Ο ηλεκτρικός τότε στις δόξες του...το μετρό της εποχής θα έλεγα
και έμπαινες και καπνιστής και άκαπνος στο ανάλογο βαγόνι και αν είχες
ογκώδες αντικείμενο υπήρχε και η σκευοφόρος.
Καθόσουνα στην θέση δίπλα στο παράθυρο και αγνάντευες την διαδρομή
μέχρι να μπείς στο τούνελ μετά την Αττική και να προσγειωθείς
στην πραγματικότητα ότι σε λίγο θα έφτανες στην ΟΜΟΝΟΙΑ
με τα κίτρινα πλακάκια.
Δηλαδή θα έφτανες στην δουλειά το πρωϊ και θα γύριζες πάλι
το βράδυ.
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την ομώνυμη πλατεία
που κάποτε λεγότανε Όθωνος και αργότερα Ομόνοια
όταν συμφιλιώθηκαν οι Ορεινοί με τους Πεδινούς....
κόμματα της εποχής δηλαδή τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα.
Πρωϊ αγουροξυπνημένος για δουλειά ....
Σε αυτόν τον σταθμό θα κατέβαιναν οι περισσότεροι επιβάτες...
Στο Κέντρο της Αθήνας δούλευε κόσμος και κοσμάκης...
Μικροί...μεγάλοι...μεγαλύτεροι...νόμιμοι...παράνομοι...φτωχοδιάβολοι...
λεφτάδες...
Θα σταθώ στον υπόγειο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ....ζητιάνοι...λαχειοπώλες....λαθρέμποροι...
κλεφτρόνια....
Τα τελευταία ανεβοκατέβαιναν τις σκάλες και "παραπατούσαν"πέφτοντας επάνω
στους ανυποψίαστους και τους άρπαζαν το πορτοφόλι.
Υπήρχαν και δημόσιες τουαλέτες με ότι αυτό σήμαινε και με τις δυστυχισμένες
γυναίκες που τις καθάριζαν να κάθονται απ΄έξω δίπλα σε ένα μικρό τραπεζάκι
και ένα πιατάκι για να αφήνει όποιος ήθελε κανένα κέρμα.
Η πλατεία Βικτωρίας πήρε το ονομά της από την Βασίλισσα της Αγγλίας
τιμής ένεκεν όταν το 1864 μας έδωσε πεσκέσι τα Επτάνησα (άκουσον-άκουσον)
επειδή ο ανηψιός της Γεώργιος...έγινε ο Βασιλιάς μας.
Έτσι και ο σταθμός του ηλεκτρικού με τα πράσινα πλακάκια πήρε το όνομα.
Η περιοχή αυτή δεν είχε καμμία σχέση με το σημερινό της χάλι.
Τα κίτρινα πλακάκια του σταθμού της Ομόνοιας όπως και τα πράσινα της Βικτώριας
υπάρχουν και σήμερα για να μας θυμίζουν τον ηλεκτρικό στις δόξες του.
πίσω στα παλιά