Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 86 ετών, ο σπουδαίος ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης Σπύρος Ζαγοραίος. Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη από το Γ'Νεκροταφείο.
O Σπύρος Ζαγοραίος γεννήθηκε στη Γούβα του Παγκρατίου το 1928. Σε ηλικία 15 ετών έχασε σε ατύχημα το ένα του χέρι, όταν έσκασε μια χειροβομβίδα την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές του στην Αγία Παρασκευή της Αττικής.
Μπήκε δυναμικά στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού και ξεχώρισε με τη φωνή του. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1952 από την Αθήνα και μετά τη Θεσσαλονίκη.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να τον συνοδεύει στο τραγούδι η σύζυγος του Ζωή, δημιουργώντας ένα από τα πιο λαοφιλή ντουέτα του λαϊκού τραγουδιού.
Συνεργάστηκε με τα σπουδαιότερα ονόματα της εποχής, ενώ τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες που τις τραγουδά ο κόσμος μέχρι και σήμερα.
Ανάμεσά τους το Ε ντε λα μαγκέν, Άναψε το τσιγάρο, Προσευχή, Μες της πόλης το χαμάμ, Στης Λαρίσης το ποτάμι, Τρελοκόριτσο και πολλά άλλα.
Η μουσική ήταν η ζωή του όλη, ενώ σε παλαιότερη συνέντευξή του δήλωνε: «Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω, όλη μου η ζωή αυτό είναι. Και στον δρόμο που πάω εγώ σφυράω, όταν δεν τραγουδάω.
» Και ξέρετε και κάτι; Αν έρθει ένας καιρός και δεν μπορώ πια να τα λέω τα τραγούδια όπως πρέπει, εγώ θα πηγαίνω στα μαγαζιά και θα τους λέω: 'Πόσα θέλετε να σας δώσω, να σας πω δυο τραγούδια;'»
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εξακολουθούσε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο Αιγάλεω όπου διέμενε και είχε δημιουργήσει το λαϊκό κέντρο «Εντελαμαγκέν».
O Σπύρος Ζαγοραίος γεννήθηκε στη Γούβα του Παγκρατίου το 1928. Σε ηλικία 15 ετών έχασε σε ατύχημα το ένα του χέρι, όταν έσκασε μια χειροβομβίδα την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές του στην Αγία Παρασκευή της Αττικής.
Μπήκε δυναμικά στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού και ξεχώρισε με τη φωνή του. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1952 από την Αθήνα και μετά τη Θεσσαλονίκη.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να τον συνοδεύει στο τραγούδι η σύζυγος του Ζωή, δημιουργώντας ένα από τα πιο λαοφιλή ντουέτα του λαϊκού τραγουδιού.
Συνεργάστηκε με τα σπουδαιότερα ονόματα της εποχής, ενώ τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες που τις τραγουδά ο κόσμος μέχρι και σήμερα.
Ανάμεσά τους το Ε ντε λα μαγκέν, Άναψε το τσιγάρο, Προσευχή, Μες της πόλης το χαμάμ, Στης Λαρίσης το ποτάμι, Τρελοκόριτσο και πολλά άλλα.
Η μουσική ήταν η ζωή του όλη, ενώ σε παλαιότερη συνέντευξή του δήλωνε: «Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω, όλη μου η ζωή αυτό είναι. Και στον δρόμο που πάω εγώ σφυράω, όταν δεν τραγουδάω.
» Και ξέρετε και κάτι; Αν έρθει ένας καιρός και δεν μπορώ πια να τα λέω τα τραγούδια όπως πρέπει, εγώ θα πηγαίνω στα μαγαζιά και θα τους λέω: 'Πόσα θέλετε να σας δώσω, να σας πω δυο τραγούδια;'»
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εξακολουθούσε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο Αιγάλεω όπου διέμενε και είχε δημιουργήσει το λαϊκό κέντρο «Εντελαμαγκέν».
Έ ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ,
άλα πι και φικέ ξηγιέτ’
α λε λεπτίκ.
Στα ντε μπουζουκέν
ντε καμπαρέ,
άλα ντε δικό μας ο καρέν.
Άντε λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο τεκέ
και η Αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ’ αργιλέ.
Έστε μάγκας, έστε μπελαλίκ,
λα ντε Βοτανικό ο πιο νταήκ
κι έντρεμεν
ντρε κάργα ντε μαγκέ
γιατί φτιαξάρε
στο μινούτο ντε δουλειέν.
Άντε λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο ντεκέ
και η Αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ’ αργιλέ.
Καλό ταξίδι !!!!!