Η νέα δραχμή εισήχθη στις 11/11/1944 με τον Νόμο 18 η ισοτιμία ήταν:
1 Νέα δραχμή = 50.000.000.000 παλαιές δραχμές.
Ταυτόχρονα διαγράφτηκαν χρέη, καταθέσεις, ασφαλιστικές υποχρεώσεις, ομόλογα κλπ υποχρεώσεις σε παλαιές δραχμές, αυτό υπήρξε ο παράδεισος του οφειλέτη που ευνόισε τις τράπεζες, τις ασφαλιστικές εταιρείες, όσους είχαν τοποθετήσει πληθωριστικά χρήματα στην αγορά ακινήτων κατά την Κατοχή, το Δημόσιο που παράγραψε το εσωτερικό του χρέος και στην ουσία ήταν ένα αντιλαικό μέτρο με την συγκατάθεση του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αμερικάνικη βοήθεια προς την Ελλάδα το 1947.
Η πολιτική Ζολώτα έβαλε σαν ισοτιμία 600 δραχμές την λίρα, μετά την παραίτηση των υπουργών του ΕΑΜ ξέσπασε κρίση.
Μετά την Βάρκιζα η κατάσταση χειροτέρεψε, η κυβέρνηση Πλαστήρα στηρίχτηκε σε πωλήσεις εφοδίων της UNRRA που έφτασε το 40% των δημοσίων εσόδων, οι βιομήχανοι περίμεναν «δανειακά κεφάλαια» για να επενδύσουν, οι εμπορικές τράπεζες δεν δάνειζαν για να πληρωθούν οι υπάλληλοι που είχαν προσληφθεί από τις κατοχικές κυβερνήσεις και ο Πλαστήρας για ανθρωπιστικούς λόγους τους κρατούσε. Έτσι την 1/6/1946:
Η χρυσή λίρα είχε ισοτιμία 1 λίρα = 19.000 δραχμές,
Οι τιμές είχαν ανέβει 400%
Οι μισθοί είχαν ανέβει 150%
Η βιομηχανική παραγωγή ήταν στο 30% του 1938
Και μόνο το ενοικιοστάσιο λειτουργούσε υπέρ των κοινωνικά αδυνάτων.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μια φωτογραφία τον Ιούλιο του 1944. Ανδρέας Παπανδρέου (αριστερά), Κυριάκος Βαρβαρέσος (μέση) και Αθανάσιος Σμπαρούνης (δεξιά) στο ξενοδοχείο «Μount Washington», όπου έγινε η διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς. Οι δύο είναι ήδη καθηγητές Οικονομίας, ο τρίτος βοηθός καθηγητή ακόμη.
Στις 3/6/1945 ανέλαβε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο Βαρβαρέσος και εφάρμοσε τις δικές του απόψεις για την σταθεροποίηση της οικονομίας,υποτίμησε την δραχμή 70% αύξησε τους μισθούς ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων κατά 50% μείωσε στο μισό τις τιμές των ειδών της UNRRA, ενεργοποίησε την αγορανομία, εισήγαγε έκτακτη εισφορά πληρωτέα σε 9 δόσεις (αυτή απέδωσε το 70% των αμέσων φόρων). Η πολιτική αυτή απέδωσε για δύο μήνες και έφερε την ισοτιμία 1 λίρα =17.000 δραχμές και μείωση τιμών κατά 20% η αναγγελία όμως ότι θα απολύσει τους Δημοσίους υπαλλήλους που προσλήφτηκαν στην κατοχή δημιούργησε απεργίες και υποχρέωσε την Βαρβαρέσο να παραιτηθεί και οικονομικός τσάρος γίνεται ο Γ Κασιμάτης.
Ακολουθεί νομισματική αναρχία που ανέβασε τον δείκτη κόστους ζωής Σεπτέμβρης 1945 από 15,5 σε Ιανουάριος 1946 100,3, η αξία των μισθών καταποντίστηκε και κατά τον Patterson «η κυβέρνηση δεν κυβερνούσε. Απλώς επέβλεπε την αποπροσανατολισμένη οικονομία».
Για την αντιμετώπιση αυτής της καταστάσεως η Αγγλία δίνει :
13/1/1946 δάνειο 25.000.000 τον Φεβρουάριο δίνει 10.000.000 για στρατιωτικές δαπάνες και 45.000.000 για αγορά πλοίων τύπου Liberty. Στις 24/1/1946 επεγράφη η Συμφωνία του Λονδίνου που απαλλασσόταν η Ελλάδα από τις οικονομικές της υποχρεώσεις προς την Βρετανία με αντάλλαγμα την δημιουργία επιτροπής που θα είχε Άγγλο και Αμερικάνο με δικαίωμα ΒΕΤΟ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ελληνικά χαρτονομίσματα του 1947.
Στις 31/3/1946 η δραχμή είχε ισοτιμία 1 λίρα = 20.000 δραχμές ενώ υπουργός οικονομικών έγινε ο Δ Χέλμης που παρέμεινε καθ όλη την διάρκεια του εμφυλίου. Η ισοτιμία δραχμής δολαρίου παρέμεινε σταθερή από τον Ιανουάριο του 1946 μέχρι τον Ιανουάριο του 1947 σε 1 δολάριο = 5.000 δραχμές, τον Μάριο του 1947 έγινε σε 1 δολάριο = 8.000 δραχμές, η δε ξένη βοήθεια έφτασε τα 700.000.000 δολάρια.
Τον Φεβρουάριο του 1947 η Ελλάδα είχε πλέον εξαντλήσει τα αποθέματα χρυσού της Τραπέζης της Ελλάδος. Από την απελευθέρωση μέχρι εδώ είχαν ήδη σχηματιστεί δέκα κυβερνήσεις.
Ένας από τους παράγοντες που επέτειναν την διάθεση για τον Εμφύλιο ήταν και η άνιση κρατική συνδρομή, μετά την συμφωνία της Βάρκιζας η βοήθεια της ΟΥΝΡΑ που γινόταν δια μέσου των «επιτροπών της ΟΥΝΡΑ» χρησιμοποιήθηκαν κατά επιλεκτικό τρόπο και με μοναδική μέριμνα την συγκρότηση προσωπικού μηχανισμού που θα στήριζε τις επικείμενες εμφυλιακές εξελίξεις. Μια ισχυρή πίεση προς τις εξαθλιωμένες μάζες άσκησε η ΑΜΑΓΚ (AMAG Americon Mission for to Greece) που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ανέλαβε τη διαχείριση των αμερικανικών κονδυλίων για ένα περίπου χρόνο μέχρι την άνοιξη του 1948 και την αναβάθμιση που έγινε στα πλαίσια του σχεδίου Μάρσαλ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Την κυβέρνηση Μάξιμου ακολούθησε η βραχύβια κυβέρνηση Τσαλδάρη, η οποία παρέμεινε στην εξουσία έως την 7 Σεπτεμβρίου 1947, οπότε την εξουσία ανέλαβε ο γηραιός κεντρώος πολιτικός Θεμιστοκλής Σοφούλης, ηγούμενος κυβέρνησης συνεργασίας «Λαϊκών» και «Φιλελευθέρων».