Στην αρχή το φρέσκο γάλα ήταν σε γυάλινα μπουκάλια από την ΕΒΓΑ ...
Ο ΕΒΓΑΤΖΗΣ που είχε και ποδήλατο και υπάλληλο το άφηνε στα σκαλοπάτια
του πελάτη κάθε πρωϊ.
Εκεί θα εύρισκε το άδειο ....
Μια διαδικασία γνωστή τότε και σπάνια υπήρχαν παρατράγουδα ...
Ποιά ήταν αυτά;
Κάποιοι για πλάκα πήγαιναν σε άλλα σκαλοπάτια τα μπουκάλια με το γάλα
για να βάλουν τους γείτονες να τσακωθούν.
Άσε που τα άκουγε και το παιδί του ΕΒΓΑΤΖΗ....
Υπήρχε και η εταιρεία ΑΣΤΥ ανταγωνίστρια με την ΕΒΓΑ αλλά δεν μπορούσε
να την φτάσει.
Ήταν βλέπεις και τα περίφημα παγωτά αυτής της εταιρείας που το καλοκαιράκι
είχαν μεγάλη κατανάλωση....
Και οι γριές και οι νιές...και για την ΕΒΓΑ μιλούσαν εκτός από τον έρωτα
που έλεγε το τραγούδι.
Ο παγωτατζής δεν αργούσε να αδειάσει το κινητό ψυγείο του....
"...ένα κομματάκι στην άκρη κόψε μου...έτσι για την δροσιά..."
Έλεγε η φουκαριάρα η γριά στην κόρη της εκεί έξω στα σκαλοπάτια το απόγευμα
για να μην την ξοδέψει.
Οι μικροί είχαν μονίμως πασαλειμμένα τα στόματα....
"....σιγά...σιγά τρώγε...τα λαιμάααα σου..."
Φώναζε η μάνα αλλά ποιός την άκουγε....
Η ΕΒΓΑ αργότερα το γυάλινο μπουκάλι με το γάλα το αντικατέστησε με πλαστικό
οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα να μαζεύει τα άδεια μπουκάλια να τα μετράει
και να χρεώνει στον ΕΒΓΑΤΖΗ τα λειψά.
Στα εργοστάσια εκείνα τα χρόνια έδιναν στους εργάτες καθημερινά ένα μπουκάλι
γάλα για θέμα υγείας.
Καθαρίζει τα πνευμόνια έλεγαν ....οι συνθήκες εργασίες ήταν άσχημες.
Το ΕΒΓΑΤΖΙΔΙΚΟ και το ψιλικατζίδικο ήταν τα αγαπημένα μαγαζιά
των παιδιών.
πίσω στα παλιά