H Oμόνοια αρχές του ΄50 ανθρώπινη...επισκέψιμη....τότε που πουλούσαν λουλούδια και όχι πρέζα...
Κόσμος πάει και έρχεται...στέκεται και συνομιλεί χωρίς να κοιτάζει γύρω του με φόβο.
Ας αρχίσουμε με τα λουλουδάδικα ...
Σε κάθε σπίτι θα υπήρχε και ένα βάζο με φρέσκα λουλούδια αλλά και στις δουλειές τους στα μαγαζιά τους στα γραφεία τους.
Έβαζαν και στην ειδική θέση στο σακάκι οι μερακλήδες ένα λουλούδι...
Φάτσα στην πλατεία φυσικά το ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ με μεγάλη ρεκλάμα στην ταράτσα για το έργο ΠΡΟΣΕΧΩΣ.
Πήγαινε σινεμά ο κοσμάκης τότε ...προσιτή διασκέδαση....απογευματινή παράσταση με μειωμένο εισιτήριο μετά μια βόλτα προς την Αιόλου στον Κρίνο για λουκουμάδες.
Συνήθως Κυριακή απόγευμα και μετά πίσω στο σπίτι νωρίς για ύπνο ...
ξεκινούσε η νέα εβδομάδα με την Τσαγκαροδευτέρα όπως έλεγαν την σκληρότερη ημέρα σκεπτόμενοι το τραγούδι της εποχής...
"...Κυριακή γιορτή και σχόλη να ήταν η βδομάδα όλη και η Δευτέρα νάταν μόνο καναδυό φορές τον χρόνο..."
Πού να φανταζότανε εκείνη η γενιά πόσο ντεμοντέ θα ήταν στην σημερινή εποχή αυτό το τραγούδι όταν ο ένας στους δύο είναι άνεργος και όλες οι ημέρες της εβδομάδας είναι σχόλη.
Στην φωτογραφία βλέπουμε και το ΠΑΝΘΕΟΝ το ξενοδοχείο ...κατεδαφίστηκε δεν υπάρχει σήμερα.
Ήταν το σπίτι του Καυταντζόγλου του αρχιτέκτονα.....
Τα ΧΑΜΑΜ-ΛΟΥΤΡΑ φοινιξ δίπλα στο ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ για χρόνια....το ΧΑΜΑΜ ακουγότανε καλύτερα ανατολίτικο (ποτέ δεν ξεπεράσαμε 400 χρόνια βλέπεις δεν ήταν και λίγα).
Συνήθως επαρχιώτες ήταν οι πελάτες ....πίσω από αυτό οι δρόμοι του έρωτα γνωστοί και ως καλντερίμια με τις κοπέλες-καλντεριμιτζούδες αλλά και στεγασμένες με το κόκκινο φανάρι απ΄έξω.
Τα πάντα με τάξη και χωρίς ηθική φυσικά...
Φυσιολογικά όμως καθόλου περίεργα με τον Νόμο τα βιβλιάρια υγείας από του Συγγρού και φυσικά την Ηθών επι των επάλξεων να γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα.
Περίπτερα πολλά ...περνούσες βράδυ αγόραζες την ΚΟΛΥΝΟΣ που σου είχε
τελειώσει ή το μπριγιόλ και την τσατσάρα που δεν έλειπε από την αντρική
τσέπη όπως και η ταυτότητα.
Κατεβαίνοντας την Αγίου Κων/νου στο Γεράνι (έτσι έλεγαν την περιοχή)
έμενε κόσμος.....
Είχαν τα πάντα δίπλα τους....την αγορά στην Αθηνάς....τις δουλειές τους...
ήταν διαφορετική η Αθήνα.
Ο γκάγκαρος κάτοικος του Κέντρου δεν έφευγε από εκεί...είχε μάθει...
ήθελε τις βόλτες του πήγαινε προς Πλάκα μεριά...Φιλοπάππου...Λυκαβηττό...
Βασιλικό Κήπο εκεί έκαναν καμάκι οι γόηδες στις νταντάδες.
Αργότερα το συντριβάνι της Πλατείας έδιωξε τα ανθοπωλεία ....
Ο εκσυγχρονισμός είχε αρχίσει χωρίς βέβαια κανένας να φαντάζεται ότι μετά από χρόνια η ίδια περιοχή θα ήταν σήμερα εμπόλεμη ζώνη.
"Και τ’ ανθοπωλεία σειρά στην πλατεία,
τριάντα περίπτερα πλάι,
κι από κάτω μετρό που περνάει.
Κάποιου εκεί κουλουρτζή ο ταβλάς,
να, η Ομόνοια Πλας.
Μια πλατεία παλιά όλο χάρη,
όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τα εκεί,
και μαζεύονται κι οι φαντάροι
το απόγευμα την Κυριακή.
Πλατεία κοκέτα, φαγιά σε πακέτα,
τσατσάρες, στυλό και λαχεία,
και χαζοί από την επαρχία.
Δυο μέτρα πιο κάτω, πολύ ορεξάτο,
παρφέμ ένα γύρω σκορπίζει
το ντονέρ το κεμπάπ που γυρίζει.
Και πριν ξημερώσει, ξενύχτηδες τόσοι
περνούνε να παν’ για το σπίτι
ενώ το πρώτο το τραμ σκάει μύτη.
Κάποιου εκεί κουλουρτζή ο ταβλάς,
να, η Ομόνοια Πλας."
πίσω στα παλιά