«Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα, ομάδα 18 Βρετανών ήρθε στη Μονή και ζήτησε καταφύγιο…Οι Γερμανοί ήρθαν πολλές φορές στη Μονή. Ερευνούσαν ακόμα και στην Αγ. Τράπεζα…
Μέσα σε αυτή την τρομοκρατία δέχτηκε, μια μέρα, την επίσκεψη μιας γυναίκας. Ήταν μια ηλικιωμένη, μάλλον, γυναίκα, ντυμένη φτωχικά με το κεφάλι τυλιγμένο σε ένα μαύρο μαντίλι. Γερόντισσα, μου είπε, ξέρω πως έχεις εδώ κρυμμένους Εγγλέζους και τους έφερα κάποια πράγματα…Μετά τρεις ημέρες ήρθε μια γυναίκα ντυμένη ζητιάνα. Μου έδωσε ένα πακέτο που μου είπε πως το στέλνει η γυναίκα που είχε έρθει την πρώτη φορά.
Είχα και τρίτη από έναν κύριο που τον συνόδευε μια κυρία νέα
, καλοντυμένη που κρατούσε ένα πακέτο. Μου αποκάλυψε τότε το όνομά της, κ. Καραγιάννη, και με παρακάλεσε να μην το αποκαλύψω σε κανένα.Έφευγε το πρωί από την Αθήνα και ερχόταν στα Μέγαρα και από εκεί στην Μονή που απέχει από αυτά 1,5 ώρα με τα πόδια και επέστρεφε με τον ίδιο τρόπο. Στο διάστημα των δύο μηνών που κρύβονταν οι Εγγλέζοι στη Μονή η κ. Καραγιάννη ήρθε περίπου 20 φορές. Ντυμένη διαφορετικά κάθε φορά, έφτανε μεσημέρι στη Μονή κουρασμένη μια και ευχαριστημένη που ξεγέλασε τους Γερμανούς. Της άρεσε να κάθεται σε μια μουσμουλιά στην αυλή για να ξεκουραστεί. Μου έλεγε πάντα, με ακλόνητη πίστη, ότι θα νικήσουμε στο τέλος και μου έκανε εντύπωση πόσο αγαπούσε την πατρίδα…
Ένα βράδυ αναστατωθήκαμε από πυκνούς πυροβολισμούς και σε λίγο η Μονή γέμισε Γερμανούς. Μας διέταξαν να βγούμε έξω ‘όλες οι μοναχές και μας είπαν πως θα έκαιγαν τη Μονή αν δε 5 λεπτά δεν παραδίδαμε τους Άγγλους που κρύβαμε. Οι Άγγλοι κατάφεραν να διαφύγουν εκτός από ένα που συνελήφθη. Όταν δύο ημέρες αργότερα ήρθε η κ. Καραγιάννης και έμαθε όσα είχαν συμβεί στεναχωρήθηκε πολύ γιατί, όπως είπε, είχε κατορθώσει να εξασφαλίσει τη φυγή τους με υποβρύχιο. Έκτοτε δεν την ξαναείδα. Έμαθα αργότερα από αδερφές που υπηρετούσαν στις φυλακές και την αναγνώρισαν ότι συνελήφθη από τους Ιταλούς και απελύθη ύστερα από πολλούς μήνες. Τώρα έμαθα πως την συνέλαβαν οι Γερμανοί και την σκότωσαν. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της γιατί ήταν Ηρωίδα. Δεν θα λησμονήσω ποτέ πως την εποχή της τρομοκρατίας έπαιρνε συχνά τον επικίνδυνο δρόμο της Μονής φορτωμένη με πράγματα για να φέρει λίγη χαρά και ανακούφιση στους συμμάχους»
Μαρτυρία της ηγουμένης της Ι.Μ. Αγίου Ιεροθέου Μεγάρων για την ηρωίδα Λέλα Καραγιάννη.