Ήταν συνηθισμένο εκείνα τα χρόνια η φωτογραφία με αφιέρωση...
Όχι μόνον στο έτερον ήμισυ αλλά και στην οικογένεια σε φίλους και έμενε
ενθύμιο και κατέληγε μετά από χρόνια στο κουτί ή στην καλύτερη
περίπτωση στο άλμπουμ.
Μια βόλτα στο Μοναστηράκι αρκεί ....
Πάνω στο στρωμένο σεντόνι σε ένα κουτί ασπρόμαυρες φωτογραφίες πωλούνται...
Ένα ματσάκι ένα 5ευρω....
Όχι δεν θα το έκανα ποτέ να αγοράσω ....σκύβω και τις κοιτάω....
διαβάζω αφιερώσεις....
"....να προσέχεις τα παιδιά...." Νέα Υόρκη μια ημερομηνία ένας άντρας
χαμογελάει ποζάροντας...
Πώς να έφθασε αυτή η φωτογραφία στα χέρια του παλιατζή;
Άλλη... σε μια αυλή νέοι ηλικιωμένοι παιδιά μια ημερομηνία...
Ζευγάρι αγκαζέ ρούχα εποχής με φόντο την Ακρόπολη...ημερομηνία...
"...ενθύμιον Ακροπόλεως"...να θυμούνται.
Πώς έφτασαν στον παλιατζή;
Πολλές οι εκδοχές...
"...καθαρίζω υπόγεια και αποθήκες..."φωνάζει με το φορτηγάκι του ...
Και οι κληρονόμοι τον φωνάζουν για να καθαρίσει την σαβούρα.
Αναμνήσεις που δεν ενδιαφέρουν τους νεώτερους και περισσότερο αυτούς
που κληρονομούν από άκληρους συγγενείς.
Θα θυμηθώ ένα παλιό σπίτι σε κάποια από τις γειτονιές που έζησα
και ο κληρονόμος ανηψιός φώναξε την παρέα της αλάνας να τον βοηθήσουμε
να καθαρίσει την σαβούρα δίνοντάς μας χαρτζιλίκι.
Κάδρα με φωτογραφίες...χύμα σε κουτιά άλλες....κατοχικά χαρτονομίσματα
που μάζευαν οι συγχωρεμένοι και άλλα πήγαν στα σκουπίδια.
Οι μεγαλύτεροι τότε σχολίαζαν τον κληρονόμο ανηψιό ...είχε ξηλώσει όλα
τα πλακάκια του σπιτιού για να βρεί τις λίρες και τα χρυσαφικά που έκρυβε
ο θείος του.
Ήταν συνηθισμένο τότε το είδος αυτό του "χρηματοκιβωτίου".
πίσω στα παλιά