.jpg)
Μια βόλτα στην Σμύρνη πρίν την καταστροφή...αρμονική συμβίωση ...
οι κυρίες ντυμένες με την μόδα της εποχής με τα καπέλα τους και τα ομπρελίνα
όπως τα έλεγαν.....
Εδώ κύριοι ανάλογα και αυτοί ντυμένοι βολτάρουν στο πλακόστρωτο ...μπροστά
το μόνιππο ...ταξί της εποχής...ζούσαν διαφορετικά.
Είχαν τις δουλειές τους την σειρά τους τον τρόπο τους.
Στην δούλεψή τους όλες οι φυλές του Ισραήλ ....
Ήρθε η καταστροφή οι τσέτες έσφαζαν χωρίς διάκριση...έκαιγαν περιουσίες σπίτια έπρεπε να αφανίσουν τους άπιστους.
Και αφάνισαν πολλούς....
Οι τυχεροί πρόλαβαν και μπήκαν στα πλοία που έστειλαν
οι "σύμμαχοι"...άφησαν πίσω νεκρούς συγγενείς...δεν πρόλαβαν
ούτε να τους θάψουν ούτε να τους κλάψουν...ένα μπόγο με ότι μπόρεσαν....
Και έβλεπαν από το πλοίο να καίγεται ο τόπος που γεννήθηκαν...
"η Σμύρνη μάνα καίγεται...."
εκεί και ο απολογισμός των απωλειών....
...έχασα ένα παιδί...την γυναίκα μου...τον άντρα μου...
δύο αδέρφια (ο παππούς)....μια αδερφή της (η γιαγιά)...
Η μάννα κρατούσε το μικρό παιδί αγκαλιά ...την κατέβασαν από το πλοίο
εδώ είναι ο Πειραιάς της είπαν...ακολουθείστε τους πολλούς στην σειρά....
....και τους ακολούθησε και την πήγαν σε ένα θέατρο της Αθήνας όχι για να δεί
την παράσταση αλλά για να μείνει προσωρινά.
Ένα σεντόνι-κουρτίνα οριοθετούσε τον χώρο από την διπλανή οικογένεια.
Στη συνέχεια σε καταυλισμό στο Θησείο...εκεί ήταν κάπως καλύτερα ρε αδερφέ...
Μα έβρεχε μα έκανε κρύο...υπομονή.
Η συνέχεια γνωστή μοιράστηκαν στην Νέα Ιωνία...στα Πατήσια...στην Ριζούπολη...στο Δουργούτι...
Και είχαν κρυμμένες τις φωτογραφίες από την Σμύρνη....
Πού να τις δείξουν ...φοβόντουσαν ότι θα παρεξηγηθούν ότι μεγαλοπιάνονται
και ότι δεν κοιτούν τα χάλια τους με τα κουρέλια που φορούν.
Δεν φοβήθηκαν όμως...τόσα είχαν περάσει ...έπρεπε να κάνουν υπομονή...
Προχώρησαν την ζωή τους αλλά ποτέ δεν ξέχασαν και το κυριότερο
αυτό το πέρασαν στην επόμενη γενιά με ρητή εντολή και αυτή να κάνει
το ίδιο.
Και το κάνει....
πίσω στα παλιά