Γνωριζόντουσαν από τα χρόνια της Σμύρνης....ήρθαν μετά την καταστροφή
και κουμπαριάσανε.
Οι δύο αδελφές δηλαδή παντρέψανε την ψυχοπαίδα τους με ένα νέο
από το Αϊβαλί.
Η γνωριμία έγινε μέσα στο πλοίο των συμμάχων που τους πήρε από τον "συνωστισμό" και τους έφερε στον Πειραιά.
Οι αδελφές είχαν καταφέρει να πάρουν μαζί τα χρυσαφικά τους ....
Αγόρασαν μονοκατοικία στα Σεπόλια....η μια ήταν δασκάλα πιάνου και η άλλη μοδίστρα με δικό της ατελιέ κάποτε στην Σμύρνη....
Έγινε γρήγορα γνωστή και δεν άργησε να βρεθεί στην Βασιλική Αυλή να ράβει
τις κυρίες επι των τιμών ....
Έμεινε ανύπαντρη όμως ενώ η δασκάλα του πιάνου παντρεύτηκε έναν ανώτερο υπάλληλο του Υπουργείου Ναυτικών και καθηγητή στρατιωτικών σχολών....
Μια φορά τον χρόνο ήταν καλεσμένη για φαϊ στα Σεπόλια η οικογένεια
της ψυχοπαίδας τους που είχε όμως πεθάνει....
της ψυχοπαίδας τους που είχε όμως πεθάνει....
Παιδιά εγγόνια στην γραμμή και στην οδό Αυλώνος....
Από την αυλή των θαυμάτων στην χλιδή....
Στο δυώροφο με ξύλινες σκάλες ...με πανέμορφο εσωτερικό κήπο
και συντριβάνι....ανεξάρτητη κουζίνα με φούρνους...υπηρεσία και μαγείρισα....
και συντριβάνι....ανεξάρτητη κουζίνα με φούρνους...υπηρεσία και μαγείρισα....
Σε μια γωνιά τα δώρα για τα παιδιά των φιλοξενουμένων και εκείνα να τα κοιτάζουν και να αγωνιούν για το πότε θα τα ανοίξουν....γνώριζαν ότι πάντα έπερναν κάτι ξεχωριστό που οι γονείς τους δεν μπορούσαν να αγοράσουν.
Και ερχόντουσαν οι πιατέλες με τα φαγητά.....μπουρεκάκια....σαρμαδάκια....ψητά....
και η ματιά της μάνας επάνω τους για να τους υπενθυμίζει τα όσα τους έλεγε
στην διαδρομή...."να προσέχεις πώς θα τρώς....και ήρεμα...και όχι λαίμαργα..."
Ευτυχώς σε λίγο οι οικοδέσποινες τα έβγαζαν από την δύσκολη θέση...
τα έβαζαν στο διπλανό δωμάτιο με τα άλλα παιδιά...
Κλείνοντας την βραδυά παίρναμε τα δώρα μας και οι μεγάλοι ένα φάκελο
με χαρτζιλίκι για τα ρούχα των παιδιών...λόγω Χριστουγέννων.
Είπαμε άλλα χρόνια διαφορετικά... αλλά που δεν ξεχνάς!
