Φτωχογειτονιές είχε πολλές η Αθήνα οπότε δεν σου έκανε αίσθηση
η δικιά σου εκτός αν τύχαινε μια στις τόσες να επισκεφθείς κάποια άλλη τελείως
διαφορετική από την δική σου.
Δεν αισθανόσουνα άνετα με το πρόσεχε και μη...
Το μόνο που σου έκανε εντύπωση ήταν το παιδικό δωμάτιο με τα παιχνίδια
σωρό στο αφράτο χαλί.
Καθόσουνα ανακούρκουδα να παίξεις με το άλλο παιδί και εκείνο έβλεπε
με περιέργεια τις σόλες των παπουτσιών σου που είχαν πέταλα μπρος πίσω.
Γλιστρούσαν τα άτιμα σε εκείνο το σπίτι πάνω στο παρκέ....
Τέτοιες ημέρες προγραμματιζόντουσαν οι επισκέψεις για τα κάλαντα
την Παραμονή σε εκείνα τα φιλικά σπίτια με προγραμματισμένο ραντεβού.
Αγγαρεία ξεαγγαρεία έπρεπε να πας....καλό χαρτζιλίκι που κατέληγε
στο οικογενειακό ταμείο.
Πίσω στην δική σου γειτονιά και οι ετοιμασίες των εορτών...
Λαμαρίνες πέρα δώθε στον φούρνο με μελομακάρονα και κουραμπιέδες...
συζητήσεις για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι που θα γινότανε
στο μεγάλο σαλόνι της σπιτονοικοκυράς όπως κάθε χρόνο λόγω χώρου.
Η γαλοπούλα δεν έπαιζε και πολύ αν και περνούσε έξω από τον δρόμο
ο γαλοπουλάς με το κοπάδι του και το καλάμι που τις έβαζε σε τάξη.
Άντε να την αγόραζες...να την έσφαζε ο Τζιχαντιστής της αυλής...να την ξεπουπούλιαζες...
Αρνάκι λοιπόν "φρεσκοκαταψυγμένο"όπως έγραφε στην Βαρβάκειο από την Νέα Ζηλανδία
σύμμαχο και φιλική Χώρα.
Μπόλικο λεμόνι να σπάει την μυρουδιά της μουμιοποίησης και μισό τσουβάλι πατάτες από τον πατατά που περνούσε και αυτός απ΄έξω από την αυλή με την σούστα
φωνάζοντας...."...πάρε Τριπόλεως...".
Η τσακαλοπαρέα οργάνωνε το δρομολόγιο για την παραμονή που θα έλεγε