959) ηθοποιός
Δράκουλας και σία (1959) ηθοποιός
Έρωτας με δόσεις (1959) ηθοποιός
Λαός και Κολωνάκι (1959) ηθοποιός
Η Λίζα τό 'σκασε (1959) ηθοποιός
Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959) ηθοποιός
Σαρακατσάνισσα (1959) ηθοποιός
Ο Θύμιος τά 'κανε θάλασσα (1959) ηθοποιός
Ο Ηλίας του 16ου (1959) ηθοποιός
Τα ντερβισόπαιδα (1960) ηθοποιός
Αντίο ζωή (1960) ηθοποιός
Άντρας είμαι και το κέφι μου θα κάνω (1960) ηθοποιός
Ο Θύμιος τά 'χει 400 (1960) ηθοποιός
Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960) ηθοποιός
Το έξυπνο πουλί (1961) ηθοποιός
Καπετάνιος για κλάματα (1961) συν-σκηνοθεσία, ηθοποιός
Λαός και ΚολωνάκιΤο παιδί της πιάτσας (1961) συν-σκηνοθεσία, ηθοποιός
Ο σκληρός άνδρας (1961) ηθοποιός
Η Αθήνα τη νύχτα (1962) ηθοποιός
Ο Δήμος απ' τα Τρίκαλα (1962) ηθοποιός
Μιχαλιός του 14ου συντάγματος (1962) συν-σκηνοθεσία, ηθοποιός
Ο ταξιτζής (1962) σκηνοθεσία, ηθοποιός
Πεζοδρόμιο (1962) ηθοποιός
Ο Θύμιος στη χώρα του στριπτήζ (1963) σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιός
Ο ανιψιός μου ο Μανόλης (1963) ηθοποιός
Ο καζανόβας (1963) ηθοποιός
Ο κύριος πτέραρχος (1963) ηθοποιός
Ο ταυρομάχος προχωρεί (1963) ηθοποιός
Της κακομοίρας (1963) ηθοποιός
Ένας ζόρικος δεκανέας (1964) ηθοποιός
Οι κληρονόμοι (1964) ηθοποιός
Ο παράς κι ο φουκαράς (1964) ηθοποιός
Η σοφερίνα (1964) ηθοποιός
Ο θαλασσόλυκος (1964) σκηνοθεσία, ηθοποιός
Όχι κύριε Τζόνσον (1965) ηθοποιός
Πράκτωρ 005 εναντίον Χρυσοπόδαρου (1965) ηθοποιός
Ένα καράβι Παπαδόπουλοι (1966) ηθοποιός
Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις (1966) ηθοποιός
Ο Μελέτης στην άμεσο δράση (1966) ηθοποιός
Το παιδί της πιάτσαςΟ τετραπέρατος (1966) ηθοποιός
Σήκω χόρεψε συρτάκι (1967) ηθοποιός
Η Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα (1968) ηθοποιός
Ο Τυχεράκιας (1968) ηθοποιός
Κακός, ψυχρός κι ανάποδος (1969) ηθοποιός
Ο άνθρωπος που γύρισε απ' τα πιάτα (1969) ηθοποιός
Ο απίθανος (1970) ηθοποιός
Ένα μπουζούκι αλλιώτικο από τ' άλλα (1970) σκηνοθεσία, ηθοποιός
Ένας χίππυς με τσαρούχια (1970) ηθοποιός
Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει (1971) ηθοποιός
Θύμιος εναντίον Τσίτσιου (1971) ηθοποιός
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) ηθοποιός
Γυναίκες στα όπλα (1979) 1984; ηθοποιός
Άγριες κότες (1981) ηθοποιός

ΥΓ: Αμ πως!!!

Viewing all articles
Browse latest Browse all 12885

Trending Articles



<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>