Διαβάζω...
"Στις 15 Μαΐου τελειώνουν φέτος τα μαθήματα στα Γυμνάσια και στα Λύκεια.
Την Παρασκευή 14 Ιουνίου λήγουν φέτος τα μαθήματα στα Δημοτικά Σχολεία, αντί στις 15 όπως προβλέπει το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα ,
δεδομένου ότι είναι Σάββατο."
Και φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί για κάποιες αργίες που τους καταργούν...
Καμμιά εβδομάδα δηλαδή παραπάνω μαθήματα και έχασε η Βενετιά
βελόνι αλλά μην πειράξεις τις συνήθειες του Έλληνα.
Τέλος πάντων...
Παλιά τέτοιες ημέρες λίγο πρίν να κλείσουν τα σχολεία έβγαινες
στο σεργιάνι για να κλείσεις δουλειά μέχρι να ξαναρχίσουν.
Δεν έστελνες βιογραφικό αλλά πήγαινες αυτοπροσώπως με το καλύτερο
χαμόγελο και χτυπούσες τις πόρτες των μαγαζιών της περιοχής.
Κουρέας...μπακάλης...παγοπώλης...
Γνώριζαν και οι γείτονες οπότε τους είχες καβάτζα...
Δεν αργούσε το καλό μαντάτο...κάπου θα χωνόσουνα.
Και άκουγες από τις γειτόνισες το απόγευμα όταν είχες βρεί την δουλειά
κάπου στο Κέντρο της Αθήνας...
"...μπράβο...θα μάθεις και τους δρόμους...δεν το ξέρεις μπορεί να σε
πάρει για μόνιμο όταν τελειώσεις το σχολείο..."
Αυτός ήταν ο στόχος στην γειτονιά με τις αυλές και τους συναυλικούς...
Αυτός ήταν ο στόχος στην γειτονιά με τις αυλές και τους συναυλικούς...
Τελευταία ρωτούσαν τι δουλειά θα έκανες...αυτό δεν είχε σημασία.
Βέβαια υπήρχε και η απέναντι όχθη....φίλοι και συμμαθητές που δεν είχαν
οικονομικό πρόβλημα.
Αυτοί συζητούσαν πού θα πήγαιναν για παραθέριση
(έτσι έλεγαν τότε τις διακοπές).
Σε κάποιο νησί με τους γονείς τότε έπαιζαν η Αίγινα...οι Σπέτσες...
Σε κατασκήνωση κοντά στην θάλασσα...
Κάποιοι άλλοι είχαν παππούδες στο χωριό και θα πήγαιναν....
Κάποιοι άλλοι είχαν παππούδες στο χωριό και θα πήγαιναν....
Ήταν γνωστά όλα αυτά και δεν έκαναν εντύπωση ...
ο καθένας είχε την δική του ρότα...τους χαιρετούσες και ραντεβού