Υπάρχουν πολλές παράμετροι επί του θέματος. Πρώτα από όλα, δεν είναι η ελιά του Πλάτωνος. Ο Πλάτων είχε χώρο να διδάσκει στην Ακαδημία του, της οποίας γνωρίζουμε το χώρο. Δεύτερον, παλαιότερα λεγόταν "του Περικλή", γεγονός που αποδεικνύει το αταύτιστο του δένδρου. Τρίτον, το κομμάτι κορμού που αφαιρέθηκε ήταν ένα ξερό κούτσουρο, που τίποτε δεν προσέδιδε στο χώρο, έστω και έτσι όπως είναι διαμορφωμένος. Τέταρτον, η διαμόρφωση του χώρου είναι απαράδεκτη, έστω και εάν επρόκειτο απλώς για ένα παλαιό δένδρο χωρίς καμμία ιστορική ταύτιση. Η όλη όψη της Ιεράς Οδού άλλωστε είναι απαράδεκτη, αλλά δεν είναι το μόνο θλιβερό σημείο της σύγχρονης Αθήνας. Πέμπτον, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι όχι μόνο δένδρα, αλλά πάσης φύσεως μεταλλικό αντικείμενο, μη εξαιρουμένων καμπανών εκκλησιών, πέφτουν θύματα λεηλασίας από τους λεγομένους "σκραπάδες", ήτοι συλλέκτες μετάλλων προς ανακύκλωση. Σχεδόν όλοι είναι Τσιγγάνοι από την Αλβανία και τη Ρουμανία ή Ασιάτες. Εάν όμως καταγγείλει κανείς ή αποτρέψει τους εν λόγω λαθροθήρες μετάλλων, θα κατηγορηθεί ως Χρυσαυγίτης, ρατσιστής και άλλα. Οι δυστυχείς Τσιγγάνοι που μαζεύονται στο κυριακάτικο παζάρι και είδαν απέναντί του το κούτσουρο, ποσώς ασχολήθηκαν με την ιερότητα του δένδρου ή την ιστορική του αξία. Κρύωναν και βρήκαν ένα κούτσουρο κατάλληλο για τη σόμπα τους. Ο φταίχτης είναι η Πολιτεία, που δεν υπολογίζει τίποτε και αφήνει τα πάντα στην τύχη τους.
Παρεμπιπτόντως, η ελιά της Ακροπόλεως προέρχεται από παραφυάδα της εν λόγω "ελαίας του Πλάτωνος", την οποία είχε φυτέψει η Βασίλισσα Σοφία το 1920 στη θέση της αρχαίας "Μορίας Ελαίας", που υποτίθεται ότι είχε φυτέψει η Αθηνά δίπλα από το Ερέχθειον. Επίσης υπάρχουν μία σειρά φυτών μεγάλης ηλικίας ανά την Ελλάδα, που ταυτίζονται με περιγραφές αρχαίων συγγραφέων. Αξίζει να αναφερθούν η Ελιά του Παυσανία και το Κλήμα του Παυσανία, και τα δύο ευρισκόμενα στην ορεινή Αχαϊα.
Ο Συλλέκτης