"Το Σικιαρίδειο Ίδρυμα είναι Κέντρο Ανοιχτής Φροντίδας για την κατάρτιση παιδιών και νέων ηλικίας από 5 μέχρι 21 ετών με νοητική υστέρηση και μαθησιακές δυσκολίες.
Ιδρύθηκε το 1939 από την οικογένεια του Βασίλειου Σικιαρίδη και ενώ αρχικά λειτουργούσε ως ορφανοτροφείο και πρεβαντόριο, απέκτησε την τωρινή του μορφή το 1971."
Όταν υπήρχαν άνθρωποι και βοηθούσαν....
Έσωσε πολλά παιδιά αυτό το ίδρυμα ....
Πώς να ξεχάσουν αυτήν την οικογένεια τόσες ζωές που σώθηκαν;
Φυσικά στα χρόνια του εμφυλίου το πρεβαντόριο τρόμαζε και μόνον με την αναφορά του γιατί απλά παρέπεμπε στην φυματίωση...στο χτικιό όπως το έλεγαν στις γειτονιές της Αθήνας.
Ήταν θεραπευτικό ίδρυμα για την προληπτική θεραπεία παιδιών και εφήβων που ήταν εκτεθειμένα σε μόλυνση από φυματίωση και είχαν ενδείξεις.
Ακουγότανε καλύτερα από το σανατόριο αν και η διαφορά δεν ήταν μεγάλη...
ήταν το προηγούμενο σκαλοπάτι.Εμφύλιος....ο κοσμάκης έβλεπε φούρνο και στεκότανε στην ουρά να πάρει ψωμί...
να το χορτάσει επιτέλους με την οικογένειά του.
να το χορτάσει επιτέλους με την οικογένειά του.
Οι μάχες στο Κέντρο της Αθήνας καλά κρατούσαν...
καταστροφές παντού...
Γεννιόντουσαν
όμως παιδιά (ποτέ μου δεν κατάλαβα πού εύρισκαν το κουράγιο)...
και πώς
να τα ταϊσουν;
Κάποιες μητέρες πήγαιναν στο Αστυνομικό Τμήμα της γειτονιάς
και δήλωναν ότι δεν μπορούν να τα ταϊσουν .
Η συνέχεια με συνοδεία αστυφύλακα πήγαιναν και το παρέδιδαν
στο βρεφοκομείο.
Τα περισσότερα από αυτά κατέληγαν υιοθετημένα στην Αμερική.
Τουλάχιστον ζούσαν...τα της άσπλαχνης μάνας κ.λ.π. ήταν
άγνωστες λέξεις και δεν είχαν καμμία σημασία.
Στο Μαρούσι στο Σικιαρίδειο περίμεναν ουρά τα παιδιά για εξέταση
απ΄έξω....
Αγωνία η μάνα...έβγαινε η απάντηση το παιδί θα έμενε για νοσηλεία...
εξοχή τότε η περιοχή με πεύκα...οξυγόνο αλλά και με καλό φαϊ
και περίθαλψη.
πίσω στα παλιά