Την επομένη της Πρωτοχρονιάς κάθε κατεργάρης στον πάγκο του ...
το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο στην γωνιά περίμενε του Άη Γιαννιού να ξεστολιστεί
δίνοντας το σύνθημα για το άνοιγμα των σχολείων.
Όλοι θα πήγαιναν στις δουλειές τους δεν άκουγες για ανέργους τότε μόνον για τεμπέληδες.
Η Πρωτοχρονιά για τους τζογαδόρους της γειτονιάς άρχιζε πολλές ημέρες πρίν
και τελείωνε περισσότερες μετά.
Ο καφετζής έτριβε τα χέρια του...ήταν ο μόνος κερδισμένος αλλά είχε πολλούς εχθρούς τις συζύγους των πελατών του.
Κάποιες δεν άντεχαν και πήγαιναν στο αστυνομικό τμήμα και έκαναν καταγγελίες
γιατί δεν τους άφηναν χρήματα οι προκομένοι τους ούτε για το γάλα των παιδιών τους.
Το Πρωτοχρονιάτικο λαχείο είχε κληρώσει και η ελπίδα για την απόκτηση
δικού τους σπιτιού έπαιρνε μετάθεση για την επόμενη χρονιά.
Το κοιτούσαν και το ξανακοιτούσαν στο έκτακτο παράρτημα της εφημερίδας
αλλά δεν εύρισκαν το νούμερό τους.
Με τον καινούργιο χρόνο κάποιοι εργοδότες συνήθιζαν να δίνουν κάτι παραπάνω
στο βδομαδιάτικο του υπαλλήλου τους.
Συλλογικές συμβάσεις...ένσημα και άλλα περίεργα για την εποχή ακουγόντουσαν
αστεία.
"Δεν βαριέσε... νέος είσαι έχεις καιρό να μαζεύεις για την σύνταξή σου..."
Αρκετοί έψαχναν για δεύτερη δουλειά με τον νέο χρόνο ειδικά οι δημόσιοι
υπάλληλοι γνωστοί και ως οι...τρείς και εξήντα.
Πώς να τα βγάλουν πέρα;
Ήταν περιζήτητοι στον ιδιωτικό τομέα γιατί δεν είχαν απαίτηση ασφάλισης
δώρα κ.λ.π.....απλά λίγο να τσοντάρουν στον μισθό τους.
Ο νέος χρόνος δεν άλλαζε τίποτα στην γειτονιά ...όλοι όμως έμεναν με την ελπίδα
ότι θα ήταν καλύτερος.
πίσω στα παλιά