Οι σαράφηδες με τα ξύλινα βιτρινάκια τα χρυσαφικά την ζυγαριά
τον μεγενθυτικό φακό το κουρελάκι και το μπουκαλάκι με το ειδικό
υγρό που τα γυάλιζαν .
Φυσικά το ειδικό βιβλίο αγορών-πωλήσεων θεωρημένο από την υπηρεσία
αναζητήσεων της Ασφάλειας στην Μπουμπουλίνας τότε και μετά
στις αρχές της Μεσογείων.
Η λέξη σαράφης προέρχεται από το αραβικό ρήμα «σάραφα» που σημαίνει ανταλλαγή ειδών.
Το πρώτο τους στέκι ήταν στην Σοφοκλέους μπροστά από το χρηματιστήριο
και αργότερα πήγαν αρχές της Αθηνάς στην Ομόνοια.
Από τον πατέρα στον γυιό οι άδειες αλλά με τα χρόνια χάθηκαν από την πιάτσα
αν εξαιρέσεις καναδυό στην Αθηνάς.
Να θυμηθώ την χρυσή (στην κυριολεξία) εποχή που είχαν το στέκι
στην Σοφοκλέους απ΄όπου μπήκα στον αγώνα της ζωής πάρα πολύ μικρός.
Η χρυσή λίρα στις δόξες της και όποιος είχε πέντε δεκάρες στην άκρη
δηλαδή κάτω από το στρώμα γιατί τις τράπεζες δεν τις ήξεραν πήγαινε
να τις κάνει λίρες.
Αν πήγαινε με τον νόμο έπαιρνε μια από την τράπεζα της Ελλάδος
σε κάποια χρονικά διαστήματα οπότε η παράνομη αγορά ανθούσε.
Και οι σαράφηδες στο παιχνίδι και φυσικά οι σουλατσαδόροι που διατηρούσαν
στα διπλανά μέγαρα γραφεία μαϊμούδες με την συνηθισμένη πινακίδα
ΕΙΣΑΓΩΓΑΙ-ΕΞΑΓΩΓΑΙ.
Υπήρχε επιβάρυνση στην αγορά της χρυσής λίρας από αυτούς αλλά
όταν έπρεπε ο γονιός να παντρέψει το κορίτσι του για να μην του μείνει
στο ράφι ...αγόραζε.
Τα μασούρια έδιναν και έπαιρναν....
Είχες μάθει τους "λιράριδες"απ΄έξω....
Τι να πρωτοθυμηθείς....
Έπεφτε σύρμα στην στοά ότι έκανε ντου η υπηρεσία συναλλάγματος
και έμπαιναν στο μαγαζί για να το παίξουν πελάτες...
Μια φορά έσπασαν μερικά μασούρια που κρατούσε ένας από αυτούς
και ήρθε και χλώμιασε περισσότερο και από την λίρα.
"Σκύψε μικρέ μάζευε και δεν σε αφήσω έτσι..."
Και φυσικά δεν με άφησε...περίπου ένα βδομαδιάτικο για πουρμπουάρ
άσε τα τυχερά μου χέρια που κράτησαν τόσες χρυσές έστω για λίγο.