"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
Μια μέρα ο πατέρας είπε:
-Παιδιά, θα πάμε στη θάλασσα. Εκεί θα παίξετε, θα χαρήτε.
Εμπρός λοιπόν, ετοιμαστείτε.
-Τι χαρά, τι χαρά! φώναξαν τα παιδιά κι έτρεξαν να ετοιμαστούν.
Η μητέρα ετοίμασε φαγητό για να το πάρουν μαζί τους.
Τηγάνισε πολλούς κεφτέδες, έβρασε αρκετά αυγά, πήρε τυρί, ψωμί και φρούτα.
Όλα τα έφτιαξε ένα δέμα, που το τύλιξε με προσοχή.
Ο πατέρας πήγε στην αγορά και έφερε το αυτοκίνητο.
"Του....του"έκανε το αυτοκίνητο και κατέβηκαν όλοι κάτω.
Σε λίγο ανέβηκαν προσεχτικά και το αυτοκίνητο ξεκίνησε.
Τα παιδιά είχαν μεγάλη χαρά!
-Παιδιά, θα πάμε στη θάλασσα. Εκεί θα παίξετε, θα χαρήτε.
Εμπρός λοιπόν, ετοιμαστείτε.
-Τι χαρά, τι χαρά! φώναξαν τα παιδιά κι έτρεξαν να ετοιμαστούν.
Η μητέρα ετοίμασε φαγητό για να το πάρουν μαζί τους.
Τηγάνισε πολλούς κεφτέδες, έβρασε αρκετά αυγά, πήρε τυρί, ψωμί και φρούτα.
Όλα τα έφτιαξε ένα δέμα, που το τύλιξε με προσοχή.
Ο πατέρας πήγε στην αγορά και έφερε το αυτοκίνητο.
"Του....του"έκανε το αυτοκίνητο και κατέβηκαν όλοι κάτω.
Σε λίγο ανέβηκαν προσεχτικά και το αυτοκίνητο ξεκίνησε.
Τα παιδιά είχαν μεγάλη χαρά!
Έφτασαν στην ακροθαλασσιά.
Κατέβηκαν από το αυτοκίνητο και κοίταζαν γύρω.
Η θάλασσα ήταν τόσο ήσυχη, που έμοιαζε σαν λάδι.
Βαρκούλες έπλεαν μακριά και οι ψαράδες τραγουδούσαν.
Τα παιδιά άρχισαν το παιχνίδι.
Ο Μίμης είχε ένα καραβάκι.
Το έβαλε σιγά-σιγά στη θάλασσα κι εκείνο έπλεε, χωρίς να βουλιάζη.
Η Άννα πετούσε πέτρες και άκουε που έκαναν "μπλουμ".
Η Έλλη μάζευε χαλικάκια.
Η Λόλα έπαιζε με την άμμο.
Όλα τα παιδιά έκαναν κάτι.
Κατέβηκαν από το αυτοκίνητο και κοίταζαν γύρω.
Η θάλασσα ήταν τόσο ήσυχη, που έμοιαζε σαν λάδι.
Βαρκούλες έπλεαν μακριά και οι ψαράδες τραγουδούσαν.
Τα παιδιά άρχισαν το παιχνίδι.
Ο Μίμης είχε ένα καραβάκι.
Το έβαλε σιγά-σιγά στη θάλασσα κι εκείνο έπλεε, χωρίς να βουλιάζη.
Η Άννα πετούσε πέτρες και άκουε που έκαναν "μπλουμ".
Η Έλλη μάζευε χαλικάκια.
Η Λόλα έπαιζε με την άμμο.
Όλα τα παιδιά έκαναν κάτι.
Όταν ήρθε το μεσημέρι έστρωσαν στην άμμο να φάνε.
Όλοι έφαγαν με όρεξη τα φαγητά, που τους φάνηκαν πολύ νόστιμα.
Μετά το φαγητό τραγούδησαν.
Η Έλλη σηκώθηκε σοβαρή-σοβαρή και είπε αυτό το ποίημα:
"Κάτω στο γιαλό, στην άμμο, τα καβούρια κάνουν γάμο.
Με καλέσανε να πάω, να χορέψω και να φάω.
Παίζει ο ποντικός βιολί κι η χελώνα παίζει ντέφι.
Πέρασε κι ένα πουλί και μας λέει "χαρά στο κέφι!".
Τι γέλια που έκαναν όλοι.
Ακόμα και η Λόλα γελούσε.
Ο πατέρας είπε στην Έλλη:
-Εύγε σου Έλλη, εύγε σου!
Η θάλασσα των αναμνήσεων ήταν τόσο ήσυχη σαν λάδι.
Βαρκούλες οι στιγμές οι παιδικές κι έπλεαν μακριά από την πραγματικότητα.
Κάτω στο γιαλό, στην άμμο, θάφτηκαν έστω και για λίγο όλα τούτα που δεν αντέχονται.
Τη θέση τους πήραν οι Μέρες του Σχολείου τότε.
Τότε που όλα ήταν αλλιώς.
Σήμερα άνοιξα το "Αλφαβητάριο" και ταξίδεψα....
(Τι ξαφνιάζεσαι; Ιδού τα αποτελέσματα της ΔΤ! Πίσω ολοταχώς δεν μας γύρισε κι αυτή;)
Όλοι έφαγαν με όρεξη τα φαγητά, που τους φάνηκαν πολύ νόστιμα.
Μετά το φαγητό τραγούδησαν.
Η Έλλη σηκώθηκε σοβαρή-σοβαρή και είπε αυτό το ποίημα:
"Κάτω στο γιαλό, στην άμμο, τα καβούρια κάνουν γάμο.
Με καλέσανε να πάω, να χορέψω και να φάω.
Παίζει ο ποντικός βιολί κι η χελώνα παίζει ντέφι.
Πέρασε κι ένα πουλί και μας λέει "χαρά στο κέφι!".
Τι γέλια που έκαναν όλοι.
Ακόμα και η Λόλα γελούσε.
Ο πατέρας είπε στην Έλλη:
-Εύγε σου Έλλη, εύγε σου!
Η θάλασσα των αναμνήσεων ήταν τόσο ήσυχη σαν λάδι.
Βαρκούλες οι στιγμές οι παιδικές κι έπλεαν μακριά από την πραγματικότητα.
Κάτω στο γιαλό, στην άμμο, θάφτηκαν έστω και για λίγο όλα τούτα που δεν αντέχονται.
Τη θέση τους πήραν οι Μέρες του Σχολείου τότε.
Τότε που όλα ήταν αλλιώς.
Σήμερα άνοιξα το "Αλφαβητάριο" και ταξίδεψα....
(Τι ξαφνιάζεσαι; Ιδού τα αποτελέσματα της ΔΤ! Πίσω ολοταχώς δεν μας γύρισε κι αυτή;)
"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου
________________________________
