Αξίζει να αναφέρουμε δύο από τις πιο κλασικές αστικές συνήθειες της Αθήνας παλαιότερων δεκαετιών. Η πρώτη είναι κομμένη και ραμμένη στο θέμα μας μια και αφορούσε εξόδους των Αθηναίων για τυρόπιτα που συνόδευαν με μπίρα. Κάποια καλά ζαχαροπλαστεία διέθεταν πάντα τυρόπιτα (συχνά με γέμιση ενισχυμένη με μπεσαμέλ), για την οποία μάλιστα ήταν ξακουστά. Η τυρόπιτα συνδυαζόταν κυρίως με μπίρα και αποτελούσε ιδανικό κολατσιό, μεσημεριανό, αλλά κυρίως «απογευματινό» ή βραδινό που έντυνε γευστικά μια βόλτα ή έναν περίπατο.
Από την άλλη μεριά, ένα από τα πιο κλασικά κι αγαπημένα φαγητά (για το οποίο οι Αθηναίοι κανόνιζαν συγκεκριμένες και οργανωμένες εξόδους) ήταν το περίφημο πεϊνιρλί, που εύκολα χαρακτηρίζεται ως ένα είδος «ανοιχτής» πίτας, αν και πλησιάζει περισσότερο τη λιγότερο δημοφιλή εκείνες τις εποχές πίτσα. Αν και η αίγλη του έχει υποχωρήσει, είναι γεγονός πως κάποτε αποτελούσε συχνά μία από τις καλύτερες αφορμές για προσωρινή εγκατάλειψη του κλασικού ποτού των Ελλήνων της εποχής, του χύμα κρασιού και δη της ρετσίνας. Σε κάθε περίπτωση, τυρόπιτες και μπίρες (lager) πράγματι ταιριάζουν, και μάλιστα εν γένει. Με άλλα λόγια, λίγο ή πολύ, ανεξάρτητα από το φύλλο και το τυρί ή τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης μιας τυρόπιτας, μια lager μπίρα αποτελεί κατά κανόνα έναν ασφαλή συνδυασμό, που μπορεί μάλιστα να αποδειχθεί πολύ ασφαλέστερος και πιο επιτυχημένος από αυτόν με άλλα ποτά που συνοδεύουν φαγητά
(π.χ. κρασί, τσίπουρο ή ούζο).
Να καταθέσω και τη δική μου, προσωπική εμπειρία απ’ τις Κυριακάτικες βόλτες με το μπαμπά στο κέντρο της Αθήνας. Πάντα με το λεωφορείο και με το ξύλινο βαγόνι του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, καταλήγαμε κατάκοποι στο μεταλλικό τραπεζάκι του ζαχαροπλαστείου όπου ο σερβιτόρος με το παπγιόν και τη μακριά ποδιά, συνήθως προχωρημένης ηλικίας, έπαιρνε τη παραγγελία μας.
Πορτοκαλάδα μπλε για εμάς και μπύρα με τυρόπιτα κομμένη σε μικρά κομματάκια για το μπαμπά. Περιττό να σας πω ότι ο μπαμπάς δε προλάβαινε να φάει τη τυρόπιτα, μιας και ταίριαζε τέλεια και με τη πορτοκαλάδα, με τη πείνα που είχαμε.
Έτσι απολάμβανε τη μπύρα του “ξεροσφύρι”.
Αξέχαστες εικόνες από μια άλλη Αθήνα !