Το μαγαζί του Νησιώτη με ασημικά Κολοκοτρώνη και Σταδίου....
Είπαμε η βόλτα στο Κέντρο της Αθήνας εκείνα τα χρόνια σε έβγαζε από την καθημερινότητα της αυλής...της κάμαρας...της κοινόχρηστης τουαλέτας...της γειτονιάς...τους μεροκαματιάρηδες γείτονες....
Υπήρχαν μαγαζιά που δεν μπορούσαν οι περισσότεροι ούτε μέσα να περάσουν γιατί η ματιά του υπαλλήλου και μόνον έφτανε.
Έκοβε φάτσα...ντύσιμο και έβγαζε συμπέρασμα.
Ασημένια μαχαιροπήρουνα ....δίσκοι σερβιρίσματος....ασημένια βάζα για τις ανθοστήλες που υπήρχαν τότε στα αρχοντικά και μου έκαναν μεγάλη εντύπωση σαν παιδί...
Τα καταστήματα υαλικών του Κέντρου του Σγούρδα....το ΑΚΡΟΝ ΙΛΙΟΝ ΚΡΥΣΤΑΛ....
είχαν επίσης καλό όνομα αλλά εκεί θα εύρισκες και κάτι προσιτό.
Φυσικά για κάποια υποχρέωση γάμου που θα είχες γιατί για οικιακή χρήση
ο ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ στην Πλατεία Κοτζιά γνωστός και ως φτωχομάνα...έλυνε το πρόβλημα.
Υαλικά...πιατικά από Ελληνικές βιοτεχνίες (τότε υπήρχαν σήμερα έρχονται από την Κίνα) έλυναν το πρόβλημα και να σου έπεφτε κάτω και να έσπαγε έπαιρνες άλλο άνετα.
Θυμάμαι όταν πηγαίναμε σε κανένα γάμο κάποιων που είχαν τον τρόπο τους....
Θα μου πείς πώς σας καλούσαν και πώς τους γνωρίζατε καθ΄ότι από τον Βούθουλα
στον Άη Διονύση τον Αεροπαγίτη δεν κόλλαγε.
Εκείνα τα χρόνια δούλευε όλη η οικογένεια και έκανε ότι δουλειές εύρισκε...
Έτσι η μάνα θα βοηθούσε (ακούγεται καλύτερα) σε αρχοντόσπιτα και θα τύχαινε
να της δώσουν και κανένα προσκλητήριο γάμου του γυιού ή της κόρης φυσικά
με την σύσταση..."...δεν χρειάζεται να φέρεις δώρο..."
Αλλά δεν ήταν έτσι...
Υπήρχε και φιλότιμο ακόμα και στον Βούθουλα.
Κάτι αγόραζες από μαγαζί που σε άφηνε το πορτοφόλι σου να μπείς μέσα και φρόντιζες να παρακαλέσεις τον υπάλληλο να το τυλίξει σε χαρτί
χωρίς φίρμα για να μην γίνεις ρεντίκολο....και έβαζες ένα μπιλιέτο (το έγραφα εγώ που και γραφή γνώριζα...αχ ρε μάνα τι τράβηξες)...."...σας ευχόμεθα βίον ανθόσπαρτον..."
Τα δύσκολα άρχιζαν όταν φτάναμε στην εκκλησία και βλέπαμε τις κουρσάρες να κατεβάζουν τους κυρίους με τα κοστούμια και τις κυρίες με τους γυαλιστερούς ταφτάδες και τα καπελίνα και τον οδηγό να κουβαλάει το μεγαλοπρεπές μεγάλο κουτί με το όνομα κυριλάτου μαγαζιού.
Έμπαινες με τρόπο στην εκκλησία και άφηνες το δικό σου δώρο πίσω από τα άλλα για να μην φαίνεται.
πίσω στα παλιά