"Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει......"
Δεν πηγαίναμε στην εξοχή αλλά στην Αλυσίδα στα Πατήσια πίσω από τον ηλεκτρικό Ν.Χαλκηδόνα από εκεί άρχιζε η γιορτή μέχρι τα Φιλαδέλφεια.
Μενιδιάτες λουλουδάδες στην σειρά με γλάστρες...γλαστράκια...μπουκέτα
από υπέροχα λουλούδια που τότε μύριζαν πραγματικά.
Λουκουματζήδες....μαλλί της γριάς....σκοποβολή....παιχνίδια....χαλβάς φαρσάλων...και από τα μεγάφωνα τραγούδια.
Στο τέλος υπήρχε εξέδρα ...τραγουδιστές....χορευτικά συγκροτήματα....
Τα γύρω ταβερνάκια στις δόξες τους....γεμάτα από κόσμο όπως και ο θρυλικός
ΚΑΝΑΚΗΣ με τα παγωτά του.
Το Πρωτομαγιάτικο στεφάνι θα στόλιζε την εξώπορτα του σπιτιού μέχρι
τον επόμενο χρόνο και ας κρεμότανε ξερό.
Ήταν γούρι...
Το Μενίδι τότε είχε πολλούς μπαξέδες με λουλούδια...
Έφιαξαν και την αγορά τους που ξεκινούσε από τον σταθμό των Άνω Πατησίων
και τελείωνε στον Προμπονά στο γήπεδο του Απόλλωνα.
Ξεκινούσε η λειτουργία της από τα χαράματα...
Πελάτες τους ήταν πλανόδιοι λουλουδάδες ....ανθοπωλεία...κέντρα διασκέδασης....πεθαμενατζήδες.
Υπήρχαν βάζα με λουλούδια κάποτε ακόμα και στα φτωχά νοικοκυριά.
Άλλαζε η διάθεση...έδειχνε νοικοκυριό ...
σακάκια στο πέτο είχαν μια υποδοχή κάτι σαν κουμπότρυπα όπου
ο μερακλής έβαζε ένα άνθος και άκουγες για αυτόν....
"...αρχοντάνθρωπος..."
πίσω στα παλιά