Το περίφημο σχέδιο Μάρσαλ είχε μέσα και αντιπλημμυρικά και αποχευτικά έργα ...
Η κοίτη του Ιλισσού είχε πολλά σπιτάκια προχειροφιαγμένα κυρίως από πρόσφυγες.
Αρχές του ΄60 στην Μιχαλακοπούλου υπήρχαν μερικά ακόμα ενώ στην περιοχή η μια πολυκατοικία στηνότανε δίπλα στην άλλη για να στεγάσει τις στρατιές των νέων Αθηναίων που πουλούσαν χωράφια κλείδωναν τα σπίτια τους με τους κήπους για να έρθουν να φυλακιστούν...πληρώνοντας.
Το ΧΙΛΤΟΝ στη συνέχεια απογείωσε την αριστοκρατική εικόνα της περιοχής με τις κυρίες να υπερηφανεύονται όταν τις ρωτούσαν ....πού μένετε και απαντούσαν "...όπισθεν του Χίλτονος..."
Σε ένα από αυτά τα γραφικά πλέον σπιτάκια με κεραμίδια που είχαν απομείνει και φάνταζαν σαν την μύγα μέσα στο γάλα έμενε μια φιλική οικογένεια με τους γονείς τους να κατάγονται από την Σμύρνη .
Είχαν την δική τους γειτονιά μια οικογένεια όλοι από παιδιά μαζί είχαν μεγαλώσει και στη συνέχεια βρέθηκαν πολιορκημένοι από τα μεγαθήρια που χτίστηκαν.
Δεν τους πήγαιναν στην περιοχή....χαλούσαν την εικόνα...
Καμμιά Κυριακή πηγαίναμε και βάζαμε και τα καλά μας λόγω της περιοχής και στη συνέχεια γελούσαμε με τους φίλους μας όταν τα λέγαμε τρώγοντας.
Καθόμαστε και έξω στο πεζοδρόμιο και από απέναντι από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών κοιτούσαν φανερά ενοχλημένοι.
Θυμόντουσαν από τους παππούδες τους τις αφηγήσεις για τον Ιλισσό...τότε κυλούσε επιφανειακά το νερό και μάλιστα ήταν πόσιμο.
Οι ίδιοι σαν παιδιά έπαιζαν ανέμελα στην περιοχή που έμοιαζε με χωριό....
Κάποτε άφησαν το σπίτι που γεννήθηκαν για να κάνει την δουλειά της η μπουλντόζα
και οι φίλοι μας κλείστηκαν και αυτοί στα σύγχρονα κουτιά σε κάποια λαϊκή γειτονιά
που ήταν προσιτές οι τιμές .
Δεν χάσανε το κέφι τους και όταν πηγαίναμε στο διαμέρισμά τους και ακούγαμε το καζανάκι του διπλανού γελούσαν και έλεγαν ότι έτσι άκουγαν οι παππούδες τους
το νερό του Ιλισσού.
πίσω στα παλιά