Άνοιγε ένα σπίτι τότε και από τα πρώτα που αγόραζε ήταν φυσικά η γκαζιέρα
το καμινέτο και για τους προχωρημένους τον μύλο του καφέ.
Όχι δεν πάταγες το κουμπί και τον έψηνες....αγόραζες του κόκκους και τους έβαζες
στον μπρούτζινο μύλο και τους έκοβες...αυτά για τους μερακλήδες...οι πολλοί
πήγαιναν στον Λουμίδη στα Χαυτεία ή στον Μπράβο και τον έπαιρναν έτοιμο.
Η θρυλική γκαζιέρα υπήρχε σε κάμποσες βερσιόν...
Στην Αθηνάς εύρισκες σε καλές τιμές όπως και ανταλλακτικά....τα μπέκ άλλαζαν
κάθε τόσο και τα ξεβούλωνες με την ειδική μεταλλική τρίχα.
Ήθελε πρώτα ζέσταμα η κεφαλή με πράσινο οινόπνευμα που έβαζες στον ειδικό
χώρο και το άναβες με σπίρτο.
Στην συνέχεια τρομπάριζες με την τρόμπα που υπήρχε στο ντεπόζιτο όπου
έμπαινε το καθαρό πετρέλαιο.
Το μπετονάκι έπρεπε να ήταν πάντα γεμάτο για να μην μένει νηστική η οικογένεια
αλλά και να μην κρυώσει γιατί η γκαζιέρα έπαιζε και τον ρόλο της σόμπας.
Της έβαζες μια λαμαρίνα από πάνω και την μετέτρεπες σε θερμαντικό με απαραίτητη
την λεμονόκουπα δίπλα για να τραβάει την μυρουδιά.
Η γκαζιέρα η τετράγωνη του ΓΚΙΩΝΗ ήταν η MIELE της εποχής την θεωρούσαν
καλύτερη και είχε και τα λεφτά της.
Το καμινέτο ήταν για να ζεσταίνεις το γάλα...να φιάχνεις καφέ...κανένα ζεστό
στο μπρίκι.
Είχε φυτίλι που αναβοκατέβαινε και ήταν βουτηγμένο στο πράσινο οινόπνευμα.
Η συντήρηση των "ηλεκτρικών συσκευών"της εποχής ήταν απαραίτητη
για να διατηρούνται αλλά και να μην σχολιάζουν οι γείτονες.
.JPG)
Το παμπάλαιο brasso που συνεχίζει να κυκλοφορεί βοηθούσε γι αυτό.
Η σκάφη που ήταν το πλυντήριο της εποχής και το ψυγείο του πάγου συμπλήρωναν
τις ...οικιακές συσκευές.
Ποιά νοικοκυρά τότε μπορούσε να διαννοηθεί τις ευκολίες που θα υπήρχαν
αργότερα.
πίσω στα παλιά