Ξεκινούσε η διανομή των εφημερίδων από την Χρήστου Λαδά...έβαζαν και ένα πρωτοσέλιδο μπροστά στην είσοδο του πρακτορείου στην ειδική θήκη και ακριβώς στις 12 το μεσημέρι που οι απογευματινές κυκλοφορούσαν μαζευότανε ο κόσμος....
Με τα φύλλα αναμάσχαλα έτρεχαν οι εφημεριδοπώλες φωνάζοντας κάποιους πιασάρικους τίτλους.
Γύριζαν στο σπίτι οι εργαζόμενοι μετά από την δουλειά με την εφημερίδα αναμάσχαλα και περνούσε από χέρι σε χέρι στην οικογένεια αλλά και από τους συναυλικούς που δεν είχαν την δυνατότητα να αγοράσουν.
Στην Πλατεία Καρύτση και στα γύρω στενά υπήρχαν τυπογραφεία ...εκεί τύπωναν
τις εφημερίδες και απ΄έξω ξημερώματα περίμεναν οι εφημεριδοπώλες να πάρουν
τις πρωϊνές και να τις μοιράσουν στα γραφεία στα μαγαζιά στους μόνιμους πελάτες τους που πλήρωναν με την βδομάδα .
Στην συνέχεια θα πήγαιναν στο στέκι τους σε κάποιο κεντρικό σημείο της Αθήνας....
Κλειστό επάγγελμα μέχρι και σήμερα....
Ότι έγραφε η εφημερίδα περνούσε άμεσα στον αναγνώστη χωρίς να το αξιολογήσει.
Φυσικά όπως και σήμερα οι εφημερίδες δεν ήταν ακομμάτιστες με εξαίρεση στα χρόνια της Χούντας που όποιες κυκλοφορούσαν περνούσαν τα χειρόγραφα πρώτα από την Γενική Ασφάλεια έπαιρναν το οκέϋ και στην συνέχεια τα πήγαιναν στο πιεστήριο.
Με τα χρόνια η κυκλοφορία των εφημερίδων άρχισε να πέφτει σε φύλλα ....
Το ραδιόφωνο η τηλεόραση αλλά και το κόστος έριξε τις πωλήσεις...
Οι εφημερίδες στις ημέρες μας όπως και τα περισσότερα κανάλια και ραδιόφωνα ανήκουν σε μεγάλους Ομίλους επιχειρηματιών.
Είναι το "διαπραγματευτικό"τους χαρτί στις εργασίες τους που φυσικά δεν έχουν σχέση με την ενημέρωση.
Κρατούν όμως αυτό το "όπλο"αν και γνωρίζουν ότι η συντήρησή του είναι δαπανηρή
έως και ζημιογόνα.
Επίσης να μην ξεχάσω και τα κομματικά ΜΜΕ (εφημερίδες και ραδιόφωνα)
που και αυτά έχουν την ίδια τύχη με τα άλλα αλλά πρέπει να τα διατηρούν
προκειμένου να περνούν τις θέσεις τους και τις εντολές τους προς τους οπαδούς τους.
"Ο νοών νοείτω και ουαί τω ανοήτω "....
πίσω στα παλιά