Όπως αναφέρει, ήδη από τα 150 παλαιότερους οίκους ανοχής που είχαν άδεια λειτουργίας, αυτοί που μπορούν πλέον να λειτουργήσουν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Το Σωματείο Εκδιδόμενων Προσώπων Ελλάδας και πέντε εκδιδόμενες γυναίκες από τη Θεσσαλονίκη, έχουν ήδη προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, υποστηρίζοντας ότι οι νέοι περιοριστικοί όροι που τέθηκαν για τους οίκους ανοχής είναι αντίθετοι σε διατάξεις του Συντάγματος, αλλά και στο κατοχυρωμένο δικαίωμα της οικονομικής και προσωπικής ελευθερίας.

«Με τον Ν.2734 του 1999, επί ΠΑΣΟΚ, ήρθαμε σε φοβερή νομική ομηρεία. Διότι με αυτό τον νόμο μπορεί να δινόταν η δυνατότητα να βγάλουμε άδεια  ασκήσεως επαγγέλματος αλλά με όλα τα άλλα άρθρα μας έριχναν στην πυρά», επισημαίνει, μιλώντας στο TVXS, η Δήμητρα Κανελλοπούλου.

Με τον νόμο του 1999 δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση των εκδιδόμενων με αμοιβή προσώπων σε διατηρητέα ή παραδοσιακά κτίρια, καθώς και σε χώρους που δεν είναι κύριας χρήσης και δεν πληρούν τους όρους του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού. Επίσης, δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση σε κτίρια που απέχουν, σε ακτίνα λιγότερο των 200 μέτρων, από ναούς, σχολεία, νηπιαγωγεία, φροντιστήρια, παιδικούς σταθμούς, κ.λπ.

«Τώρα πρόσθεσαν και τα ξενοδοχεία, δηλαδή δεν μπορεί να λειτουργήσει οίκος ανοχής σε ακτίνα 200 μέτρων από ξενοδοχεία», αναφέρει η πρόεδρος του Σωματείου Εκδιδόμενων Προσώπων Ελλάδας.

Επιπλέον, με τους νόμους που ψηφίστηκαν μέσα στο 2014, «για τους οίκους ανοχής  που είναι σφραγισμένοι, κινδυνεύουν με φυλάκιση  από τρεις μήνες ως πέντε χρόνια οι ιδιοκτήτες των ακινήτων  και οι εργαζόμενοι, χωρίς εξαγορά, χωρίς έφεση», υπογραμμίζει.

«Δηλαδή, το πλημμέλημα γίνεται κακούργημα», ενώ «αυτοί που πουλάνε τα ναρκωτικά και οι βιαστές μπορούν να βγουν με εγγύηση έξω».

Παράλληλα, «η πορνεία στον δρόμο έχει γίνει πταίσμα ενώ κυνηγούν λυσσαλέα εμάς που κάθε μήνα κάνουμε εξετάσεις αίματος και κάθε 15 ημέρες κολπικές εξετάσεις», τονίζει η ίδια.

«Τι θέλουν; Όσες έχουμε άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος πληρώνουμε φόρο ΦΠΑ 23% και 320 ευρώ το μήνα ΙΚΑ. Θα πρέπει να κλείσουμε τα σπίτια μας και να βγούμε στον δρόμο ώστε να είναι πταίσμα;», αναρωτιέται.

«Διεκδικούμε το δικαίωμά μας στην εργασία, την επιλογή μας να εκδιδόμαστε. Από τη στιγμή που το κράτος μας δίνει άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος πρέπει να φροντίζει και για το πού θα έχουμε την έδρα μας», προσθέτει.

Οι περισσότεροι οίκοι ανοχής στην Αθήνα είναι σφραγισμένοι, «ούτε δέκα σπίτια δεν μπορούν να πάρουν την καινούρια άδεια εγκατάστασης», αναφέρει η κ. ΚανελΛοπούλου.

«Το δικό μου λειτουργεί από το 1956, με άδεια από το Βασίλειον της Ελλάδας, δηλαδή από μοναρχικό καθεστώς. Και τώρα, που έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα, δεν μπορούμε να έχουμε άδεια; Είναι εξωφρενικό», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Το αποτέλεσμα των νόμων του 1999 καθώς και του 2014 είναι «η αύξηση της παραπορνείας και φυσικά η αύξηση των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων. Τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία και δεν κάνουν τίποτα», σημειώνει.

Σε ερώτηση αν θεωρεί ότι αυτή η αντιμετώπιση έχει να κάνει ότι η πορνεία θεωρείται ακόμη ταμπού, η πρόεδρος του Σωματείο Εκδιδόμενων προσώπων απαντά:  «Μιζέρια μυαλού και κακοήθεια. Τι ταμπού; Στο αρχαιότερο επάγγελμα της Αθήνας; Αυτό το μικρό ποσοστό των εκδιδόμενων που θέλει να είναι νόμιμο, το εξωθούν στην παρανομία».

Σε ό, τι αφορά τη στάση των πολιτικών κομμάτων και της τοπικής αυτοδιοίκησης, η πρόεδρος του Σωματείου εκφράζει την έντονη δυσαρέσκειά της, τόσο για «το γεγονός ότι ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, δεν δέχεται να μας δει, προχωρώντας συνεχώς σε σφραγίσεις οίκων ανοχής» όσο και για «επερωτήσεις που τέθηκαν στη Βουλή από τη βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπου δεν έθεταν το θέμα της εκ νέου αδειοδότησης οίκων ανοχής μετά από έλεγχο». «Το ίδιο έπραξε και βουλευτής της ΝΔ, που τάσσεται υπέρ του κλεισίματος των οίκων ανοχής», επισημαίνει η κ. Κανελλοπούλου.

«Δεν είμαι διατεθειμένη στα 54 μου χρόνια και μετά από 30 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά, να βγω στο δρόμο να κάνω βίζιτες.

 Δεν θα τους περάσει», καταλήγει.