Τι βλέπεις στη Doha...
- Στην Ντόχα βλέπεις τον Άραβα με την λευκή παραδοσιακή φορεσιά (οι οποίες είναι πεντακάθαρες, κάτασπρες και φρεσκοσιδερωμένες στην πένα όλες), το σανδάλι-παντόφλα στο πόδι να ψωνίζει ηχοσυστήματα Harman Kardon και μετά να μπαίνει στην Mercedes 600 ή στην χειρότερη στο Land Cruiser ή την αμερικανιά GMC με την καρότσα που ένας Αλλάχ ξέρει πόσο καίει...
- Στην Ντόχα βλέπεις την Αραβίδα με την μπούργκα να αγοράζει την ακριβότερη τσάντα Luis Vuitton και να φοράει μακιγιάζ στο πρόσωπο που δεν το φοράει ούτε ο Καρακατσάνης στη Λυσιστράτη στην Επίδαυρο.
- Στην Ντόχα βλέπεις Φιλιππινέζους. Πολλούς. Πάρα πολλούς. Παντού. Σε όλα τα πόστα. Σε όλες τις θέσεις. Πολλούς. Τόσους πολλούς που άμα δεν έβλεπες τους Άραβες θα νόμιζες ότι είσαι στις Φιλιππίνες. Σε όλα τα μαγαζιά, όλοι οι υπάλληλοι κατά 99.99% θα είναι Φιλιππινέζοι.
- Στην Ντόχα βλέπεις αυτοκίνητα θηρία. Οικολογική συνείδηση στο ναδίρ. Κατανάλωση στο ζενίθ. Και πάντα αυτόματα.
- Στην Ντόχα βλέπεις την ρυμοτομία της πόλης να είναι οργανωμένη σε round-abouts. Κάτι σαν την Ηλιούπολη της Αθήνας ένα πράγμα...Μόνο που η προτεραιότητα εδώ είναι σε αυτόν που είναι πάνω στην πλατεία. Καλό σύστημα γιατί τσουλάει η κίνηση. Αλλά άμα δεν είσαι συνηθισμένος είναι σκοτώστρες τα roundabouts...
- Στην Ντόχα ακούς τον ιμάμη 2 φορές την ημέρα (άκουσα ότι υπάρχει και μία τρίτη φορά νωρίς το πρωί). Μερικές φορές σου θυμίζει το Πάσχα στην Ελλάδα και τα ηχεία το βράδυ που ακούγεται το Χριστός Ανέστη.
- Στην Ντόχα βλέπεις πολλούς Ασιάτες πέραν από Φιλιπινέζους. Ινδούς, Πακιστανούς, Σρι-Λανκέζους. Και είναι φτηνοί. Δεν κοστίζουν τίποτα. Και είναι πολλοί, εργατικοί, φιλότιμοι και με υποτελική σχεδόν νοοτροπία προς οποιονδήποτε με πιο ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα.
- Στην Ντόχα δεν βλέπεις έντομα. Μάλλον λόγω της ζέστης δεν επιζεί τίποτα. Και μάλλον λόγω του ότι δεν έχουν να φάνε τίποτα. Αφού δεν φυτρώνει τίποτα φυσικό. Άντε να δεις καμιά μύγα μόνο και αυτή στα βρώμικα σημεία.
- Στην Ντόχα βλέπεις ότι η πόλη είναι ένα ατελειώτο εργοτάξιο το οποίο δουλεύει μέρα νύχτα. Και τη νύχτα είναι ενοχλητικό γιατί άμα είσαι κοντά ο θόρυβος μπορεί να είναι πολύς...
- Στην Ντόχα βλέπεις τα μαγαζιά και τα σούπερ-μάρκετ να είναι ανοιχτά μέχρι τις 12 το βράδυ.
- Στην Ντόχα βλέπεις φτωχογειτονιές με άπειρους Ασιάτες, στα δικά τους μαγαζιά, στα δικά τους κουρεία, στα δικά τους εστιατόρια. Σκηνικό βγαλμένο από Slumdog Millionaire. Αντίθεση με το σκηνικό που δημιουργείται στην άλλη πλευρά της πόλης με τους γυαλισμένους ουρανοξύστες και τα κυριλέ ξενοδοχεία.
- Στην Ντόχα τα aircondition οπουδήποτε (αυτοκίνητα, πίτια, γραφεία) δεν κλείνουν ποτέ. Ακόμα και όταν έξω έχει απλά...20 βαθμούς.
- Στην Ντόχα δεν βλέπεις χοιρινό. Βλέπεις υποκατάστατα χοιρινού με ότι αυτό συνεπάγεται. Ούτε αλκοόλ.
- Στην Ντόχα δεν βλέπεις τον ήλιο καθαρά. Ούτε τα αστέρια το βράδυ. Ο ουρανός έχει μία μόνιμη καφετιά μουντάδα που από ό,τι μου είπανε οφείλεται στη σκόνη που σηκώνεται από την έρημο.
- Στην Ντόχα βλέπεις τους νεαρούς Άραβες απίστευτα κακομαθημένους και χωρίς τρόπους. Όλα έτοιμα και κανένα άγχος για τίποτα...Αυτοί έχουν το μαχαίρι , αυτοί και το καρπούζι...
- Στην Ντόχα δεν βλέπεις ποτέ Άραβα να δουλεύει. Σπάνιο. Μόνο σε υψηλές θέσεις και ίσως και στον δημόσιο τομέα.
- Στην Ντόχα δεν βρίσκεις ντόπια προιόντα. Λαχανικά, φρούτα και φαγώσιμα όλα εισαγωγής. Παρόλα αυτά βρίσκεις άπειρα προιόντα που παράγονται στη Σαουδική Αραβία. Όλο το γάλα , τα τυριά και οι χυμοί που βρίσκεις στα σουπερμάρκετ προέρχονται από τη Σαουδική Αραβία! Ποιος θα το έλεγε ότι έχουν αγελάδες και πορτοκάλια στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας...??
- Στην Ντόχα η ζωή δεν είναι πιο ακριβή από την Ελλάδα. Σε πολλές περιπτώσεις και πιο φτηνή. Η ποιότητα των υπηρεσιών που απολαμβάνεις οπουδήποτε όμως είναι κλάσεις ανώτερη από την Ελλάδα...άρα είναι η ζωή στη Ντόχα είναι φτηνότερη...
- Στην Ντόχα τα βενζινάδικα δεν γράφουν τις τιμές όπως στην Ελλάδα. Η τιμή είναι ενιαία παντού και καθορίζεται από την Κυβέρνηση. Για την ώρα 1QAR = 0.194 euro / lt . Και ακρίβυνε κιολας λόγω της κρίσης στην Λιβύη.
- Στην Ντόχα βλέπεις και πολλούς Ευρωπαίους και Αμερικάνους ex-patriates. Στο δρόμο μπορείς να τους φωνάξεις : "Που'σαι ρε εξ-πατριώτη!!". Οι πιθανότητες να γυρίσει είναι λίγες...Επίσης είναι αρκετά σπάνιο να δεις Αμερικάνο εξπατριώτη που να μην είναι υπέρβαρος...πηγή