Κυριακή απόγευμα ξεκινούσε η παρέα για την βόλτα της χωρίς πρόγραμμα όπως
πάντα.
Ηλικία μικρομέγαλου τότε που βιαζόσουνα να μεγαλώσεις για να σε βάζουν
μέσα και στα ακατάλληλα έργα του σινεμά.
Μπριγιόλ στο μαλλί σαν λαδοπόντικας ...μακρύ παντελόνι σιδερωμένο με εφημερίδα
για καλύτερη τσάκιση.
Τώρα τι υπήρχε στην τσέπη;
Κέρματα που στην συνέχεια γινότανε η σούμα από όλους και νάσου Κυψέλη μεριά
οι τσιχλόμαγκες να κοντοστέκονται για να κόψουν κίνηση ανάβοντας και το χυμαδάκι
άφιλτρο αγορασμένο από τα χύμα της μεγάλης κούτας του περιπτερά που λίγο τον ένοιαζε η ηλικία σου.
Στο μικρό ζαχαροπλαστείο με τα τραπεζάκια που είχαν μάρμαρο από πάνω
ένα μπαμπά (σαβαρέν) στην μέση με το κουτάλι
να περνάει από χέρι σε χέρι και τον ζαχαροπλάστη να κερνάει ακόμα ένα
βλέποντας την λαιμαργία αλλά και την ανέχεια της ομάδας.
Και άρχιζε η τσάρκα για να τελειώσει γυρίζοντας στην γειτονιά όπου τα κορίτσια
θα περίμεναν στην γωνία σχολιάζοντας τους "δικούς"τους όπως έλεγαν
και που δεν είχαν τίποτα περισσότερο μεταξύ τους από ένα χαμόγελο ή κάποια
πεταχτή κουβέντα με νόημα.
Την ίδια ώρα κάποια μάνα θα φώναζε στην κόρη της το γνωστόν....
"...πότε θα μαζευτείς εσύ μέσα...νύχτωσε...σε λίγο θα έρθει ο πατέρας σου..."
από το καφενείο εννοούσε και έπρεπε ο άμαχος πληθυσμός να βρίσκεται στην βάση του.
Την πρώτη κίνηση για ραντεβού με κορίτσι της γειτονιάς θα την έκανε ο αρχηγός
της παρέας για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι αρχίζοντας από απογευματινή
προβολή σινεμά 4-6.
Εύκολη η άδεια για το ασθενές φύλο αφού θα πήγαινε με τις φίλες της...
Το ραντεβού έξω από το ταμείο του σινεμά...δήθεν τυχαία.
Το πρόγραμμα που έγραφε την περίληψη του έργου θα το διαβάζανε τα κορίτσια
έξω από την πόρτα του σπιτιού τους μήπως και ερωτηθούν για την υπόθεση του έργου.
Την επόμενη ημέρα ήταν Τσαγκαροδευτέρα που σήμαινε κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
πίσω στα παλιά