ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ.... Κείμενον σταλθέν εξ Αμέρικας εκ'του Bill Greek.... ΟΙ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΑΒΙΛΗ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΡΊΟΥ ΘΗλΕΩΝ...

Λοιπον, ειχαμε μεινει στο μπακαλικο του Μαραβελη. Εδω να κανω μια παρενθεση. Στο κτιριο που ηταν το μπακαλικο, εμενε ενας παιδικος μου φιλος, Ο Δημητρης Ο Πασχαλης, ενα πλουσιο ομορφοπαιδο που δεν ειχε αφησει γκομενα για γκομενα απο το συνοικισμο μεχρι τον Αγιο Δημητρη και απο την Στεγη Πατριδος μεχρι την Καισαριανη! Μια νυχτα, νομιζω 1965, που γλεντουσε με τους φιλους του, εφυγε με μια παρεα για να πανε καπου και κειθε στην οδο Μεσογειων τρακαρισε το αμαξι του με ενα αλλο και χτυπησε σοβαρα. Δεν την εβγαλε τη νυχτα ο φουκαρας και πεθανε! Τι κριμα το παλικαρι. Ναι, πηγα στην κηδεια. Ας ειναι ελαφρυ το χωμα.... Ισως να τον ηξερε καποιος απο εσας.

Και τωρα επιστρεφω. Ητανε λοιπον μια μυστηριωδης για μενα βιλα μεταξυ του ψιλικατζηδικου του Σεραφειμ και της Τιμ. Βασσου που λεγοταν βιλα Κατσιγιαννη η Καλτσογιαννη, δεν θυμαμαι ακριβως και ειχε ενα μεγαλο κηπο απο τον οποιο μονο οι κορυφες των κυπαρισσιων και των ευκαλυπτων φαινονταν. Δεν μπορουσαμε να δουμε μεσα μα ουτε και ειχα δει καποιον να μπαινοβγαινει  απο κει. Στην πισω μερια του κηπου ηταν μονιμα εγκατεστημενο το ψυγειο παγου του Θαναση μαζι με το καροτσι που τον κουβαλαγε. Η Τιμ. Βασσου εκεινη την εποχη εμοιαζε με καποιο εξοχικο δρομακι. Διπλα σε εκεινη τη βιλα ηταν ενα οικοπεδο που στη μεση ειχε ενα σπιτακι στο οποιο εμενε Ο Κυρ Λωλης αλλα μια μερα το κατεδαφισαν και εμεινε αδειο το οικοπεδο για πολυ καιρο. Απεναντι απο κεινο το οικοπεδο Ηταν 3 σπιτια. Στην γωνια πρωτο ηταν ενα κιτρινοπο διωροφο της Κας. Ρουγιε, μιας ηλικιωμενης κυριας που καθοτανε πισω απο το παραθυρο και χαζευε τη γειτονια ολη μερα. Διπλα του ηταν η μονοκατοικια του Κου. Φωντα Σπηλιωπουλου και της συζυγου του Κας. Τασιας και ηχαν μια κορουλα με την οποια παιζαμε απο μικρα. Αργοτερα γεννηθηκε και ο αδελφος της Ο Λυσανδρος ο οποιος εχει κανει μερικες αναρτησεις στο μπλογκ του Κου. Ακρατ. Και τελος, στη γωνια, ηταν η μονοκατοικια του Κου. Αθανασιαδη που συνορευε με τον τεραστιο κηπο της κατοικιας του Αμερικανου πρεσβη.

Λοιπον, Ο Αθανασιαδης, ειχε μια κορομηλια που της αλαζαμε τα φωτα! Δηλαδη σκαρφαλωναμε την πισω μαντρα απο το γηπεδακι που ειχε και ενα καλαθι για μπασκετ (αν το θυμαται κανεις, εισοδος απο την Δορυλαιου) και του κλεβαμε τα κορομηλα. Εκεινος μας κυνηγουσε.

Ο σχεδον δε μονιμος σκοπος στο ιδιο ποστο αστυφυλακας που φυλαγε την πισω πορτα της Αμερικανικης επαυλης, με αφηνε που και που να μπω μεσα κρυφα τα απογευματακια και να κολυμπησω στην τεραστια πισινα, που οπως βλεπω στο Google map, υπαρχει ακομα. 

Παρα πανω, στη γωνια των Δορυλαιου και Παναγη Κυριακου ητανε ενα ταβερνακι, (Κρυα Βρυση) που πουλουσε και κρασι χυμα και που ποτε ποτε με εστελνε ο πατερας μου να του γεμισω το μπουκαλι.

Ενα καθαρο και κρυο πρωινο του χειμωνα αρχισαν να μαζευωνται εργατες, μπουλντοζες και φαγανες στο οικοπεδο που παιζαμε, στη γωνια των Βασ. Σοφιας και Μακεδονων. Μαλιστα κυριοι, αρχισαν να κτιζουν τηε Αμερ. πρεσβεια. Δεν μας πειραζει ειπαμε, εχουμε ακομα μπολικο χωρο. Αλλα αυτο δεν ηταν αρκετο. Τα σπιτια του Κου. Αθανασιαδη και του Κου. Σπηλιωπουλου πεσανε. Χτιστηκαν πολυκατοικιες εκει και στο οικοπεδο που εμενε ο κυρ Λωλης.  Την ιδια τυχη ειχαν και τα μαγαζια στην νοτια πλευρα της οδου Δορυλαιου. Ο Ντολος μεταφερθηκε σε μια υπογα επι της Δημ. Σουτσου που ηθελες ανεμοσκαλα για να κατεβεις εκει κατω. ( το χειμωνα του 1986-87 που ειμουν στην Αθηνα, πηγα με την κυρα μου στου Ντολου να φαμε ετσι για να θυμηθω τα παλια. Αλλα τα παλια δεν γυριζουν πισω! Ο Κος. Χαραλαμπος Ντολος δεν υπηρχε πια, που οπως ειχα ακουσει ηταν καπετανιος του ΕΝ στα νειατα του. Τωρα αν ηταν καπετανιος η μαγειρας στην πραγματικοτητα, αυτο δεν το ξερω. Η κορη του υπηρχε μονο και μαλιστα δυσκολευτηκα πολυ να την αναγνωρισω. Ειχε γερασει κι'εκεινη, ειχε παρει μπολικα κιλα.

 Ειδα παλιες φωτογραφιες αποτυπωμενες στη μνημη μου, ξερετε οχι φωτογραφιες τυπωμενες σε χαρτι αλλα τις αλλες που μενουν παντα σε ενα συρταρι στο μυαλο και δεν ξεθωριαζουν ποτε. Τοτε που ημουν πιτσιρικας και με επερνε ο πατερας μου στην ταβερνα μαζι του για να φαω πατατες τηγανιτες με φετα που τις λατρευα. Τοτε που ο αρραβωνιαστικος της κορης του Ντολου ηταν εκει καθε βραδυ και ψιλοκουβεντιαζε με τον γερο μου καθως απολαμβαναν και οι δυο το κρασακι τους.Τοτε που απανω, διπλα στην ταβερνα ηταν η ΕΒΓΑ, το μικρο μαγαζακι που περναμε γιαουρτια, αυγα ημερας, γαλα, παγωτο ξυλακι, ριζογαλο και μπυρες. Ναι, πουλουσε και Ζυθος ΦΙΞ...

Η γυναικα μου με σκουντηξε, ε, τι σκεπτεσαι? Τι θα φαμε? Να παραγγειλεις εσυ μου ειπε, εγω δεν ξερω..... Μια απο τα ιδια σκευτηκα. Τι τα ιδια? Δεν υπηρχαν πια τα ιδια, μονο οι φωτογραφιες εμειναν ιδιες! Μπιφτεκακια στη σχαρα, πατατες τηγανιτες, σαλατα, κρασι, και μπολικα ψωμια για το ζουμι της ντοματοσαλατας με τη φετα της και τα ωραια της. Πιο νοστιμες πατατες δεν ειχα φαει ποτε, μου ειπε η Αμερικανα κυρα μου!)

Να μαθεις να τρως κυρα μου!

Τελος παντων.....ας γυρισω στα τελη του '50.

Σαν να μου φανηκε οτι στενεψε η γειτονια. Πιο πολυς κοσμος, κτιρια, αυτοκινητα, αλλα και καινουργοι φιλοι. Και μεταξυ των φιλων κοριτσια. Μαλιστα κυριοι, θηλυκα! Διοτι αρχισα χωρις να το καταλαβω και ο ιδιος οτι μου κινουσαν καποιο ενδιαφερον. Ρε παιδια, ητανε κατι κουκλαρες απο τον συνοικισμο Κουντουριωτη, τις προσφ. πολυκατοικιες και παρα περα, τι να σας πω! Το αναμορφωτηριο θηλεων διπλα στο γυμνασιο ας το αφησουμε, γιατι ολοι ξερετε τα γαμπρισματα κτλ.

Αρχισα λοιπον να ξανοιγομαι προς αναζητηση κορασιδων και αρχικα στο παρκακι απεναντι απο το μαιευτηριο Ελενας. Εφτασα μεχρι την οδο Μανουτιου. Εκει ενα μελανουρι μαυροματικο μου εδωσε το πρωτο μου ερωτικο φιλι με τοση φλογα και παθος που εμεινα ζαλισμενος για μερες ολοκληρες! Το ονομα της δεν θα το αναφερω για να προστατευσω την ιδιωτικη της ζωη. Ειμασταν και τα δυό 14 χρονων! Αξιζει να σας πω οτι εκεινη την εποχη αν μας εβλεπε καποιο ματι αδελφου η πατερα, η γειτονα, δεν μας γλυτωνε ουτε ο Αρειος Παγος.

Απο κει και περα αρχισαν τα οργανα! Παρτυ, κοπανες στο Λυκαβηττο και τσιγαρα, πρωινα σινεμα, και στησιμο εξω απο το Β! γυμνασιο θηλεων για γκομενηλικι. Κουκλα μου, η μανα σου πρεπει να ειναι η Αφροδιτη γιατι μοιαζεις με θεά!  Η επερνα χαμογελο η ενα "αντε να χαθεις βλακα!"Και "δεν κοιτας που εισαι αμουστακο ακομα?"

Εφτασε και η μερα που το σπιτι μας θα κατεδαφιζοταν. Πολυκατοικια με αντιπαροχη. Ε βεβαια. Πως ηταν δυνατον να γλυτωσει το παλιο διωροφο? Εδω δεν γλυτωσαν τοσα και τοσα. Αντιο πλατεια, αντιο Λυκαβηττε, αντιο συνοικισμε, γηπεδακι, οικοπεδαρα, Μαριανα, Βαγγελιτσα, Φωτη, Θοδωρη, Σταθη, Γκιου, Παρασκευουλα, Σακη....μας τα κανανε σαν τα μουτρα τους, λεφτα, συμφεροντα, προοδο τα λενε. Πρωτου βρεθουμε στο δρομο, προλαβαμε και μετακομισαμε στη λεωφορο Κηφησιας. Διαμερισμα σε πολυκατοικια. Τι λες ρε φιλε? Ηλεκτρικο ψυγειο και κουζινα....παραδεισος! Ητανε 1960 και ειχαμε και παγακια! Τι να τα κανουμε? Ο γερος επινε ρεστσινα και κανα σκετο ουισκυ που και που. Εμεις με καφε, νερο και τσαι τη βγαζαμε και φυσικα γαλατακι το πρωι. Η μανα μου παντως ηταν ευχαριστημενη. Ψυγειο και κουζινα "ελεκτρικ"ητανε μεγαλο πραμα τω καιρω εκεινω!

Τα πραγματα αλλαξαν! Τα ερωτικα λαβειν και δουναι που ελεγε και ο αειμνηστος Πολυμερης επεκταθηκαν και εις αλλας περιοχας οπως τα Ιλισια, Ζωγραφου,  Καισαριανη, μεχρι Γκυζη και Πατησσιων. Αλλα οι Αμπελοκηποι, Αμπελοκηποι. ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΚΛΑΜΠ καθε βραδυ το χειμωνα και ουζακια και σαγανακια στου ΘΩΝ τα καλοκαιρινα βραδακια μεχρι πρωιας μερικες φορες. Καφεδια στο ΜΑΡΟΚΟ τα απογευματακια και σφαιριστηρια σε ενα καφενε εκει στην Φειδιππιδου και Μιχαλακοπουλου γωνια. Αργοτερα ανοιξε ο Φλοκας ενα ζαχαροπλαστειο πολυτελειας κατα του γηροκομειου τα μερη και συχναζαμε κι'εκει. Ειχαμε μεγαλωσει πια και the quest for women η κοινως αναζητηση γυναικειου φυλου ηταν στο προγραμμα της ημερας. Στο ΚΑΖΑΝΟΒΑ γνωρισα κορη γνωστων Ελληνων ηθοποιων και τραβηχτηκαμε 2 χρονια και βαλε. Με αφησε για ενα σκηνοθετη. Πριν απο δαυτη γνωρισα αλλη γκομενα στο ΚΑΖΑΝΟΒΑ κορη γυμνασιαρχη και γνωστη επισης ηθοποιο (πηγαινε στη δραματικη σχολη τοτε). Ακομα τη λατρευω και την βλεπω σε ταινιες και τηλεοπτικες σειρες αλλα δεν εχω ιδεα τι κανει τωρα. Χαθηκε καθε επαφη και με τις δυο. Ας μην αναφερω τα ονοματα τους.

Εχει ο καιρος γυρισματα...νομιζω οτι ετσι λεει καποιο τραγουδι. Ο απροβλεπτος καιρος τα γυρισε και σ'εμενα και βρεθηκα μακρυα πολυ μακρια. Εκανα τους λογαριασμους μου και τα κουμαντα μου. Ποιον ν'αφησω μεσα, ποιον ν'αφησω εξω, τι να παρω μαζι μου και τι οχι και πηρα τις αποφασεις μου. Τιποτα δεν κραταει για παντα παρα μονο οι αναμνησεις οσο ειμαστε ζωντανοι που χωρις αυτες δεν θα ειχαμε τιποτα! Αλλα κατι δεν αλλαζει ποτε, το γεγονος οτι εγω Αμπελοκηπιωτης γεννηθηκα και Αμπελοκηπιωτης θα πεθανω κι'ας ειμαι στην Αμερικη. Και δω Αμπελοκηπους το εχω κανει με το στανιο! ----------------------------------------------------------------------------