Πέρασε η Γερμανική Κατοχή ...ο Εμφύλιος και τα Κατοχικά χαρτονομίσματα πολλοί
τα φύλαγαν ....σου λέει δεν ξέρεις τι γίνεται...
Έτσι τα έβλεπες και σε κοντινούς σου συγγενείς και γνωστούς .
Όταν ρωτούσες γιατί τα κρατούν σου απαντούσαν...για ενθύμιο.
Τώρα τι ενθύμιο πάκοι ολόκληροι μέσα στα υπόγεια σε παλιομπαούλα και φυσικά
στην γειτονιά τα κουτσομπολιά έδιναν και έπαιρναν.
"...κοίτα τον τσιφούτη που μάζευε τα Κατοχικά...τι θα τα κάνει τώρα..."
"...θα τα κάψει στην σόμπα..."
Τα παιδιά έκαναν και σκανταλιές και έτσι και βρίσκανε τέτοια χαρτονομίσματα
βγαίνανε στον δρόμο και τα πετούσαν στον αέρα....η θρυλική βουταρία.
Όποιος θα μάζευε τα περισσότερα αλλά κάποιοι γηραλέοι που καθόντουσαν
στα σκαλιά έξω από τις αυλόπορτες πήγαιναν να μαζέψουν και αυτοί.
Γελούσαν οι μικροί ....
"....πέτα τα βρε πατέρα ρεζίλι μας έκανες..."έβγαινε η κόρη και μάλωνε τον γέρο
που ήταν τόσο στερημένος και είχε περάσει και πολλά.
Αργότερα τα χαρτονομίσματα αυτά πήγανε στο Γιουσουρούμ στο Μοναστηράκι
και οι συλλέκτες έψαχναν για ατσαλάκωτα....ασυμάδευτα.
Οι παλιοί που τα έβλεπαν εκεί γελούσαν και απορούσαν με αυτούς που τα αγόραζαν.
Τώρα όσον αφορά την ιστορία αυτών των πληθωρικών χαρονομισμάτων.
Η Ελλάδα όταν εγκαταλείφθηκε από τον εχθρό διέσωσε τα αποθέματα του θησαυροφυλακίου της.
Κατά την περίοδο της κατοχής στην Τράπεζα της Ελλάδος εγκατασταθήκανε δύο επίτροποι ένας Ιταλός και ένας Γερμανός και είχε την υποχρέωση η Χώρα να καταβάλλει σε δραχμές ποσά στα στρατεύματα κατοχής.
1941-42 η κατάσταση ήταν τραγική....
Δεν υπήρχαν τρόφιμα....ενώ οι κατακτητές αρπάζανε τις πρώτες ύλες χωρίς να πληρώνουν.
Το χρήμα έχασε την αξία του και ο πληθωρισμός χτύπησε κόκκινο...
Για τις ανάγκες πληρωμών προς τους κατακτητές...του δημοσίου η τράπεζα Ελλάδος
τύπωνε συνεχώς χρήματα σε διάφορα τυπογραφεία.
Η ποιότητα και η αισθητική των χαρτονομισμάτων....κάκιστη.
Συνεχώς νέες εκδόσεις με υψηλότερες ονομαστικές αξίες.
Δεκέμβριος 1942 το πρώτο δεκαχίλιαρο τυπώνεται....τον επόμενο χρόνο 25 χίλιαρο...
τον επόμενο 50 χίλιαρο.
Μετά χάθηκε ο έλεγχος....100.000-500.000-1.000.000 και η κορύφωση λίγες ημέρες
μετά την απελευθέρωση το ΄44.....10 και 100 δισεκατομμύρια.
Σήμερα τα διαβάζουμε και γελάμε....
Θα έπρεπε;
πίσω στα παλιά