Ήταν διαφορετικές οι εικόνες εκείνα τα χρόνια ...
Για παράδειγμα το πρωϊ παρατηρούσες τους βιαστικούς...οι περισσότεροι πήγαιναν στις δουλειές τους και οι λιγότεροι γύριζαν από αυτές.
Χαράματα οι καθαρίστριες στην στάση να περιμένουν το πρώτο λεωφορείο και να ρωτούν η μια την άλλη μήπως πέρασε και το έχασαν.
Έβλεπες τον νυσταγμένο μπουζουξή με το μπουζούκι ανα χείρας να πηγαίνει για ύπνο...
Τον οικοδόμο με την πάνινη τσάντα με τα εργαλεία να πηγαίνει στην πιάτσα στην Ομόνοια
για να περιμένει τον εργολάβο που θα τον πάρει για μεροκάματο.
Στην Ομόνοια οι κουλουρτζήδες από νωρίς ...πρωϊνό στο πόδι για τον εργαζόμενο
και για αυτόν που είχε χρόνο και πήγαινε στα καφενεδάκια που ήταν στις στοές
αλλά και στα υπόγεια των μεγάρων.
Παρήγγελνε τον βαρύ γλυκό του και βούταγε το κουλούρι του μέσα...
Έβλεπες και αυτούς με τους μπόγους....
Συνήθως δύο...συνεταιράκια δηλαδή σε δουλειές του ποδαριού...
Πουλούσαν ότι εύρισκαν από βιοτεχνίες συνήθως ελαττωματικά σε χαμηλές τιμές
αλλά και μεταχειρισμένα ρούχα και παπούτσια.
Ο ένας διαλαλούσε το εμπόρευμα που ήταν απλωμένο στο σεντόνι και ο άλλος
ήταν αβανταδόρος και τσιλιαδόρος...έκανε τον πελάτη αλλά και έδινε το σύνθημα
κοινώς σύρμα στην γλώσσα τους όταν έβλεπε πολιτσμάνο.
Στο Μοναστηράκι έξω από τα μαγαζιά της Ηφαίστου οι κράχτες έβαζαν
σχεδόν σηκωτούς τους πελάτες μέσα για να αγοράσουν.
Παραπέρα υπαίθριοι πωλητές...κοστουμιών μεταχειρισμένων ...
Σε πλησίαζε κρατώντας το κελεπούρι με την κρεμάστρα στο έβαζε μπροστά σου
και ...."....ορίστε είναι στο νούμερό σου σχεδόν αφόρετο..."έριχνε και μια τιμή
που φυσικά έπεφτε αμέσως αν ήσουνα ζεστός.
Ανεβαίνοντας προς Ακρόπολη θα εύρισκες τους δραγουμάνους του ποδαριού...
Λίγες λέξεις στα ξένα για την Ακρόπολη και περισσότερες σε νεώτερους
για τα κλαμπάκια της εποχής στην Πλάκα...
Φωτογράφοι με τις μηχανές με τα στρίποδα...μικροπωλητές με τσολιαδάκια
και κάποιος ντυμένος αρχαίος περισσότερο για το χόμπυ του και λιγότερο
για το χαρτζιλίκι που του έδιναν...ανέβαινε και σε καμμία πέτρα για να βγάλει
λόγο στο Ελληνόφωνο κοινό.
πίσω στα παλιά