Λίγο πρίν του Πάσχα και η γιορτινή ατμόσφαιρα αισθητή στην παλιά γειτονιά.
Συνδεδεμένες οι Άγιες Ημέρες και με το στομάχι...
Ειδικά οι ηλικιωμένοι που κρατούσαν όπως έλεγαν δηλαδή νηστεύανε περίμεναν
το Χριστός Ανέστη.
Ποτέ δεν κατάλαβα τι ονομάζανε νηστεία....τις περισσότερες ημέρες του χρόνου
η ζωϊκή διατροφή ήταν σπάνια λές και ακολουθούσαν τις οδηγίες ειδικών
διαιτολόγων.
Το καθημερινό μενού το κανόνιζε το πορτοφόλι που συνήθως κουδούνιζε
από κέρματα.
Επομένως το μόνο που τους έμενε να κόψουν ήταν το λάδι που τους κράταγε
λίγο όρθιους.
Νερόβραστες φακές θυμάμαι....πιάζ φασόλια με κρεμμύδι από πάνω
και μπόλικο νερό για να φουσκώνει το στομάχι.
Βέβαια είχαν προπονηθεί από τα πρόσφατα Κατοχικά χρόνια και δεν τους έκανε
ιδιαίτερη εντύπωση.
Οι βόλτες στην Βαρβάκειο τέτοιες ημέρες δεν έλειπαν για έρευνα αγοράς
στα κρεοπωλεία....
"...πω πω φωτιά οι τιμές..."
"...θα κατέβουν εγώ πηγαίνω Μ. Σάββατο πρίν κλείσουν..."
"...δεν βαριέσε και το Ζηλανδίας καλό είναι (κατεψυγμένο και στην μισή τιμή)..."
Για τα παιδιά υπήρχε διαφορετικό διαιτολόγιο και πώς να μην υπήρχε
στα μπακανιάρικα που λύγιζαν τα πόδια από την αδυναμία και την αδενοπάθεια.
Πάσχιζαν οι μανάδες να αγοράσουν λίγο κυμά με μπόλικο λίπος
(δωρεά του καταστήματος) για να τους φιάξουν καμμιά μακαρονάδα
με κυμά ή κεφτέ και να κολάζονται οι γριές της γειτονιάς από την μυρουδιά.
πίσω στα παλιά