Δεν ξέρω αλλά ο ποδαρόδρομος εκείνα τα χρόνια ήταν κάτι το φυσιολογικό.
Έτσι λοιπόν και από το σπίτι γραμμή ποδαράτο για τους Αέρηδες στην Πλάκα
σε μια φιλική μας οικογένεια.
Ειδικά με λιακάδα ήταν ωραία βόλτα....αλλά και
Μεγαλοβδομάδα για επίσκεψη στις εκκλησίες της περιοχής και έξω καθάριζαν τα πεζοδρόμια οι νοικοκυρές και οι νοικοκυραίοι
ασβέστωναν τις άκρες ...τα σκαλοπάτια έξω στην αυλόπορτα....τις μάντρες.
Οι εκκλησίες με κόσμο....
Οι ευχές έδιναν και έπαιρναν....
Μέσα το Πλακιώτικο σπιτάκι θύμιζε ένα μικρό μουσείο όπως και έξω η αυλή.
Οι παππούδες σε μεγάλες κορνίζες....σε μικρότερες με φόντο την Ακρόπολη
με τουρίστες της εποχής που τις άφηναν ως ενθύμιο....διακοσμητικά πιάτα
στους τοίχους με ανάλογες με την περιοχή παραστάσεις.
Έξω παλιά αρχαία μάρμαρα σπασμένα αλλά επιμελώς τοποθετημένα με σεβασμό
σε γωνιές.
Γνώριμες αυτές οι εικόνες και σε εμάς στην δική μας την αυλή.
Να σκάλιζες στο κηπάκι για να βάλεις κανένα μαρούλι σε μάρμαρο
θα σκόνταφτες.
Ο πατέρας της οικογένειας δούλευε σε ταβερνάκι της Πλάκας και ο γυιός
σε μεγαλομπακάλικο της περιοχής (έτσι το έλεγαν).
Πήγαινε τις παραγγελίες στα σπίτια...
Έμεναν πολλοί ευκατάστατοι στα υπέροχα αρχοντικά όπως τα έλεγαν
με τις ξύλινες εσωτερικές σκάλες.... αυλές με μικρά συντριβάνια....
οικιακούς βοηθούς.
Στην Πλάκα οι ταβέρνες τότε ήταν περισσότερο οικογενειακές κάποιες
από αυτές ήταν μόνιμα στέκια των κατοίκων της.
Ένα κατρούτσο...λίγες ελιές...λίγο ψωμί και οι γείτονες τα έλεγαν.
Με φόντο την Ακρόπολη η γειτονιά τους ήταν και εξακολουθεί να είναι μαγική.
Φεύγοντας από το φιλικό Πλακιώτικο σπίτι με τα αυγά...τα κουλουράκια
τυλιγμένα σε πετσέτα που μας έδιναν γυρίζαμε πίσω περνώντας
από την Αγορά για να κατασκοπεύσουμε την τελευταία τιμή του αρνιού.
πίσω στα παλιά