Τι Σκέφτονταν οι Έφηβοι τη Δεκαετία του '60;

Η δεκαετία του ᾽60 είναι ίσως από τις πιο ιδιαίτερες για πολλούς τομείς. Πολιτική, επιστήμη και πάνω απ᾽ όλα, σε αυτούς της μουσικής και των τεχνών. Στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε τους γνωστούς σε όλους μας πολιτικούς λόγους που κάνουν αυτή τη δεκαετία ιδιαίτερη όμως, ας εστιάσουμε κάπου αλλού.

Ως μεγάλοι fan της μουσικής αλλά και της κουλτούρας των 60's, αποφασίσαμε να γράψουμε μερικά πράγματα που διαβάσαμε και καταλάβαμε ξεθάβοντας κάποια περιοδικά που απευθύνονταν στους νέους της ρομαντικής αυτής εποχής. Περιοδικά όπως το ΡΟΜΑΝΤΣΟ και οι Μοντέρνοι Ρυθμοί τα οποία καθρεφτίζουν τις νεανικές ανησυχίες, τις σκέψεις αλλά και τις ασχολίες μιας γενιάς, αφενός μπερδεμένης και αφετέρου έτοιμης να περάσει καλά.

Πραγματικά καλά!

Χαζεύοντας λοιπόν τα περιοδικά αυτά βλέπουμε ρετρό διαφημίσεις, γελοιογραφίες, φωτογραφίες των σταρ της εποχής, τα τραγουδια που βρίσκονται στα chart της Αμερικής και πολλών ακόμη χωρών. Ένα από τα πράγματα που μας έκανε εντύπωση είναι πως, σε κάθε τεύχος των Μοντέρνων Ρυθμών μπορούσες να βρεις στίχους των επιτυχιών της εποχής. Τραγούδια των Beatles, Elvis Presley, Animals και πολλών ακόμη. Η ιδιαιτερότητα σε αυτό τον τομέα του περιοδικού όμως, είναι πως οι στίχοι γράφονται με Ελληνικούς χαρακτήρες αλλά στα Αγγλικά! Κάτι σαν τα σημερινά Greeklish αλλά στο ανάποδο. Υποθέτουμε πως αυτό ήταν αναγκαίο κακό μιας και οι πιο πολλοί νέοι ίσως να μην γνώριζαν Αγγλικά -ή Εγγλέζικα όπως τα έλεγαν πολλοί τότε- και λογικά, να μην ήξεραν ακριβώς τι τραγουδούσαν στα κλαμπάκια της εποχής!

Στην παρακάτω εικόνα σας παραθέτουμε δύο παραδείγματα.

Μεγάλο μέρος της ύλης καταλάμβαναν και οι Ελληνικές, κυρίως αγγλόφωνες, μπάντες της εποχής. Συγκροτήματα όπως οι Forminx, The Playboys, Juniors και άλλοι πολλοί έβλεπαν τους εαυτούς τους να φιγουράρουν δίπλα σε όλους τους υπόλοιπους σταρ της εποχής.

Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα κινηματογραφικά νέα των εκάστοτε ημερών. Με τους Σον Κόνερι, Σίρλεϋ Μακ Λέιν, Αλέν Ντελόν, Μάρλον Μπράντο και Γκρέγκορι Πεγκ να πρωτοστατούν μεταξύ άλλων.

Ένας άλλος τομέας αυτών των περιοδικών που μας κίνησε το ενδιαφέρον είναι οι σελίδες επικοινωνίας με το κοινό. Υποθέτουμε πως, λόγω της εποχής, το κάθε περιοδικό λάμβανε εκατοντάδες, αν όχι, χιλιάδες, γράμματα μηνιαίως. Θα μοιραστούμε μαζί σας το αγαπημένο μας από όσα προλάβαμε να διαβάσουμε, το οποίο αφορά ένα πάρτι στο Ψυχικό.

«Συνέβη σ'ένα πάρτι, στο Ψυχικό τον περασμένο μήνα. Ο πάτερ - φαμίλιας είχε πάρει καθυστερημένα την άδεια του και είχε φύγει μαζί με την σύζυγο του για διακοπές, αφήνοντας το σπίτι στον νεαρό βλαστό. Στις 8:30 μ.μ. είχαν καταφθάσει όλοι σχεδόν και στις 9 το πάρτι βρισκόταν στο "τσακίρ κέφι". Καμιά πενηνταριά άτομα, εκ των οποίων κανείς δεν ξεπερνούσε τα 25 χρόνια, τραγουδούσαν και χόρευαν ακολουθώντας τους Μπητλς στο πικάπ. Η διασκέδασης είχε φτάσει στο φόρτε της, όταν η ματιά μιας κοπελίτσας συνέλαβε νεαρό με καλοχτενισμένα, κοντοκομμένα μαλλιά,κοστούμι άρτιο -δηλαδή χωρίς τα κοψιματάκια- και χοντρά, μυωπικά γυαλιά, να έχει πέσει στα αμυγδαλωτά και να έχει το ακουστικό ενός τρανζίστορ στο αφτί του. Σ'ένα διάλειμμα, λοιπόν, του χορού, παίρνοντας η καλή μας το αυστηρότερο ύφος της, τον πλησιάζει και του λέει:

- Τι συμβαίνει, παιδάκι; Βάλθηκες να εξαφανίσεις τα αμυγδαλωτά;

Ο νεαρός μαζεύτηκε και καθώς πήγε να τραβηχθεί στην γωνία, το ακουστικό έφυγε από την θέση του. Για κακή του τύχη, το πίκαπ είχε σταματήσει εκείνη την ώρα και έτσι η σάλα πλημμύρισε από μουσική Μπαχ.

Μάλιστα, ο νεαρός μας άκουγε Μπαχ εκείνη την ώρα μέσα στο πάρτι....

Όπως ήταν φυσικό, άρχισε το γιουχάρισμα από όλους. Τότε όμως ο νεαρός μας, καταθυμωμένος, ανεβαίνει σε μια καρέκλα και με ύφος ανώτερο από αυτό που έχει ο Κολοκοτρώνης στο άγαλμά του, αρχίζει να ρυτορεύει.

- Κοιτάξτε κατάντια! Κοιτάξτε που έφτασε η σημερινή νεολαία! Κρίμα, κρίμα!

Βέβαια, τώρα έχουμε τους Πηλτλ (Μπητλς) και τον Πρίτσελι (Πρίσλεϋ) και όλα τα γαϊδούρια που γκαρίζουν. Και ο Μπαχ, ο Μπετόβεν και οι άλλοι κλασικοί μουσουργοί είναι για πέταμα; Που πέθαναν πάνω στην τέχνη τους; Ερωτώ; Τι θα τους κάνουμε;

Μια φωνή ακούγεται από κάτω:
- Πατσές και ποδαράκια!

Σαν να έδωσε το σύνθημα η φωνή, ορμούν όλοι, να τον πετάξουν έξω. Μια φωνή όμως, τους σταματάει:
- Ε! Σιγά βρε παιδιά. Όχι να πετάξουμε και τον νοικοκύρη έξω απ'το σπίτι του!...».

Μοιάζει με σκηνή Ελληνικής ταινίας με πρωταγωνιστές τον Κώστα Βουτσά και τον (πρώτο, επίσημα, καταγεγραμμένο Έλληνα Mod) Αλέκο Τζανετάκο.

Μια ακόμη ομορφιά βρήκαμε στο 19ο τεύχος των Μοντέρνων Ρυθμών (18/11/64). Αυτή λοιπόν η ομορφιά, αφορά τις διακοπές των θρυλικών Σκαθαριών στην Ρόδο! Κάτι σαν πρώιμο κουτσομπολιό.

«Οι Μπητλς ήρθαν στην Ελλάδα εντελώς - Δυστυχία μας - ινκόγκνιτο και έφυγαν χωρίς να τους πάρει κανείς μυρουδιά. Πέρασαν 15 ολόκληρες ημέρες στην Ρόδο και δεν βρέθηκε κανείς, μα κανείς, να τους αντιληφθεί.

Μα γιατί, καλοί μου φίλοι, όσοι από εσάς παραθερίσατε στην Ρόδο, αφήσατε τα... λαβράκια (παρντόν, τα "σκαθάρια") από τα χέρια σας; Η είδηση είναι αυθεντική, όσο και η φωτογραφία μας σε παραλία της Ρόδου.

Πως το μάθαμε; Κατόπιν εορτής, από τον διευθυντή της "Παρλοφών"στην Ελλάδα κ. Μάτσα. Όταν τους συνάντησε ο κ. Μάτσας στην Αγγλία του... έσκασαν το παραμύθι.

- Περάσαμε δεκαπέντε ολόκληρες ημέρες στην Ρόδο με άλλα ονόματα, φυσικά, αλλά, προς λύπην των παρευρισκομένων, με τα ίδια... κεφάλια!»

Αληθινή ή ψεύτικη η είδηση;

Δεν γνωρίζουμε, όμως, είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της Beatlemania που είχε κατακτήσει όλη τη Γη!

Διαβάζοντας λοιπόν κάποια από τα πολλά τεύχη της συλλογής μας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η δεκαετία του ᾽60 στην Ελλάδα έκρυβε σίγουρα πολύ ρομαντισμό, χαβαλέ, αληθινές φιλίες αλλά και μια ανώδυνη ῾μαγκιἀ῾. Δυστυχώς, προς τα τέλη της επήλθε ένα σκοτεινό σύννεφο που ῾σκέπασε῾τη χώρα και κατέστρεψε ζωές στο πέρασμα του όμως, εμείς κρατάμε τα λίγα χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων υπήρξαν πραγματικά κάποιες πολύ όμορφες στιγμές που εμείς οι νεότεροι τις ακούμε από τους μεγάλους και μας λείπει αυτή η αίσθηση ελευθερίας και έλλειψης του καταθλιπτικού, σύγχρονου, αστικού τοπίου μέσα στο οποίο πλέον ασφυκτιούμε.