Φτωχικά τα σπιτικά στις γειτονιές της Αθήνας εκείνα τα χρόνια...
Έπρεπε να μπεί η κατσαρόλα στην γκαζιέρα...
να πληρωθεί το νοίκι...το ηλεκτρικό...ο βόθρος...το νερό ...
το τεφτέρι του μπακάλη.
Το δωμάτιο ήταν η σάλα όπως την έλεγαν και εκεί και η ντιβανοκασέλα
που κοιμότανε το παιδί.
Επάνω κρεβάτι και κάτω μπαούλο με τα χρειαζούμενα σεντόνια
κουβέρτες κ.λ.π.
Εκεί και το τραπέζι το μεγάλο με τις καρέκλες που δεχόντουσαν
τις επισκέψεις αλλά και που χρησίμευε για να διαβάζει το παιδί.
Η κουζίνα ήταν και κρεβατοκάμαρα των γονιών με μια ωραία
κουρτίνα με σχέδια για χώρισμα.
Στους τοίχους έβαζαν διάφορα κάδρα με παραστάσεις
συνήθως αισιόδοξες.
Έβαζαν και τις εταζέρες με φωτογραφίες των αγαπημένων τους
προσώπων .
Όμορφες κοπέλες ωραία στολισμένες...
Κάποιον παράδεισο που τον κοιτούσαν και η φαντασία τους ταξίδευε για λίγο...
Ο Γιάννος και η Παγώνα στην φύση...
Η σκάλα της ζωής του άνδρα ήταν συνηθισμένο κάδρο
στα περισσότερα σπίτια.
Αυτό το κάδρο το έβλεπες στα μαγαζιά της γειτονιάς και είχε νόημα για τον πελάτη...
έγραφε ο πωλών της μετρητοίς και ο πωλών επι πιστώσει και το εξηγούσε
ο μπακάλης χαριτολογόντας υποτίθεται...
"...ο ένας δεχότανε τεφτέρι και ο άλλος όχι..."
πίσω στα παλιά