Ήταν στην Πλατεία Ομονοίας εκεί που είναι ο Χόντος σήμερα....
Ξενοδοχείον...ΟΜΟΝΟΙΑ!
Στον ημιόροφο η καφετέρια με θέα το συντριβάνι ...δίπλα το ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
σε λειτουργία με ωραίες ταινίες.
Κυριλέ θα το έλεγα αυτό το ξενοδοχείο ...έμεναν έμποροι από την επαρχία
που είχαν τον τρόπο τους ...για τους άλλους υπήρχαν άλλα πίσω και γύρω από την Ομόνοια.
Υπήρχαν και κάποιοι γνωστοί έμποροι της Αθήνας που το χρησιμοποιούσαν για μεσημεριανή ξεκούραση.
Τότε έκλειναν τα μαγαζιά 2-5 το μεσημέρι.
Βέβαια οι μερακλήδες το χρησιμοποιούσαν και για άλλους λόγους τα μεσημέρια...ειδικά οι παντρεμένοι.
Τέλεια κάλυψη αλλά όχι πάντα γιατί οι ντετέκτιβς τότε έβγαζαν καλό μεροκάματο
με το άρθρο του ποινικού κώδικα περί μοιχείας.
Σήμερα ακούγεται αστείο....
Το καλντερίμι άρχιζε πίσω στην Σωκράτους....στην Σατωβριάνδου...στην Μενάνδρου
αλλά και στην Δώρου με μικρά ξενοδοχεία (ας τα πούμε έτσι).
Βάλε και στην Ξούθου το πιο μικρό αμαρτωλό δρομάκι του Κέντρου τότε μαζί με τα
Λουτρά.
Στις ημέρες μας είναι στέκι ναρκομανών...ο αγοραίος έρωτας δεν έχει μεγάλο
τζίρο.
Οι γεροντοπαραλυμένοι με κομμένη την σύνταξη αλλά και με τον φόβο του AIDS
εγκατέλειψαν το άθλημα.
Θα δείς κάποιες δυστυχισμένες σωστοί σκελετοί να εκλιπαρούν για να εκδοθούν
με ελάχιστα ευρώ.
Το εμπόριο ναρκωτικών καλά κρατεί χωρίς να προξενεί εντύπωση στους περαστικούς.
Να μην ξεχάσω τους άστεγους που κοιμούνται μπροστά από κλειστά μαγαζιά
αλλά και ένα αγόρι με ένα κορίτσι που σταμάτησα και τα ρώτησα για την δουλειά τους
και τους συνέστησα να προσέχουν ...και εξηγούμαι.
Ανήκουν στον Δήμο Αθηναίων και η δουλειά τους είναι να καταγράφουν τους άστεγους και να τους συστήνουν πού να πάνε για να βοηθηθούν.
Είναι όμως απρόβλεπτοι κάποιοι από αυτούς ειδικά οι εξαρτημένοι...
Έφυγα προβληματισμένος σκεπτόμενος εκείνα τα τόσο νέα παιδιά με τα σημειωματάρια στο χέρι.
Όσο για τους άθλιους των Αθηνών δυστυχώς δεν υπάρχει λύση όπως και Κράτος.
πίσω στα παλιά