Το τριώροφο νεοκλασικό κτίριο που υψώνεται στην γωνία των οδών Διογένους και Μνησικλέους, διαθέτει ένα αρχικό πυρήνα των οθωμανικών χρόνων.
Το 1833 υπήρχε ήδη το σημερινό ημιυπόγειο, ένα λιτό κτίσμα, με απλές γραμμές και αρκετά παραδοσιακά μορφολογικά στοιχεία, το οποίο φαίνεται ότι ήταν τότε ισόγειο. Το κτίσμα αυτό αγόρασαν το 1836 οι αδελφοί Αλέξιος και Ιωάννης Κουτζαλέξης, οι οποίοι στο επόμενο διάστημα, έως το 1868, προσέθεσαν τους επιπλέον ορόφους, προσδίδοντας στο όλο κτίσμα το νεοκλασικό ύφος που διατηρεί μέχρι σήμερα. Το 1898 οικοδομήθηκε τριώροφη προσθήκη στο νοτιοανατολικό τμήμα του κυρίως κτιρίου, καθώς και ορισμένα μικρά ισόγεια δωμάτια στη δυτική αυλή (τα τελευταία κατεδαφίστηκαν τη δεκαετία του 1980). Το κτίριο στέγασε αρχικά τη Γραμματεία (Υπουργείο) των Ναυτικών (1837) και έκτοτε άλλαξε διάφορους ιδιοκτήτες, χρησιμοποιούμενο κυρίως ως κατοικία, με εξαίρεση τις δεκαετίες 1960 και 1970, όταν το ημιυπόγειο φιλοξένησε τη μπουάτ ΄΄Κατακόμβες΄΄ και στο ανώγειο εγκαταστάθηκε το κέντρο ΄΄Ταβάνια΄΄ (τίτλος εμπνευσμένος από τις αξιόλογες ταβανογραφίες που το κοσμούν). Το ημιυπόγειο χρησιμοποιήθηκε επίσης και για ένα διάστημα ως αποθήκη υφασμάτων
(όταν ανήκε στην οικογένεια Τσαντίλη, 1924).