Η φωτογραφία είναι πολύ παλιά τραβηγμένη από την Λαμπρινή με τα θρυλικά Πατήσια στο βάθος μια από τις συνοικίες που έζησα.
Το θρυλικό φουγάρο του λατομείου ....
Τα Πατήσια ήταν κέντρο αναφοράς γιατί από εκεί και πάνω ήταν κατσάβραχα
με οικόπεδα να πουλιούνται με δόσεις....με φώς..νερό..τηλέφωνο (προσεχώς).
Αγροτεμάχια τα έλεγες και έλεγαν τότε σιγά μην αγοράσω οικόπεδο τέρμα Θεού...
Τι να κάνει όμως ο κοσμάκης έβαζε γραμμάτια έστηνε μια παράγκα και σιγά-σιγά
κανένα δωμάτιο στην ζούλα.
Κατέβαιναν λοιπόν στα Πατήσια να ψωνίσουν...να πάνε σινεμά....σε κανένα ταβερνάκι... να βολτάρουν στην Πατησίων...να δούν ωραία σπίτια και αργότερα τις πρώτες πολυκατοικίες.
Ενδιάμεσα Λαμπρινή-Πατήσια ήταν το γήπεδο του Πατησιακού....
όλο πέτρες και όπου έπεφτες θα έτρωγες τα πόδια σου.
Ερασιτεχνική ομάδα με ρεφενέ αγόραζαν εμφανίσεις και μπάλες....
Βοηθούσαν και οι επαγγελματίες της περιοχής με τον παππού τον τσαγκάρη
να συμβάλει φιάχνοντας δωρεάν τις σκάρες των παπουτσιών των ποδοσφαιριστών
που συνεχώς είχαν πρόβλημα κλωτσώντας μπάλα και πέτρες.
Εκεί και το θερινό σινεμά ΑΓΑΠΗ με Ελληνικές κυρίως ταινίες...παραδίπλα
το θρυλικό ταβερνάκι του Λιάπη μπροστά από το σπίτι του με την σούστα αραγμένη
και το άλογο στον στάβλο.
Μοίραζε και πάγο και κάρβουνο....
Κατέβαινες προς τα κάτω και σοβάρευαν τα πράγματα με τις υπέροχες μονοκατοικίες...
Αρκετοί επώνυμοι έμεναν αλλά θα μείνω στος ζεύγος Μωράκη -Κωνσταντοπούλου.
Μαζευόμαστε έξω από το σπίτι τους για να ακούσουμε
την φωνή της Νάντιας και την μουσική του Τάκη να προβάρουν τραγούδια.
Πίσω από αυτό το σπίτι ...το Τέρμα Πατησίων... η Αλυσίδα...η ΚΑΜΕΛΙΑ το θερινό σινεμά και δίπλα η ΑΡΜΟΝΙΑ το χειμερινό που αργότερα ο Γιώργος Ζαμπέτας το είπε
ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ και έγραψε καταπληκτικά τραγούδια που τα είπε η Βίκυ.
Στην Ταβουλάρη το 25ο Δημοτικό στην δίπατη παλιά βίλα τότε που πήγαινες
κρατώντας το μελανοδοχείο στο χέρι με προσοχή.
Πίσω από τον σταθμό του ηλεκτρικού...ο "ΚΑΛΑΜΠΟΚΑΣ"...
Εξοχικό κέντρο ξεκίνησε αλλά έγινε κέντρο διασκέδασης ...
Γνωστοί καλλιτέχνες πέρασαν από εκεί.
Είχαν μια αίγλη τα Πατήσια τότε και όταν οι πολυκατοικίες έριχναν τις μονοκατοικίες
έσπευσαν πολλοί να αγοράσουν διαμερίσματα.
Η μαζική κατασκευή ήταν και αρπακολλατζίδικη όμως...
Η ομορφιά αυτής της συνοικίας έδινε την θέση της στην κακογουστιά.
Για την σημερινή κατάντια θα αποφύγω να αναφερθώ.
Ας μείνω στα παλιά.....
πίσω στα παλιά