Πού να φανταζότανε ο κοσμάκης την κατάντια την σημερινή στα Πατήσια στην Κυψέλη....ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ
διαμερίσματα μικρά από 20-50 τ.μ. από 4.000 έως 9.000 όσα θα έδινες για ένα αυτοκίνητο μικρό ή μεγάλο μεταχειρισμένο.
Υπάρχουν και σε άλλες συνοικίες...
Βέβαια αυτά που έχουν βγεί στο σφυρί έχουν κάποια ηλικία και θα γυρίσω πίσω να θυμηθώ...
Mετά τον Εμφύλιο ερήμωσαν τα χωριά και ο πληθυσμός τους κατέβηκε στις μεγάλες πόλεις και κυρίως στην Αθήνα.
Δεν έφταναν τα σπίτια και η λύση βρέθηκε...
ΔΙΔΕΤΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ...μια γνώριμη ταμπέλα που έβλεπες ...
Στην αρχή το ποσοστό του οικοπεδούχου ήταν μικρό...αργότερα μεγάλωσε...
Προσπαθούσε να πάρει ένα διαμέρισμα για να μένει και ένα για να νοικιάζει
προκειμένου να συμπληρώνει το εισόδημά του.
Το να έφευγε κάποιος από την μονοκατοικία με την αυλή και να ανέβαινε σε διαμέρισμα δεν ήταν εύκολο στην αρχή.
Πώς να συνηθίσει το καζανάκι του από πάνω την ώρα που έτρωγε στην κουζίνα
και την φασαρία του από κάτω την ώρα που ήθελε να κοιμηθεί.
Άλλαζες γειτονιά και ξαναγύριζες μετά από καιρό να βρείς κανένα παλιό
γείτονα και έβλεπες τα πάντα αλλαγμένα.
Το σπίτι με το καρβουνιάρικο....το διπλανό του ταξιτζή και δίπλα το γωνιακό
είχαν γίνει μια μεγάλη πολυκατοικία.
Γερασμένοι και οι παλιοί ιδιοκτήτες που ζούσαν ακόμα...
Μιλούσες μαζί τους...
Φανερά στενοχωρημένοι αλλά είχαν φροντίσει τα παιδιά τους
με διαμερίσματα.
Το ρέμα είχε μπαζωθεί και τα "εξοχικά"παλιά σπιτάκια που γνώρισες
για λίγα χρόνια είχαν γίνει πολυκατοικίες.
Το παλιό καφενείο στον κεντρικό δρόμο σημείο αναφοράς της περιοχής
και αυτό είχε γίνει πολυκατοικία "συνεταιρικά"με την διπλανή μονοκατοικία.
Φαινόσουνα σαν τουρίστας κοιτώντας τις πινακίδες των δρόμων
προσπαθώντας να προσανατολιστείς.
Ρωτούσες κανένα ηλικιωμένο για παλιούς γείτονες και άκουγες
"... αυτός που έμενε δίπλα στο τσαγκάρικο λές....τώωωρα συγχωρέθηκε..."
Οπότε δεν ξαναγύριζες πάλι πίσω ....έτσι απλά.
Καλύτερες οι αναμνήσεις!
πίσω στα παλιά