120 χρονια μετα, τι μαθαμε;
Εμείς οι πιο παλιοί αναφερόμενοι στο παρελθόν με νοσταλγία μιλάμε για τους «παλιούς καλούς καιρούς». Στο ίδιο μοτίβο ο πατέρας μου πάντα έλεγε: «Κάθε πέρυσι και καλύτερα». Νομίζω πολλοί συμπατριώτες μας σήμερα ταυτίζονται με τέτοιες φράσεις πολύ εύκολα, αντιλαμβανόμενοι τις δυσκολίες διαβίωσης μιας κοινωνίας που την έχει διαφθείρει η απληστία των ολίγων, εκείνων που μπορούν γιατί βρέθηκαν σε θέση ισχύος, κι η ανάγκη εκείνων που η καθημερινή και άνιση πάλη επιβίωσης με τα φαινόμενα είναι ολοκληρωτικά αποκαρδιωτική και δυσάρεστη.
Είναι όμως καλύτερα το πέρυσι, ή απλά ανακυκλώνουμε τα παθήματα και τις ίδιες γκάφες του παρελθόντος δίχως ελπίδα διόρθωσης των παθών μας από τις απροσδόκητες εμπειρίες οι οποίες θα έπρεπε να είναι διδακτικές;
Στο άρθρο αυτό αναδημοσιεύουμε παλιές σοβαρές διαφημίσεις του τότε που σήμερα έχουν μια εύθυμη νότα, επανεμφανίζουμε σκίτσα που ήταν σύγχρονα τη δεκαετία του 1890 και με κάποιες μικροαλλαγές μπορούν να είναι σύγχρονα και σήμερα, καθώς και υποδείξεις για δήθεν άρθρα του συντάγματος, ευθυμολογώντας. Οι περισσότερες εικόνες δεν χρειάζονται επεξηγήσεις. Αναγνωρίζοντας την εποχή που δημοσιεύθηκαν μπορούμε εύκολα να κάνουμε μια σύγκριση με το παρόν… Όλες ανήκουν στις χρονολογίες μεταξύ του 1893 και του 1928 και από τις εφημερίδες “Σκριπ”, “Ριζοσπάστης” και “Εμπρός”.
Αρχίζοντας από τη διαφήμιση ενός «Εργοστασίου Γυναικείων Πιλών» στη Στοά Λιζιερή, τα είδη κορσέ από «τας Παρισίους» και το «Αντιβλενορροιακόν υγρόν εστεμμένον από χιλιάδων επιτυχιών» είναι εμφανές πως όχι μόνον μας κορόιδευαν τότε όπως και σήμερα αλλά δημιουργούσαν και κάποια προηγούμενα τα οποία ακόμη μας ταλαιπωρούν.
Αν εξετάσουμε τα διάφορα “άρθρα του Συντάγματος” που προτείνει η εφημερίδα «Σκρίπ» το 1893 μπορούμε κάλλιστα να τα μεταπλάσουμε στη σημερινή πραγματικότητα αλλάζοντας απλά τα ονόματα των πολιτικών που εμπεριέχουν στους σημερινούς ‘λεβέντες’ της βουλής μας.
Μεγαλύτερη επιτυχία όμως έχουν τα σκίτσα της «Σκριπ» που και πάλι μπορούν να εμφανίζονται στα έντυπα της εποχής μας πάνω από εκατό χρόνια αργότερα. Άραγε τι μάθαμε τον αιώνα που πέρασε; Λίγα… μέχρι τίποτα.
Οι μόνες εικόνες κειμένου στη σελίδα αυτή που δεν μπορούν να εφαρμοστούν απόλυτα στο σήμερα είναι οι ιστορίες από πολέμους στους οποίους συμμετείχε η πατρίδα μας και τα τρομερά παθήματα τωμ τότε στρατιωτικών μας.
Για τις ΜΝΗΜΕΣ – Ιάκωβος ΓαριβάλδηςΠηγή – Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών
