Η σκάφη ήταν απαραίτητη σε κάθε οικογένεια μαζί με τον ξύλινο τρίφτη
για την μπουγάδα.
Εκεί έτριβαν τα λερωμένα κι άπλυτα αφού τα σαπούνιζαν με το πράσινο σαπούνι
για να καθαρίσουν.
Τα ξύλινα τσόκαρα απαραίτητα για να πατάνε στα νερά που έπεφταν από την σκάφη.
Τους έβγαινε η ψυχή ...δεν ήταν εύκολο γι αυτό και όσες οικογένειες είχαν
οικονομική ευχέρεια έπαιρναν μια φορά την εβδομάδα την πλύστρα για να τους
πλύνει.
Το πράσινο σαπούνι ήταν και για την ατομική καθαριότητα και έτσουζαν τα μάτια
από την ποτάσα αλλά έτσι έπρεπε έλεγαν οι μεγάλοι.
Το Τρινάλ έκανε την εμφάνισή του κάποια στιγμή και άρχισε να γίνεται γνωστό...
Δια πάσαν χρήσιν....οικονομία στο σαπούνι ....
Σουξέ στο μπακάλικο δεν προλάβαινε να πουλάει...
Για όλη την λάτρα...
Είχε και οδηγία χρήσεως για την ποσότητα που θα έβαζες κάθε φορά αλλά
και επισημάνσεις ....δεν καταπίνεται...προσοχή στα παιδιά.
Υπήρχαν απόπειρες αυτοκτονίας τότε συνήθως για αισθηματικούς λόγους
συνήθως με κινίνα και με Τρινάλ.
Πλύση στομάχου και ο σκορδόπιστος ξαναγύριζε....
Υπήρχε η ένδειξη...και "απολιπαντικόν"...ζωϊκά λίπη σπάνια έβλεπες στις κάμαρες της αυλής.
Το κρέας είχε την ημέρα του άπαξ της εβδομάδος με ευπρόσδεκτο το λίπος
μήπως και ανεβάσει λίγα δράμια το σωματικό βάρος των μπακανιάρικων.
Μόνον κόκαλα έμεναν στο πιάτο και αυτά περασμένα από δεύτερο στόμα
από την μάνα αλλά και από τρίτο την γιαγιά όπου υπήρχε.
Ένδειξη απολυμαίνει στα απορρυπαντικά ...δεν υπήρχε ...ήταν άγνωστη...
το ασβέστωμα της κάμαρας με λίγη ώχρα για χρώμα μέσα κάθε χρόνο ήταν αρκετό.
πίσω στα παλιά